یک نوع کرم شاید بتواند مشکل روز افزون آلودگی پلاستیک در محیط زیست را حل کند.
به گفته پژوهشگران «کرم موم» که لارو یک نوع بید موسوم به «گلریا ملونلا» از تیره پوزه بیدان است، قادر به خوردن پلاستیک است که می تواند در کم کردن ضایعات حاصل از یک تریلیون زباله کیسه پلاستیک پلی اتیلین که در سراسر جهان روزانه استفاده می شود، کمک کند.
فردریکا برتوچینی از «انستیتوی زیست پزشکی و فن آوری زیستی کانتابریا» در اسپانیا می گوید: «ما کشف کردیم که لارو این حشره عادی قادر به زیست فروسایی یکی از محکم ترین، مقاوم ترین، و پر مصرف ترین پلاستیک، پلی اتیلین است.»
خانم برتوچینی گفت کشف این کرم ها که اشتهای زیادی برای خوردن پلاستیک دارند،کاملاً اتفاقی بود. او افزود که کیسه های پلاستیکی که در آنها لارو بید بود، «مثل آبکش سوراخ سوراخ شده بودند.»
او گفت که این کرم ها می توانند «در عرض یک ساعت به یک کیسه پلاستیک صدمه وارد کنند.» و بعد از ۱۲ ساعت، پژوهشگران متوجه شدند که «حجم پلاستیک به طور آشکاری کم شده است.»
چیز دیگری که دانشمندان کشف کردند این بود که این کرم ها قادرند «پلی اتیلین» را به «اتیلین گلیکول» که یک ترکیب شیمیایی آلی است تبدیل کنند که از آن برای تولید تارهای نخ پلی استر و ضد یخ استفاده می شود. ولی هنوز معلوم نیست که آیا این کرم می توانند به اندازه کافی از این ماده تولید کند تا از آن استفاده تجاری شود یا نه؟
پلاستیک غذای طبیعی کرم موم نیست. ولی به گفته پژوهشگران این حشره که روی کندوی زنبور تخم می گذارد، لاروش از موم زنبور عسل تغذیه می کند.
خانم برتوچینی می گوید: «موم یک پلیمر است، یک نوع پلاستیک طبیعی، و ساختار شیمیایی اش با پلی اتیلین چندان فرق زیادی نمی کند.»
پژوهشگران می گویند هنوز نیاز به مطالعه بیشتری دارند تا دریابند که این کرم چطور موم را هضم و تجزیه می کند. این یافته می تواند منجر به پیدا کردن فن آوری زیستی جدیدی برای حل مشکل آلودگی با این پلاستیک ها باشد تا اقیانوس ها، رودخانه ها و کل محیط زیست را از صدمات غیر قابل پیشگیری ای که پلاستیک می تواند به آن بزند مصون نگه دارد.
خانم برتوچینی در آخر می افزاید: «ولی این دلیل نمی شود که ما خودمان را توجیه کنیم که حالا که راه حلی برای تجزیه و فروسایی پلاستیک پیدا کردیم، قصداً پلاستیک را دور بیاندازیم و محیط زیست را آلوده کنیم.»
نتایج این پژوهش در ژورنال علمی «کارنت بایالاجی» منتشر شده است.
