گالری «الگا ویمر» نیویورک با نمایش آثار دو هنرمند مهاجر ایرانی، تصویری از گم شدن هویت، پیدا کردن دوباره خویش در سرزمین جدید، و به هم بافتن کلاف سردرگم خاطرات ارائه داده است.
این نمایشگاه به کوشش «رویا خواجوی»، متصدی نمایشگاه و مشاور هنری مستقل مقیم نیویورک، برگزار شده است. خانم خواجوی مدتی است پروژه ای را با هدف برجسته کردن آثار هنرمندان جوان ایرانی در داخل و خارج از ایران راه اندازی کرده تا هم آنها را در پیمودن مسیر هنری شان همراهی کند و هم به پیشبرد گفتمان هنری کمک کند.
«سارا معدندار»، هنرمند ساکن نیواورلئان خود را متعلق به سرزمینی بی نام و نشان می بیند؛ جایی که هویتش در تلاطم های سیاسی رنگ باخته و چند پاره شده است. خانم معدندار در کارهایش فرهنگ خویش را می شکافد، تکه های مختلف آن را دوباره به هم می بافد، و پیش چشم مخاطب می گذارد. سرزمین بی نام، برای او به شکل پیکر زن تجسم می شود.
«شهرام کریمی» که او نیز طعم مهاجرت را چشیده است، دنیایی از رنگ های سرخ و صورتی را آنگونه که از زادگاهش شیراز به خاطر می آورد روی بوم می آورد. او در بیشتر آثارش، خاطرات مبهم گذشته را تصویر می کند و گاه آنها را با کمک شعر فارسی برای مخاطب ملموس تر می کند.
رویا خواجوی، مسئول نمایشگاه، به صدای آمریکا گفت: «دلیلی که نام رویاهای صورتی در سرزمینی بی نام را انتخاب کردم این بود که فکر کردم این اسم ماهیت آثار هر دو هنرمند رادر خود می گنجاند. شهرام کریمی با رنگ های درخشان صورتی فضایی سورئال و خیال انگیز خلق کرده و سارا معدندار که نام مجموعه آثارش را سرزمینی بی نام گذاشته در کارهایش به از دست رفتن هویت سرزمین مادری و کشور ما نگاه می کند. نقاشی های شاعرانه شهرام از طریق مناظر آشنا و شعر، اشاره ای به گذشته و میراث فرهنگی ما دارد و این، پلی است که آثار این دو هنرمند را به هم متصل می کند.»
نمایشگاه «رویاهای صورتی در سرزمینی بی نام» تا بیست و چهارم سپتامبر برپا خواهد بود.
