۱۸ دی ماه ۱۳۹۸ در ایران، هنوز ساعت ۷ صبح نشده بود که خبر سقوط هواپیما همه جا پیچید. خیلی زود مشخص شد که همه ۱۷۶ سرنشین پرواز شماره ۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین جان باخته‌اند.
از همان نخستین ساعات وقوع فاجعه، دستگاه‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی با همه توان به میدان آمدند و با استفاده از ظرفیت رسانه‌های حکومتی و شبکه‌های اجتماعی سعی کردند عامل حادثه را «نقص فنی» هواپیما و یا حتی مداخله سایر کشورها معرفی کنند. اما این بار صراحت رهبران کشورهای جهان در رد فرضیه اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی و پافشاری رسانه‌های بین‌المللی و افکار عمومی باعث شد رژیم ایران پس از سه روز ناچار به اعتراف شود.
هرچند از آن زمان تاکنون مقامات حکومت ایران تمام تلاش خود را برای توقف پیگیری بین‌المللی این پرونده به کار بسته‌اند، اما مرور آن سه روز پنهانکاری و دروغ هماهنگ و سیستماتیک در بالاترین سطح مقامات یک حکومت، و نقش فشارهای بین‌المللی برای بی‌ثمر شدن این اقدام، جالب توجه است:
چهارشنبه، ۱۸ دی
محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی: شایعاتی مبنی بر تروریستی بودن، انفجار یا تیراندازی به هواپیما به عنوان علت بروز سانحه و سقوط هواپیمای ۷۳۷ اوکراینی درست نیست و نقص فنی دلیل این حادثه بوده است
پنج‌شنبه، ۱۹ دی
پرزیدنت ترامپ، اولین رهبر جهان که به صراحت گفت: سقوط هواپیمای اوکراینی مشکوک است
جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا: هواپیما بر اثر شلیک یک موشک زمین به هوای ایرانی سقوط کرده است
ابوالفضل شکارچی، سخنگوی نیروهای مسلح ایران: اصابت موشک به هواپیما دروغ محض و مضحک است
علی عابدزاده، رئيس سازمان هواپیمایی ایران: آمریکا ادعای حمله موشکی به هواپیما را مطرح کرده است تا از سقوط سهام بوئینگ جلوگیری کند.
علی ربیعی، سخنگوی دولت ایران: آمریکا دروغ‌پردازی می‌کند
جمعه، ۲۰ دی
عباس موسوی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران: اخبار مربوط به سقوط هواپیما بر اثر اصابت موشک فضاسازی مشکوک است.
در نهایت روز شنبه ۲۱ دی ماه جمهوری اسلامی سرنگونی هواپیمای مسافربری بر اثر اصابت موشک سپاه را پذیرفت.