با گذشت بیش از چهل روز از مرگ بهنام محجوبی، زندانی سیاسی در ایران، یک زندانی سیاسی پیشین می‌گوید رفتار جمهوری اسلامی با زندانیان سیاسی به گونه‌ای است که می‌خواهد نشان دهد آنها مشکل روحی و روانی دارند.
خانواده بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی که در روز ۲۸ بهمن در بیمارستان لقمان تهران جان باخت، می‌گویند که مرگ او عادی نبوده است. آقای محجوبی پیشتر از روند نامناسب درمان در زندان شکایت کرده بود؛ اما پس از چندبار بی‌توجهی، ناگهان آقای محجوبی با حالی وخیم به بیمارستان انتقال یافت و در آنجا خبر درگذشت او اعلام شد.
اکبر لکستانی، زندانی دوتابعیتی سابق در ایران، در گفت‌و‌گوی خود با صدای آمریکا گفت، او نیز در زمان بازداشت به بیمارستان اعصاب و روان رازی در ارومیه منتقل شده بود. این در حالی است که به گفته آقای لکستانی پزشکان بیمارستان نیز اعلام کرده بودند وی مشکلی نداشته است و حضورش در بیمارستان رازی الزامی نیست.
این زندانی دوتابعیتی سابق در ایران می‌گوید، پس از انتقال به زندان ارومیه در اعتراض به وضعیت نامساعد بهداشتی، نبود خدمات پزشکی، نداشتن دسترسی به داروی انسولین در زندان، و انتقال به بند جرائم مواد مخدر دست به اعتصاب غذا زد. پس از ۱۴ روز او را به دلیل بیهوشی در ابتدا به «اورژانس بیمارستان امام خمینی» منتقل کردند. آقای لکستانی می‌گوید که نیروهای امنیتی او را در زندان مورد ضرب و شتم قرار دادند و پس از چند روز، به دستور قاضی ناظر بر زندان، به بیمارستان اعصاب و روان رازی منتقل کردند.
وی در ادامه افزود، زمانی که در بیمارستان اعصاب و روان بستری بود، داروهایی به او تجویز شد که تحت نظر متخصص نبود و همین امر باعث وخیم شدن وضعیی جسمی او شد. به گفته آقای لکستانی، اعضای خانواده‌اش نیز پس از آزادی به او گفته‌اند که در ملاقات‌هایی که با او در بیمارستان داشتند او آنها را نشناخته بود.
بتول حسینی، مادر بهنام محجوبی، درویش گنابادی و زندانی سیاسی که طی هفته‌های گذشته در بیمارستان لقمان جان باخت، اخیرا در مصاحبه‌ای اختصاصی با صدای آمریکا گفت: «بهنام من طوریش نبوده، بهنام من مریض که میشه نمی‌دانم چی بهش می‌زنند که بهنام من دیگه هوشیار نبوده، اصلا دیگه بهنام من بیدار نشده.»
به گفته اکبر لکستانی، در بیمارستان رازی او را به بدترین بخش این بیمارستان منتقل کردند، در آنجا مورد اذیت و آزار قرار دادند، و او را با دستبند و پابند به تخت بستند. آقای لکستانی می‌گوید که همین امر نیز باعث ایجاد زخم‌هایی در دست و پای او شد که اثرات آن همچنان روی بدنش نمایان است.
این زندانی سیاسی سابق به صدای آمریکا گفت: «جمهوری اسلامی سعیش این است که مخالفانش را طوری در خارج و داخل کشور نشان دهد که بگوید اینها مشکل روحی و روانی دارند و عقل درست و حسابی ندارند. کسانی که معترض هستند به ما، مشکل روحی و روانی دارند؛ یعنی آدم‌های نرمالی نیستند که اعتراض می‌کنند و معترض هستند.»
اکبر لکستانی، شهروند ایرانی دارای اقامت دائم آمریکا، روز شنبه ۶ مهر سال ۹۸ در حالی که برای دیدار با مادر بیمار و سالخورده‌اش قصد ورود به خاک ایران از مرز سرو ارومیه را داشت، توسط ماموران اطلاعات سپاه ارومیه بازداشت شد. او پس از دست‌کم ۴۷ روز از زندان ارومیه آزاد شد و نهایتا در تاریخ ۲۰ بهمن ماه سال ۹۸ ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد.
او که رئیس سابق شورای شهر شوط از توابع آذربایجان غربی است، از جانبازان جنگ ایران و عراق است اوایل سال ۸۶ بابت اتهامات «توهین به مسئولین نظام» و «فعالیت تبلیغی برعلیه نظام» بازداشت شده بود و دادگاه انقلاب خوی پس از مدتی او را به سه سال زندان محکوم کرد.
آقای لکستانی پاییز سال ۸۷ برای اجرای محکومیت سه سال زندان خود به زندان ماکو انتقال یافت و خرداد سال ۸۸ توانست با گرفتن مرخصی از زندان به صورت موقت خارج شود و روز ۳۰ خرداد ۸۸ نیز از ایران خارج شد.