پاکستان در زمینه های انرژی و امنیت از ایران درخواست همکاری کرده است. مذاکراتی در این خصوص بر سر طرح یک خط لوله گاز میان مقام های دو کشور انجام شده است. پیشرفت این مذاکرات و رسیدن طرفین به توافق احتمالی، ممکن است رابطه پاکستان با آمریکا را مخدوش کند؛ آن هم در هنگامی که برنامه هسته ای ایران تقریباً بیش از هر زمان دیگری مایه نگرانی جامعه جهانی است.
طی روزهای اخیر، مقام های پاکستان برسر پروژه ساخت یک خط لوله گاز یک و نیم میلیارد دلاری که قرار است از ایران به پاکستان کشیده شود، با مقام های ایرانی گفت و گو کرده اند. اسلام آباد برای جبران کمبود انرژی تصمیم گرفته که این مذاکرات را با ایران انجام دهد تا شاید از این طریق، راه حلی برای مشکل کمبود شدید انرژی آن کشور پیدا شود.
در این حال، این هفته، رحمان ملک، وزیر کشور پاکستان نیز یک قرارداد امنیتی با ایران امضا کرده تا در راستای آن، دو کشور تدابیر امنیتی بیشتری را در امتداد مرزهای خود اتخاذ کنند.
ریان هریس، سخنگوی سفارت آمریکا در اسلام آباد، در واکنش به مذاکرات اخیر میان ایران و پاکستان به خبرگزاری ها گفت:«ما [دولت آمریکا] تصریح کرده ایم که به نفع دوستان و متحدانمان در سراسر جهان است که از فعالیت هایی که مغایر با قانون آمریکا یا موازین تحریم علیه ایران است، اجتناب کنند.»
خانم هریس افزود که ایالات متحده معتقد است گزینه های دیگری برای حل درازمدت بحران انرژی پیش روی پاکستان است؛ از جمله کشیدن خط لوله گاز از راه ترکمنستان و افغانستان به پاکستان. وی خاطرنشان کرد که واشنگتن برای مقابله با کمبود انرژی، در پروژه های عمده متعدد عرصه انرژی در پاکستان سرمایه گذاری کرده است.
رسول بخش رییس، استاد علوم سیاسی دانشگاه لاهور و کارشناس امور پاکستان، در گفت و گویی با تارنمای انگلیسی صدای آمریکا می گوید که آصف علی زرداری، رییس جمهوری پاکستان، بیش از آن که به فکر کمبود انرژی و بحران منابع در پاکستان باشد، در اندیشه رقابت های انتخاباتی پیش روی پاکستان و اتخاذ سیاست هایی مناسب در این راستاست.
دولت زرداری به سبب کمبود فراگیر و شدید منابع انرژی در سراسر پاکستان، به شدت مورد انتقاد است.
آقای رییس در ادامه گفت و گوی خود با صدای آمریکا پرسشی را مطرح می کند: «اقتصاد پاکستان، که به کمک های صندوق بین المللی پول، دولت آمریکا و دولت های اروپایی وابسته است، در شرایط کنونی چگونه می تواند با ایران مذاکره و توافق کند؟ چنین تصمیمی از سوی اسلام آباد بسیار بحث انگیز است؛ به ویژه از آن روی که افراد و گروه های منتفذ عرصه های اقتصاد و سیاست پاکستان، به هیچ وجه قصد ندارند اعضای قدرتمند جامعه جهانی را از خود برانند.»
طی روزهای اخیر، مقام های پاکستان برسر پروژه ساخت یک خط لوله گاز یک و نیم میلیارد دلاری که قرار است از ایران به پاکستان کشیده شود، با مقام های ایرانی گفت و گو کرده اند. اسلام آباد برای جبران کمبود انرژی تصمیم گرفته که این مذاکرات را با ایران انجام دهد تا شاید از این طریق، راه حلی برای مشکل کمبود شدید انرژی آن کشور پیدا شود.
در این حال، این هفته، رحمان ملک، وزیر کشور پاکستان نیز یک قرارداد امنیتی با ایران امضا کرده تا در راستای آن، دو کشور تدابیر امنیتی بیشتری را در امتداد مرزهای خود اتخاذ کنند.
ریان هریس، سخنگوی سفارت آمریکا در اسلام آباد، در واکنش به مذاکرات اخیر میان ایران و پاکستان به خبرگزاری ها گفت:«ما [دولت آمریکا] تصریح کرده ایم که به نفع دوستان و متحدانمان در سراسر جهان است که از فعالیت هایی که مغایر با قانون آمریکا یا موازین تحریم علیه ایران است، اجتناب کنند.»
خانم هریس افزود که ایالات متحده معتقد است گزینه های دیگری برای حل درازمدت بحران انرژی پیش روی پاکستان است؛ از جمله کشیدن خط لوله گاز از راه ترکمنستان و افغانستان به پاکستان. وی خاطرنشان کرد که واشنگتن برای مقابله با کمبود انرژی، در پروژه های عمده متعدد عرصه انرژی در پاکستان سرمایه گذاری کرده است.
رسول بخش رییس، استاد علوم سیاسی دانشگاه لاهور و کارشناس امور پاکستان، در گفت و گویی با تارنمای انگلیسی صدای آمریکا می گوید که آصف علی زرداری، رییس جمهوری پاکستان، بیش از آن که به فکر کمبود انرژی و بحران منابع در پاکستان باشد، در اندیشه رقابت های انتخاباتی پیش روی پاکستان و اتخاذ سیاست هایی مناسب در این راستاست.
دولت زرداری به سبب کمبود فراگیر و شدید منابع انرژی در سراسر پاکستان، به شدت مورد انتقاد است.
آقای رییس در ادامه گفت و گوی خود با صدای آمریکا پرسشی را مطرح می کند: «اقتصاد پاکستان، که به کمک های صندوق بین المللی پول، دولت آمریکا و دولت های اروپایی وابسته است، در شرایط کنونی چگونه می تواند با ایران مذاکره و توافق کند؟ چنین تصمیمی از سوی اسلام آباد بسیار بحث انگیز است؛ به ویژه از آن روی که افراد و گروه های منتفذ عرصه های اقتصاد و سیاست پاکستان، به هیچ وجه قصد ندارند اعضای قدرتمند جامعه جهانی را از خود برانند.»