معترضين وال استريت چگونه توانسته اند برای بيش از يک ماه در پارک زوکوتی بمانند؟
اشغال وال استريت نشان داده است که يکی از مهمترين خصوصيات آن، سازماندهی است. چند صد نفر شب ها در پارک زکوتی می خوابند و در طول آخر هفته ها اين تعداد به هزاران نفر افزايش می يابد. به گفته وب سايت جنبش وال استريت، اين جنبش تا کنون بيش از ۳۰۰ هزار دلار کمک مالی جمع آوری کرده است.
يکی از سازماندهندگان جنبش اشغال وال استريت می گويد: آشپزخانه سيار، سه وعده غذای همه را می دهد. ما در سطح شهر آشپزخانه داريم. مردم آشپزخانه هايشان را در اختيار ما قرار می دهند. ما به خانه آن ها می رويم، غذا درست می کنيم و بعد غذا را به پارک می آوريم.
و ادامه می دهد: خدمات و لوازم اوليه مورد نياز برای آن هايی که می خواهند شب ها را در پارک بگذرانند، از طريق آنچه ايستگاه های راحتی خوانده می شود، کاملاً فراهم شده است. ما محلی که آن ها بتوانند در آن دوش بگيرند، در اختيارشان می گذاريم. هر نوبت ۴ تا ۵ نفر را به خانه اشخاصی می بريم که داوطلبانه خانه هايشان را در اختيار ما قرار می دهند.
او همچنين توضيح می دهد: زبان اسپانيايی زبان ديگر در اين پارک است که اين موضوع نيز گواهی بر توانايی جنبش وال استريت در جذب جمعيت بيشتری از مردم است. جنبش ما واقعاً در بر گيرنده همه است. هيچ کسی مالک اين جنبش نيست، حضور اسپانيايی زبان ها در شهری چون نيويورک واقعاً امری عادی است.
البته پارک زکوتی شاهد لحظات پرتنش نيز هست.
يکی از شرکت کنندگان در اين فعاليت می گويد: صبح ها جلسه ورزش يوگا برگزار می شود. همه می توانند با يوگا آرامش بدست آورند. من به هر کسی که بخواهد ماساژ رايگان می دهم. به آنهايی که در پارک هستند، به عابرينی که از مقابل پارک عبور می کنند، به ماموران اداره پليس نيويورک و حتی به آنهايی که جنبش اشغال وال استريت عليه شان اعتراض می کند.
در حالی که نارضايتی عمومی اين جمعيت را در کنار هم قرار داده است، ناراحتی بين اعضای اين جنبش ديده نمی شود. اشغال وال استريت به پديده ای بزرگتر از افراد شرکت کننده در آن بدل شده است؛ اجتماعی از معترضين که همبستگی و علاقه به يکديگر در ميانشان حاکم است.