اگر به ریو می روید دست کم سه توصیه به شما می شود: اول مراقب پشه های ناقل ویروس زیکا باشید، دوم سر خود را داخل آب های آلوده ساحلی نکنید و سوم این که از محله های زاغه نشین دوری کنید.
اختلاف طبقاتی در ریو بسیار مشهود است. در یک نما می توانید یک ساختمان مجلل هتل "شرایتون" را ببینید و پشت آن نیز تپه ای مملو از خانه های زاغه نشین ها که ساکنانش از آن بلندی هر شب می توانند به تماشای محلات نورانی ثروتمندان بنشینند.
محله های زاغه نشین ریو از جمله خطرناک ترین محلات این میزبان بازی های المپیک ۲۰۱۶ است. این مناطق در نقاط مختلف ریو و عمدتا روی تپه ها شکل گرفته و بخشی از هویت شهر هستند. زاغه نشین ها تقریبا ۲۰ درصد جمعیت شهر ریو را تشکیل می دهند.
در زمان برگزاری بازی های المپیک، برزیل سطح امنیت این شهر را به شدت افزایش داده است. اما بازهم به گردشگرانی که راهی این شهر می شوند توصیه می شود که از حضور در مناطق زاغه نشین به ویژه اگر تنها هستند، خودداری کنند.
مناطق زاغه نشین ریو عمدتا تحت کنترل قاچاقچیان مسلح مواد مخدر است. خیلی ها در آن نقاط کشته شده اند، زنان زیادی مورد تجاوز قرار گرفته اند و بسیاری نیز قربانی سارقان شده اند. شنیدن صدای تیر در این مناطق برای ساکنانشان تعجب برانگیز نیست.
اما برخی از مناطق آلونک نشین ریو تحت یک رشته سیاست های دولتی به نسبت گذشته امن تر شده اند و حتی ساکنان برخی از آنها اتاق های خود را در زمان المپیک به گردشگران بعضا بی خبر از همه جا یا خیلی خوش خیال، اجاره می دهند.
یکی از این سیاست ها کوچ دادن شماری از ساکنان محلات زاغه نشین به مناطق دیگر و جایگزین کردن افرادی با درآمد بهتر به جای آنها بوده است. منتقدان اما می گویند افرادی که از مناطق زاغه نشین کوچ داده شده اند بعضا خود را در شرایط بدتری یافته اند.
زاغه نشین های ریو تاسیسات خود را دارند. دولت و شهرداری کمک چندانی به این مناطق نمی کند. در آنجا مغازه های کوچک برای فروش مایحتاج اولیه وجود دارد. سیستم فاضلاب استانداردی وجود ندارد و بوی بد در خیلی از مناطق پیچیده است. موش ها در کوچه های تنگ و باریک و جوب های بزرگ فاضلاب جولان می دهند، سگ های ولگرد در کوچه های تنگ و باریک راه می روند و گربه ها نیز از روی دیوار خانه ها حرکت می کنند.
ماموران پلیس اما اگر حضوی در آن مناطق داشته باشند، حضورشان بسیار کم رنگ است. یکی از مناطق زاغه نشین ریو نزدیک به منطقه مرفه "لبلون" است که امنیت در آن به نسبت خیلی دیگر از مناطق زاغه نشین شهر بهتر شده است. یکی از افراد ساکن این منطقه به صدای آمریکا گفت که او در آنجا از دیگر مناطق ریو امنیت بیشتری را حس می کند. به گفته این فرد، افراد خلافکار به زاغه نشین های محلی کاری ندارند.
ساکنان شهر ریو از وضعیت امنیتی راضی نیستند و بالا بودن آمار سرقت همچنان یکی از بزرگترین نگرانی های امنیتی آنان است. خیلی از آنها به سلامت نظام پلیس محلی شهرشان اعتقاد ندارند و می گویند حقوق کم پلیس آنها را در معرض فساد قرار داده است.
به نوشته رویترز، مقامات ریو گفته اند که از ساعت ۲۰۱۱، سه سال پس از کسب میزبانی بازی های المپیک، حدود ۵۶۰ میلیون دلار آمریکا در برنامه های اجتماعی شهر خرج کرده اند. اما با توجه به کمبودی که ۲۰ درصد جمعیت زاغه نشین شهر از نظر تاسیسات با آن مواجه هستند این رقم بسیار کم است. سطح اختلاف خدمات شهری بین مناطق زاغه نشین و مناطق مرفه و این که دولت در بهبود شرایط کند عمل می کند تنها به افزایش تنش های اجتماعی دامن زده است.
خبرهای بیشتر در صفحه المپیک صدای آمریکا:
