"دوستان سازمان ملل متحدی اوباما" عنوان مقاله ای است که وال استریت جرنال امروز، جمعه، در ستون ویژه انتقاد ها و نظرات در صفحه عقاید خود چاپ کرده است.
این روزنامه می نویسد: دولت اوباما استراتژی خود را در مورد امنیت جهانی بر محور همکاری با سازمان ملل متحد قرار داده است، اما این روزها نتایج حاصل از این استراتژی چندان رضایت بخش نیست. روسیه و چین راه را بر حرکتی دستجمعی در مورد سوریه بسته اند، واکنون بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد نیز تصمیم گرفته است وجهه و اعتبار شغلی خود را به ایران قرض بدهد.
آقای بان به رغم درخواست های علنی آمریکا، و نیز آنچه که بنا به گزارش های خبری درخواستی شخصی از سوی بنیامین نتانیانیاهو نخست وزیر اسرائیل بوده است، تصمیم گرفته است در جلسه ای از سران جنبش غیرمتعهدها که هفته آینده در تهران برگزار می شود شرکت کند. تصمیمی که مایه شگفتی است.
ایران دست کم شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه برنامه اتمی اش را رد کرده است، که چهار قطعنامه آن متضمن تحریم هائی تنبیهی است. ایران بارها به بازرسان اتمی سازمان ملل متحد دروغ گفته است، و اکنون نیز با سرپیچی از خواست های اکثریت در جهان به کمک بشار اسد، دیکتاتو سوریه شتافته است، که ملت خود را به قتل می رساند.
آنچه سفر آقای بان به بار می آورد ایجاد این فرصت برای تهران است که بگوید آنقدرها هم که پرزیدنت اوباما مدعی است، منزوی نیست – چرا که می تواند به رغم تحریم های سازمان ملل متحد نه تنها میزبان اجلاسی با حضور حدود ۱۲۰ کشور شود، بلکه رئیس سازمان ملل متحد نیز مایل است در آن حضور یابد ، و علنا به رژیم آخوندی احترام بگذارد.
به نوشته وال استریت جرنال، شرمنگی بیشتر در اینجا متوجه رئیس جمهوری آمریکاست که سه سال را صرف تلاش برای تعامل با ایران ، و سپس منزوی ساختن و تعامل با آن از طريق سازمان ملل متحد کرده است، و حالا رئیس سازمان ملل متحد را در مسیری خلاف این هدف و آنهم در شرایطی می بیند که رهبران اسرائیل می خواهند برای این سئوال پاسخی بیایند که آیا تنها امیدشان به متوقف ساختن ایران از دسترسی به بمب اتمی در گرو حمله ای به ایران توسط خودشان و پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیست.
آقای اوباما گفته است دیپلماسی او خاورمیانه را امن تر و با ثبات تر و نفوذ آمریکا را بیشتر می کند. بعکس این منطقه اکنون خطرناک تر شده است و ممکن است به سوی جنگی دیگر کشانده شود - چرا که هیچ کس به عزم و خواست آمریکا اعتمادی ندارد.
این روزنامه می نویسد: دولت اوباما استراتژی خود را در مورد امنیت جهانی بر محور همکاری با سازمان ملل متحد قرار داده است، اما این روزها نتایج حاصل از این استراتژی چندان رضایت بخش نیست. روسیه و چین راه را بر حرکتی دستجمعی در مورد سوریه بسته اند، واکنون بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد نیز تصمیم گرفته است وجهه و اعتبار شغلی خود را به ایران قرض بدهد.
آقای بان به رغم درخواست های علنی آمریکا، و نیز آنچه که بنا به گزارش های خبری درخواستی شخصی از سوی بنیامین نتانیانیاهو نخست وزیر اسرائیل بوده است، تصمیم گرفته است در جلسه ای از سران جنبش غیرمتعهدها که هفته آینده در تهران برگزار می شود شرکت کند. تصمیمی که مایه شگفتی است.
ایران دست کم شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه برنامه اتمی اش را رد کرده است، که چهار قطعنامه آن متضمن تحریم هائی تنبیهی است. ایران بارها به بازرسان اتمی سازمان ملل متحد دروغ گفته است، و اکنون نیز با سرپیچی از خواست های اکثریت در جهان به کمک بشار اسد، دیکتاتو سوریه شتافته است، که ملت خود را به قتل می رساند.
آنچه سفر آقای بان به بار می آورد ایجاد این فرصت برای تهران است که بگوید آنقدرها هم که پرزیدنت اوباما مدعی است، منزوی نیست – چرا که می تواند به رغم تحریم های سازمان ملل متحد نه تنها میزبان اجلاسی با حضور حدود ۱۲۰ کشور شود، بلکه رئیس سازمان ملل متحد نیز مایل است در آن حضور یابد ، و علنا به رژیم آخوندی احترام بگذارد.
به نوشته وال استریت جرنال، شرمنگی بیشتر در اینجا متوجه رئیس جمهوری آمریکاست که سه سال را صرف تلاش برای تعامل با ایران ، و سپس منزوی ساختن و تعامل با آن از طريق سازمان ملل متحد کرده است، و حالا رئیس سازمان ملل متحد را در مسیری خلاف این هدف و آنهم در شرایطی می بیند که رهبران اسرائیل می خواهند برای این سئوال پاسخی بیایند که آیا تنها امیدشان به متوقف ساختن ایران از دسترسی به بمب اتمی در گرو حمله ای به ایران توسط خودشان و پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیست.
آقای اوباما گفته است دیپلماسی او خاورمیانه را امن تر و با ثبات تر و نفوذ آمریکا را بیشتر می کند. بعکس این منطقه اکنون خطرناک تر شده است و ممکن است به سوی جنگی دیگر کشانده شود - چرا که هیچ کس به عزم و خواست آمریکا اعتمادی ندارد.