سی سال پیش در چنین روزی سفارت آمریکا در تهران تصرف شد. ۴۴۴ روزی که در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ آغاز گردید، به طرز عمیقی بر زندگی آمریکاییان شجاعی که به شکل غیر عادلانه ای به گروگان گرفته شدند تاثیر گذاشت، و ما نسبت به این آمریکاییان و خانواده های آنها به خاطر خدمت و فداکاری خارق العاده شان احساس حق شناسی می کنیم.
این رویداد سبب شد که ایالات متحده و ایران بر روی یک مسیر پایدار بدگمانی، بی اعتمادی و مقابله جویی قرار گیرند. من این نکته را روشن ساخته ام که ایالات متحده میل دارد از این گذشته فراتر رود و با احترام متقابل خواستار برقراری روابط با جمهوری اسلامی ایران است. ما در امور داخلی ایران دخالت نمی کنیم. ما حملات تروریستی را علیه ایران محکوم ساخته ایم. ما حق بین المللی ایران را به استفاده مسالمت آمیز از نیروی هسته ای به رسمیت شناخته ایم. ما آمادگی خود را به برداشتن گام هایی در جهت اعتماد سازی همراه با دیگران در جامعه بین المللی به معرض نمایش گذاشته ایم. ما پیشنهاد آژانس بین المللی انرژی اتمی را برای برآوردن تقاضای ایران در جهت کمک به رفع نیازهای پزشکی مردم از آن کشور پذیرفته ایم. ما به صراحت اعلام داشته ایم که اگر ایران مانند هر کشور دیگری به الزامات بین المللی خود عمل کند، راه به سوی مناسبات موفقیت آمیز تر و ثمربخش تری با جامعه بین المللی به رویش باز است.
ایران باید انتخاب کند. ما طی سی سال آنچه را که دولت ایران با آن مخالف است شنیده ایم، پرسشی که اکنون مطرح می شود این است که دولت ایران با چگونه آینده ای موافق است؟ مردم آمریکا برای مردم ایران و تاریخ غنی آنها احترام بسیاری قائلند. جهانیان همچنان شاهد فریادهای عدالتخواهی و پیگیری شجاعانه آنها برای دستیابی به حقوق جهانی خود هستند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که دولت تصمیم بگیرد آیا قصد دارد بر گذشته تمرکز کند، یا به انتخابی دست خواهد زد که درهای فرصت، رفاه و عدالت بیشتری را بر روی مردمش خواهد گشود.
The White House releases the following statement from President Obama:
Thirty years ago today, the American Embassy in Tehran was seized. The 444 days that began on November 4, 1979 deeply affected the lives of courageous Americans who were unjustly held hostage, and we owe these Americans and their families our gratitude for their extraordinary service and sacrifice.
This event helped set the United States and Iran on a path of sustained suspicion, mistrust, and confrontation. I have made it clear that the United States of America wants to move beyond this past, and seeks a relationship with the Islamic Republic of Iran based upon mutual interests and mutual respect. We do not interfere in Iran’s internal affairs. We have condemned terrorist attacks against Iran. We have recognized Iran’s international right to peaceful nuclear power. We have demonstrated our willingness to take confidence-building steps along with others in the international community. We have accepted a proposal by the International Atomic Energy Agency to meet Iran’s request for assistance in meeting the medical needs of its people. We have made clear that if Iran lives up to the obligations that every nation has, it will have a path to a more prosperous and productive relationship with the international community.
Iran must choose. We have heard for thirty years what the Iranian government is against; the question, now, is what kind of future it is for. The American people have great respect for the people of Iran and their rich history. The world continues to bear witness to their powerful calls for justice, and their courageous pursuit of universal rights. It is time for the Iranian government to decide whether it wants to focus on the past, or whether it will make the choices that will open the door to greater opportunity, prosperity, and justice for its people.