با کوشش های پی گیر ایرانیان و ایرانی تبار ها در سراسر جهان، در روز سه شنبه چهارم اسفندماه ١٣٨٨ ،مجمع عمومي سازمان ملل متحد با تصويب قطعنامه ای تحت عنوان «روز بين المللی نوروز» ، برای نخستين بار در تاريخ اين سازمان، نوروز ايرانيان را بعنوان يك جشن جهانی ومناسبت بين المللی به رسميت شناخت .
درخبرنامه سازمان ملل متحد رباره اهمیت نوروز چنین نوشته شده است:«بیش از ٣٠٠ میلیون نفر در سراسر جهان نوروز را جشن می گیرند و برای آنان این روز آغاز سال نو محسوب می شود و بیش از سه هزار سال است که در مناطقی از کشورهای بالکان، منطقه دریای سیاه، قفقاز، آسیای مرکزی و خاورمیانه و نیز نقاط دیگری از جهان این روز جشن گرفته می شود.»
پیشنهاد به رسمیت شناختن نوروز ابتدا توسط نماینده کشور آذربایجان مطرح شده است که این پیشنهاد را همراه با شعری از مولانا جلال الدین معروف به «رومی» درباره تولد دوباره جهان و موجودات در روز اول بهار ارائه داده است. این طرح سپس در یک ابتکار عمل مشترک با کشورهایی که نوروز را به عنوان یک جشن ملی گرامی می دارند از جمله ایران، افغانستان، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان آماده شده است. سپس با حمایت عموم کشورهای عضو سازمان ملل متحد این طرح نهایتا به اتفاق آرا به تصویب رسید. ازنکات جالب دررابطه با این خبر پیوستن سه کشور هند، آلبانی و مقدونیه هنگام رای گیری به کشور های بانی این طرح است.
ازکشورهای دیگری که برای ثبت جهانی نوروز همکاری کرده اند باید از ازبکستان نام برد که بخش عظیمی از جمعیت آن را فارسی زبانان تشکیل می دهند و پیوندهای قوی و مشترکی با کشورهای منطقه از جمله ایران دارند.
فعالیت های مربوط به این قطعنامه از چند ماه پیش آغاز شد و پس از توافق های اولیه در مورد متن پیش نویس این قطعنامه فعالیت ها برای پیشبرد آن بین کشورهای نامبرده آغاز شد. متن توافق شده سپس به شش زبان رسمی در سازمان ملل ترجمه شده در اختیار کشورهای مختلف عضو سازمان ملل قرار گرفت. مرحله بعدی رایزنی های گسترده با کشورهای گوناگون برای رسیدن به حمایت عمومی اعضای سازمان ملل متحد از این قطعنامه بوده است. «روز بین المللی نوروز» در چهارچوب ماده ٤٩ دستور کار مجمع عمومی سازمان ملل قرار گرفت و تحت عنوان «فرهنگ صلح» به تصویب رسید.
باتصویب سازمان ملل متحد، از این پس هریک از کشورهای عضو این سازمان موظفند تا د رتقویم های رسمی خود روز ٢١ مارس را به عنوان «نوروز» به ثبت برسانند و برای حفظ و توسعه فرهنگ و سنت های این جشن ملی پارسیان و ملل نامبرده در قطعنامه تلاش کنند.
درنشست مجمع عمومی سازمان ملل بر این مسئله تاکید شد که:«نوروز تنها روزی در تقويم ها نيست بلکه این روز دارای فرهنگی عمیق و ریشه دار است که با تمامی آداب و سنن خود هرسال امید، صلح ،خوشبختی و خوشحالی برای میلیون ها انسان در سراسر جهان به ارمغان می آورد. »
«نوروز نخستین بار در سرزمین پارس پایه گزاری شده است و درسراسر قرون همواره خواستگاه اقوام و تمدن های مختلف بوده است. نوروز به صورت زبان مشترک میلیون ها تن از اهالی آسیا، شبه قاره هند، آسیای مرکزی، خاورمیانه، بالکان، حوزه دریای سیاه و بسیاری از نقاط دیگر جهان درآمده است و امروزه بیش از ٣٠٠ ميليون نفر نوروز را در سراسر جهان جشن می گیرند. بزرگداشت نوروز بزرگداشت ريشه ها، تاريخ و ارزش های تمدن های درخشان بشری است که در طول قرون ارزش های انسانی را منتقل ساخته اند. ترويج و پيشبرد فرهنگ زندگی سازگار با طبيعت یکی دیگر از جنبه های مهم نوروز است که هم سو با بسیاری از اهداف سازمان ملل متحد است. »
این قطعنامه در هفده بند مقدماتی و پنج بند اجرایی تنظیم شده است. بندهای اجرایی این قطعنامه عبارتند از:
شناسایی روز اول فروردین ماه (٢١ مارس) به عنوان روز بین المللی نوروز، استقبال از تلاش کشورهایی که نوروز را گرامی می دارند درجهت حفظ و توسعه فرهنگ و سنت های نوروزی، تشویق سایر کشورها به آگاه سازی در مورد نورزو و سازماندهی مراسمی در بزرگداشت این روز جهانی، درخواست از کشورهایی که نوروز را گرامی می دارند برای پزوهش در رابطه با تاریخ و سنن نوروزی با هدف انتشار آگاهی در مورد میراث نوروز در میان جامعه بین المللی. دعوت از کشورهای علاقمند، نظام ملل متحد، کارگزاری های تخصصی ملل متحد به ویژه یونسکو، صندوق ها و برنامه های ملل متحد، سازمان های بین المللی و منطقه ای و سازمان های غیر دولتی برای شرکت در مراسم نوروزی.