فیلم ایتالیایی Noi Credevamo «ما ایمان داریم» در جشنواره سینمایی ونیز به نمایش درآمد. این نخستین نمایش عمومی «ما ایمان داریم» ست که یکی از امیدهای ایتالیا برای دریافت جایزه شیر طلایی این جشنواره بشمار می آید.
رویدادهای فیلم سالهای 1861 به بعد را در بر می گیرد که با محو حکومتهای محلی در این شبه جزیره، ایتالیای یکپارچه سر برون آورد.
این فیلم با دنبال کردن زندگی روزمره سه مرد جوان و با بهره گیری از زوایای مختلف جدالهای سیاسی آن دوران ایتالیا را به تصویر می کشد. این داستان که در شهرهای گوناگون اروپایی از لندن و پاریس تا شهرهای اتریش و ایتالیا رخ می دهد، شهرهایی که زیستگاه و پایگاه انقلابیون استقلال طلب ایتالیا از جمله جوزپه گاریبالدی از رهبران آن مبارزات بود، تصویرگر شکل جهانی خشونت است که در همه جای جهان رخ می دهد. در آستانه صدوپنجاه سالگی استقلال ایتالیا آنچه درونمایه این فیلم تاریخ یکپارچگی ایتالیا را شکل می دهد، نه نمایش چهره و عملکرد رهبران و قهرمانان و یا تصویر میهن پرستی؛ بلکه قربانی کردن جوانی خود از سوی استقلال طلبان به پای نبردهای خشونت آمیز است. تراژدی ماجرا در آنجاست که این سه شخصیت فیلم به سختی ها و مصایب ناشی از پا نهادن به ستیزهای خونین چشم می گشایند. ابزاری که گروههای ملی گرایی همچون ارتش آزادیبخش ایرلند یا اسپانیا برای رسیدن به هدف از آن استفاده کردند. «ماریو مارتونه» کارگردان فیلم ما ایمان داریم، با بنیانگذاری یک نهاد نمایشی پا به گستره تئاتر و سینما گذاشت. ترکیب تئاتر و سینما از ویژگی های کار مارتونه است. در سال 1991 نخستین فیلم بلند سینمایی اش برنده جایزه بزرگ جشنواره ونیز شد. مارتونه تاکنون چندین فیلم کوتاه مستند و داستانی ساخته است.