همزمان با کاهش مخاطبان مسن تر و تلاش های سرويس های جديد ديجيتالی برای راهيابی به زندگی افراد جوان تر، خبرگزاری ها و رسانه های دست اندر کار خبر و تفسير خبری در آمريکا خود را با چالش های بزرگی روبرو می بينند.
آینده روزنامه نگاری احتمالا به توفيق تنوع درآمد شرکت های رسانه ای بستگی دارد.
با روی آوری جوانترها به جستجوی خبر در اينترنت، روزنامه خوانی در آمريکا در سراشيب سقوط قرار گرفته است.
مجله نیوزویک، از مجلات پرسابقه آمريکايی که در سال ۱۹۳۳ ميلادی شروع به انتشار کرد، از دسامبر ۲۰۱۲ به طور انحصاری به صورت دیجیتالی عرضه می شد، اما صاحب جديد آن، شرکت رسانه ای آی بی تی مديا، انتشار کاغذی آن را از ماه گذشته دوباره از سر گرفت.
اما خانم کیت گاردینر، مدیر بخش جذب مخاطب شرکت آی بی تی، می گوید، هدف مجله جذب مخاطبان جوان نیست.
گاردينر گفت، «مخاطبانی که ما دنبالشان هستيم جمعيت مسن تر و ثروتمندتر هستند. هدف ما يافتن مخاطبانی است که بيشتر به سياست و اقتصاد بين الملل علاقمندند، اما کاربران اصلی ما در رسانه های اجتماعی جوان تر خواهند بود.
اخیرا در کنفرانس جنوب از طريق جنوب غربی که در شهر آستین (تکزاس) برگزار شد، گاردینر یکی از نمایندگان کثير شرکت های خبری مروج محصولات ديجيتال آنلاين بود.
مایکل منس از بنياد نايت می گويد، روزنامه نگاری دیجیتال هنوز در مرحله توسعه بی بندو بار است.
او گفت، «هر کس می تواند منتشر کند، هر کس می تواند تولید کند، هر کس می تواند صدایی در آن داشته باشد، پس هم اکنون سر و صدای زیادی هست.
افراد جوان تر دوست دارند اخبار را بصورت نبات های کوچک و در مدت هر چه کوتاه تری دريافت کنند، و صبر و شکیبایی کمی از خود برای قطعات طولانی و روايت های عميق نشان می دهند.
با این حال، منس فکر می کند که سازمان های خبری با محتوای جدی می توانند قاپ آنها را بدزدند.
منس گفت، «آنها ممکن است به عمق نروند، اما یک مفهوم کلی از آنچه در جریان است دارند، بنابراین فکر می کنم فرصت واقعی برای شبکه های خبری شناخته شده هست که عمق و بافت خبری را از اينجا بسازند و درباره آن روايت های جديد جور ديگری فکر کنند.
برخی از شرکت های خبری آنلاین جايگاه خود را، با تمرکز بر روی مسائل خاص و یا اخبار حادّ، اغلب در سطح محلی یا ایالتی، پيدا کرده اند.
یکی از موفق ترین اين شرکت ها تکزاس تریبون است، که سیاست گذاریهای عمومی و سیاست در ايالت را با کمک های مالی -- که شامل کمک های مالی خصوصی و سرمایه گذاری های حاشیه ای می شود -- پوشش می دهد. اين می تواند الگويی برای بقيه باشد. دستکم جک بتسل، که تحت کمک هزينه تحصيلی برای تکزاس تريبون کار می کند، چنين اعتقادی دارد. وی از طريق اسکايپ نظراتش را با صدای آمريکا در ميان گذاشت.
بتسل گفت، «شما در واقع بايد سعی کنيد ۵ يا ۶ مجرای درآمد برای خود دست و پا کنيد، و هر کدام را مثل يک دکه کوچک بگردانيد. اينها مجموعا به اندازه کافی برای نگه داشتن شما در کار خبری درآمد دارند.
تکزاس تریبون توجه و تحسین زيادی برای اخبار و گزارش هايش کسب کرده و از طريق آنچه که بتسل «شرافت بر مبنای تنوع منابع مالی» می نامد، تدريجا مخاطبانی در سطح ایالت برای خود يافته است.
او گفت، «اگر اهدا کننده ای سعی کند با اعمال نفوذ محتوای خبری را کنترل کند، تکزاس تريبون از فضای مانور و حمايت بيشتری برخوردار است که با اتکا به آن برود و مبلغ اهدايی را پس بدهد و بگويد، متشکريم، اما نمی توانيم هديه شما را قبول کنيم.»
بتسل می گوید، سازمان های خبری مستقلی که اين گونه عمل می کنند می توانند حکومت را تحت نظر بگيرند، اما کارآيی و تاثير آنها نهايتا بستگی به ازدياد مخاطبان در میان شهروندانی دارد که خدمت در راه منافع آنها هدف سازمان خبری است.
آینده روزنامه نگاری احتمالا به توفيق تنوع درآمد شرکت های رسانه ای بستگی دارد.
با روی آوری جوانترها به جستجوی خبر در اينترنت، روزنامه خوانی در آمريکا در سراشيب سقوط قرار گرفته است.
مجله نیوزویک، از مجلات پرسابقه آمريکايی که در سال ۱۹۳۳ ميلادی شروع به انتشار کرد، از دسامبر ۲۰۱۲ به طور انحصاری به صورت دیجیتالی عرضه می شد، اما صاحب جديد آن، شرکت رسانه ای آی بی تی مديا، انتشار کاغذی آن را از ماه گذشته دوباره از سر گرفت.
اما خانم کیت گاردینر، مدیر بخش جذب مخاطب شرکت آی بی تی، می گوید، هدف مجله جذب مخاطبان جوان نیست.
گاردينر گفت، «مخاطبانی که ما دنبالشان هستيم جمعيت مسن تر و ثروتمندتر هستند. هدف ما يافتن مخاطبانی است که بيشتر به سياست و اقتصاد بين الملل علاقمندند، اما کاربران اصلی ما در رسانه های اجتماعی جوان تر خواهند بود.
اخیرا در کنفرانس جنوب از طريق جنوب غربی که در شهر آستین (تکزاس) برگزار شد، گاردینر یکی از نمایندگان کثير شرکت های خبری مروج محصولات ديجيتال آنلاين بود.
مایکل منس از بنياد نايت می گويد، روزنامه نگاری دیجیتال هنوز در مرحله توسعه بی بندو بار است.
او گفت، «هر کس می تواند منتشر کند، هر کس می تواند تولید کند، هر کس می تواند صدایی در آن داشته باشد، پس هم اکنون سر و صدای زیادی هست.
افراد جوان تر دوست دارند اخبار را بصورت نبات های کوچک و در مدت هر چه کوتاه تری دريافت کنند، و صبر و شکیبایی کمی از خود برای قطعات طولانی و روايت های عميق نشان می دهند.
با این حال، منس فکر می کند که سازمان های خبری با محتوای جدی می توانند قاپ آنها را بدزدند.
منس گفت، «آنها ممکن است به عمق نروند، اما یک مفهوم کلی از آنچه در جریان است دارند، بنابراین فکر می کنم فرصت واقعی برای شبکه های خبری شناخته شده هست که عمق و بافت خبری را از اينجا بسازند و درباره آن روايت های جديد جور ديگری فکر کنند.
برخی از شرکت های خبری آنلاین جايگاه خود را، با تمرکز بر روی مسائل خاص و یا اخبار حادّ، اغلب در سطح محلی یا ایالتی، پيدا کرده اند.
یکی از موفق ترین اين شرکت ها تکزاس تریبون است، که سیاست گذاریهای عمومی و سیاست در ايالت را با کمک های مالی -- که شامل کمک های مالی خصوصی و سرمایه گذاری های حاشیه ای می شود -- پوشش می دهد. اين می تواند الگويی برای بقيه باشد. دستکم جک بتسل، که تحت کمک هزينه تحصيلی برای تکزاس تريبون کار می کند، چنين اعتقادی دارد. وی از طريق اسکايپ نظراتش را با صدای آمريکا در ميان گذاشت.
بتسل گفت، «شما در واقع بايد سعی کنيد ۵ يا ۶ مجرای درآمد برای خود دست و پا کنيد، و هر کدام را مثل يک دکه کوچک بگردانيد. اينها مجموعا به اندازه کافی برای نگه داشتن شما در کار خبری درآمد دارند.
تکزاس تریبون توجه و تحسین زيادی برای اخبار و گزارش هايش کسب کرده و از طريق آنچه که بتسل «شرافت بر مبنای تنوع منابع مالی» می نامد، تدريجا مخاطبانی در سطح ایالت برای خود يافته است.
او گفت، «اگر اهدا کننده ای سعی کند با اعمال نفوذ محتوای خبری را کنترل کند، تکزاس تريبون از فضای مانور و حمايت بيشتری برخوردار است که با اتکا به آن برود و مبلغ اهدايی را پس بدهد و بگويد، متشکريم، اما نمی توانيم هديه شما را قبول کنيم.»
بتسل می گوید، سازمان های خبری مستقلی که اين گونه عمل می کنند می توانند حکومت را تحت نظر بگيرند، اما کارآيی و تاثير آنها نهايتا بستگی به ازدياد مخاطبان در میان شهروندانی دارد که خدمت در راه منافع آنها هدف سازمان خبری است.