بر اساس قانون آزادی اطلاعات در ايالات متحده، آمريکايی ها می توانند اسنادی را که از سوی دولت غيرمحرمانه تلقی می شود، مطالعه کنند. هم اکنون ميليون ها سند دولتی در موسسه تحقيقاتی موسوم به «آرشيو امنيت ملی» در دسترس عموم، قرار گرفته است.
آرشيو اسناد امنيت ملی بيش از بيست و پنچ سال پيش توسط گروهی از روزنامه نگاران و مورخان آمريکايی تاسيس شد. اين افراد با بهره گيری از قانون آزادی اطلاعات به مدارکی دست يافتند که پيش از آن چندان در دسترس عموم نبود. اين قانون در سال ۱۹۶۶ توسط کنگره آمريکا به تصويب رسيد تا امکان پاسخگويی بيشتر نهادهای دولتی فراهم شود. البته قانون آزادی اطلاعات همچنان دسترسی به برخی از مدارک محرمانه را ممنوع می کند.
اکنون آرشيو اسناد امنيت ملی، مدارک مختلفی را مورد مطالعه قرار می دهد و نتايج يافته را منتشر می کند. تام بلنتون، رييس آرشيو، می گويد حتی موردی بوده که يک جاسوس بازنشسته با استفاده از مدارک آرشيو امنيت ملی خاطرات خود را نوشته است. آقای بلنتون می گويد: «اين آرشيو کارکردهای مختلفی دارد، و تمامی اينها برای آن است تا قانون آزادی اطلاعات در بسته ترين حيطه، يعنی امنيت ملی، به اجرا گذاشته شود.»
رييس آرشيو می گويد حتی وقتی اسناد از حالت محرمانه خارج می شوند دشوار است که سازمان های امنيتی را راضی کرد تا اطلاعات را در اختيار عموم قرار دهند، حتی «در بعضی موارد ما بايد تقاضای خود را ۱۰ تا ۱۵ سال پيگيری کنيم چون دولت در خصوص ارائه اسناد مقاومت می کند.»
برخی از اين اسناد مربوط به فعاليت های پرسش برانگيز سازمان اطلاعات مرکزی آمريکا (سی.آی.ای) است، «در دهه هفتاد ميلادی، اطلاعاتی فاش شد دایر بر اينکه سازمان سيا برای ترور برخی افراد برنامه ريزی کرده و آزمايش هايی روی برخی از داروها برای کنترل ذهن انجام داده است، کارهايی که در آمريکا غيرقانونی است.»
تام بلنتون می گويد برخی از اسناد که آرشيو امنيت ملی جمع کرده است اطلاعات مهمی را در خصوص فعاليت های دولت، فاش می سازد. رييس آرشيو اينچنين ادامه می دهد: «برای مثال، مدارک مربوط به جنگ عراق که به نظر رييس جمهوری رسيده بود نشانگر آن است که آنان فکر می کردند دو سال پس از اشغال عراق، آنجا را ترک خواهند کرد. آنان فکر می کردند می توانند تعداد نيروها را به پنج هزار سرباز برسانند. آنان هيچ قصدی برای اشغال يا در دست گرفتن امور امنيتی عراق نداشتند.»
آقای بلنتون می گويد آرشيو عکس ها نيز حاوی مطالب مهمی است. از جمله مجموعه های محبوب، عکس های الويس پريسلی با ريچارد نيکسون، رييس جمهوری وقت آمريکاست. عکس های ديگر که مربوط به دهه شصت ميلادی است نشان می دهد که آمريکا آماده يک جنگ احتمالی با اتحاد جماهير شوروی سابق بوده است.
رئيس آرشيو که خود يک روزنامه نگار بوده معتقد است تعداد بيش از حدی از اسناد دولتی به شکل محرمانه نگهداری می شود و می گويد: «نقش ما مقابله با اين امر است. اسنادی وجود دارد که بايد محرمانه باقی بماند مثلا طراحی يک کلاهک اتمی و يا يک سيستم تسليحاتی که اگر محرمانه نباشد باعث می شود گروه های تروريستی از آن عليه آمريکا استفاده کنند. اما اينگونه اطلاعات درصد بسيار ناچيزی از اسنادی است که از جانب دولت محرمانه تلقی می شود.»
آقای بلنتون می گويد آرشيو امنيت ملی به دولت فشار می آورد تا اسنادی را که دليلی برای محرمانه بودنشان وجود ندارد در اختيار عموم قرار دهد.