گیل تروی، استاد تاریخ دانشگاه مک‌گیل و پژوهشگر مهمان در موسسه بروکینگز در نشریه تایم مطلبی درباره نانسی ریگان بانوی اول اسبق ایالات متحده نوشته که روز یکشنبه در ۹۴ سالگی درگذشت.
او می نویسد نانسی ریگان برای دهه ها همان زنی بود که فمینیست ها از او متنفرند. نمونه یک زن همسردار، دنباله رو مد، بسیار محافظه کار، و با آن که در دهه هشتاد میلادی به سر می برد، مرتجع بود و سنت های دهه پنجاه را دنبال می کرد. ولخرجی هایش در کاخ سفید نیز رسوایی هایی پدید آورده بود. اما هشت سال بانوی اول بودن در آمریکا از سال ۱۹۸۱ تا ۸۹ با چرخشی باورنکردنی پایان یافت. او در پایان دوره هشت ساله زندگی در کاخ سفید، فمینیستی پیشرو از آب درآمد که راه را برای حضور قوی زنان در کاخ سفید هموار کرد.
او به عنوان همسر رونالد ریگان، بازیگر سینما که بعدا به عرصه سیاست وارد شد، وقتی همراه با همسرش به کاخ فرمانداری ایالت کالیفرنیا وارد شد، چندان میان زنان روزنامه نگار محبوبیت نداشت. نانسی، که او نیز مانند شوهرش پیشتر بازیگر بود، نقش همسر فداکاری را گرفت که فمینیست های آمریکایی از آن بیزار بودند.
نویسنده مطلب سپس می گوید، اگر با انصاف بنگریم، نانسی ریگان صادق بود. او در انتقاد به فمینیسم افراطی گفته بود: "زندگی من با رانی شروع شد." او رونالد را رانی صدا می کرد. او گفته بود: "اگر رانی کفش فروش بود، من هم می رفتم کفش فروش می شدم." ریگان نیز بعد از تولد دو فرزندشان، نانسی را "مامان" صدا می کرد.
نانسی ریگان بانوی اول اسبق آمریکا؛ از سینما تا کاخ سفید
وضعیت نانسی ریگان به دنبال دو بار راهیابی همسرش به کاخ سفید تثبیت شد. چشمگیرترین نقش او به عنوان بانوی اول در سال ۱۹۸۷ بود وقتی که رونالد ریگان، دونالد ریگان را اخراج کرد." دونالد ریگان آن زمان رئیس دفتر رئیس جمهوری بود و نانسی را عامل اخراج خود می دانست. پس از آن بود که سیل انتقادها و طعنه ها و تاثیر بانوی اول آمریکا بر رئیس جمهوری بالا گرفت.
اما ناگهان تندترین منتقدان نانسی به متحدان او تبدیل شدند. فمینیست های ضدریگان به دفاع از دشمن دیرینه خود برخاستند.
حضور نانسی ریگان در کاخ سفید هرچند متلاطم، اما پیشرو و راهگشا بود.
هیلاری کلینتون که پس از او بانوی اول و مستاجر کاخ سفید شد نیز با انتقادات مشابهی مواجه می شد، اما بالاخره هر دوی آنها، در اوج محبوبیت و در حالی کاخ سفید را ترک کردند که دیدگاه آمریکا به زنان و قدرت را دستخوش تغییر کرده بودند.
این که جمهوریخواهی دو آتشه مانند نانسی ریگان از کمپین ریاست جمهوری هیلاری کلینتون پشتیبانی کند، بسیار بعید بود. اما هیلاری کلینتون باید از سلف خود به عنوان یکی از قهرمانانی که راه را برای کمپین او در رقابت ریاست جمهوری هموار ساختند سپاسگذار باشد.
