بر اساس یافته های یک پژوهش جدید، تاثير فناوری بر انسان، احتمالا کندتر کردن حرکات و ضعیف تر کردن اوست.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج می گویند پس از بررسی استخوان ساق پای انسان هايی از دوران آغازین کشاورزی در اروپای مرکزی به اين نتيجه رسيده اند که استخوان های انسان امروز، به خصوص مردان، در «تحرک و در بارگزاری» کاهش نشان می دهد.
آليسون مکينتاش، از گروه باستان شناسی و انسان شناسی دانشگاه کمبریج، که رياست اين تحقيق را به عهده داشت، گفته است «به احتمال زیاد، از زمانی که مردان و زنان در کارها و فعاليت های بخصوصی مانند فلزکاری، سفالگری، تولید محصول و پرورش دام تبحر پيدا کردند، تغییراتی در نحوه تقسيم کار بر اساس جنسيت و سازماندهی اجتماعی اقتصادی بوجود آمد.»
مکینتاش نتیجه گرفت که تحرک کشاورزان اولیه (در ۷۳۰۰ سال پيش) در سطح دونده های مبتدی دو صحرا نوردی امروز بود. در مدت کمی بیش از ۳۰۰۰ سال، تحرک به «سطحی که برای آن دونده های مبتدی کم تحرک بود» رسيد.
با گذشت زمان، به دلیل فعالیت خیلی کمتر، استخوان پای ما تغییر پيدا کرد.
وی در ادامه گفت «هر دو جنس نر و ماده کاهش قدامی خلفی، یا جلو به عقب، داشته اند، به اين معنی که استخوان ران و درشت نی در طول زمان تقویت يافته، در حالی که توانایی استخوان تیبیای مرد برای مقاومت در برابر خمش، پیچش، و فشرده سازی کاهش یافته است.»
مکينتاش اضافه کرد در زمانی که انسان اروپای مرکزی به دوران کشاورزی گام نهاد، نیاز به سفرهای دراز و کار بدنی سنگین کاهش یافته بود.
او گفت، «همزمان با تخصص پيدا کردن مردم در کارهايی بجز کشاورزی و تولید مواد غذایی، مانند فلزکاری، تعداد کمتری از مردم بطور منظم وظایفی را انجام می دادند که فشار شديدی بر روی پا وارد می کرد.»
مکينتاش گفت، برخی شواهد از استخوان ساق پای زنان حاکی از کاهش تحرک است، اما «روند متناقض و ناجور بود.»
او فکر می کند تفاوت ممکن است به اين دلیل بوده باشد که زنان غالبا چند وظيفه را با هم انجام می دادند. شواهدی در دو تا از قدیمی ترین اسکلت های زنانه هست که نشان می دهد آنها از دندان های خود برای انجام پاره ای از کارها استفاده می کردند.
معنی اين کشف آن است که وظيفه ای بر دوش آنها نبوده که مجبور باشند برای انجام آن استخوان پای قوی تری داشته باشند.
مکينتاش گفت، «این تنوع در تقسيم کار بر اساس جنسيت در زندگی گروه های کشاورز و گله دار، اهمیت بافت، بوم شناسی، و عوامل فرهنگی مختلف را در تفاوت های جنسی فعالیت های بدنی نشان می دهد. بنابر این، هنگام مطالعه روند طولانی مدت در تغییر رفتار بین دو جنس، مهم است که برای کمک به کنترل برخی از این تنوعات، منطقه جغرافیایی کوچک نگه داشته شود.»
به قول مکینتاش، استخوان ها «مانند پلاستيک به طرز قابل ملاحظه ای نرمش پذيرند، و نسبت به تغيير، به طور شگفت انگیزی به سرعت واکنش نشان می دهند.»
بنابر گزارش اين تحقيق، وقتی که استخوان ها تحت فشار هستند قوي تر می شوند، نظير هنگامی که شخص می دود يا به راه پيمايی طولانی می پردازد، «زيرا الياف بر حسب اين که فشار کجا بيشتر است باز توزيع يا اضافه می شوند.» اين امر با مطالعه بر روی استخوان های ورزشکاران دوران مدرن مورد تائيد قرار گرفته است.
مکينتاش در بيانيه ای گفت، «تجزیه و تحلیل بیومکانیکی دراز مدت بر روی استخوان انسان های دوران انتقالی به کشاورزی در اروپای مرکزی انجام نگرفته است، اما نتيجه اين تجزيه و تحليل ها در نقاط ديگر جهان نشان دهنده تنوع منطقه ای در روندها است. بسته به فرهنگ و بافت محيطی، پاره ای اوقات تحرک افزايش داشته و گاهی اوقات کاهش.»
وی در ادامه می گويد «پس از انتقال به کشاورزی، تغییر فرهنگی طولانی مدت شد و سرعت آن سریع بود. تحقیقات من در اروپای مرکزی به بررسی این می پردازد که آیا - و چگونه - این فشار طولانی مدت به سازگاری در استخوان ها ادامه داد.»
مکینتاش، با استفاده از اسکن لیزری، تغييرات ساختاری استخوان های يافت شده در گورستان های اروپای مرکزی را دنبال کرد و به ثبت رسانيد. قديمي ترين اين تغييرات مربوط به ۵۳۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح و جديدترين آنها به ۸۵۰ سال پس از ميلاد مسيح بر می گردد.
او گفت، «من علاقه مندم بدانم که اسکلت چگونه در طول زندگی با رفتارهای خاص مردم سازگاری پيدا کرد، و چگونه این سازگاری می تواند برای بازسازی تغییرات طولانی مدت، از دوران ظهور کشاورزی تا امروز، در الگوهای رفتاری و تحرکی با تنوع فرهنگی، نوآوری های تکنولوژیک، و جوامع به طور فزاینده پیچیده تر و طبقه بندی شده تر استفاده شود.»
در اروپای مرکزی، تکنولوژی و افزایش تخصص تأثیر عمده ای بر قدرت پای انسان داشت.
مکينتاش گفت، «هرچه مردم بیشتر و بیشتر شروع به انجام کارهای متنوع تر و هنرمندانه تری کردند، تعداد کمتری از آنها نیاز به تحرک زيادی داشتند، و کارهايی که به قدرت بدنی زيادی نيازمند بودند، با کمک نوآوری در فن آوری، آسان تر شدند.
نتیجه اين امر کاهش تحرک در جمعیت به طور کلی، به همراه کاهش در استحکام استخوان های تحتانی، بود.»
یافته های مکينتاش، در اوایل ماه جاری مسيحی، در نشست سالانه انجمن آمریکایی انسان شناسان فیزیکی در کلگری (کانادا) ارائه شد.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج می گویند پس از بررسی استخوان ساق پای انسان هايی از دوران آغازین کشاورزی در اروپای مرکزی به اين نتيجه رسيده اند که استخوان های انسان امروز، به خصوص مردان، در «تحرک و در بارگزاری» کاهش نشان می دهد.
آليسون مکينتاش، از گروه باستان شناسی و انسان شناسی دانشگاه کمبریج، که رياست اين تحقيق را به عهده داشت، گفته است «به احتمال زیاد، از زمانی که مردان و زنان در کارها و فعاليت های بخصوصی مانند فلزکاری، سفالگری، تولید محصول و پرورش دام تبحر پيدا کردند، تغییراتی در نحوه تقسيم کار بر اساس جنسيت و سازماندهی اجتماعی اقتصادی بوجود آمد.»
مکینتاش نتیجه گرفت که تحرک کشاورزان اولیه (در ۷۳۰۰ سال پيش) در سطح دونده های مبتدی دو صحرا نوردی امروز بود. در مدت کمی بیش از ۳۰۰۰ سال، تحرک به «سطحی که برای آن دونده های مبتدی کم تحرک بود» رسيد.
با گذشت زمان، به دلیل فعالیت خیلی کمتر، استخوان پای ما تغییر پيدا کرد.
وی در ادامه گفت «هر دو جنس نر و ماده کاهش قدامی خلفی، یا جلو به عقب، داشته اند، به اين معنی که استخوان ران و درشت نی در طول زمان تقویت يافته، در حالی که توانایی استخوان تیبیای مرد برای مقاومت در برابر خمش، پیچش، و فشرده سازی کاهش یافته است.»
مکينتاش اضافه کرد در زمانی که انسان اروپای مرکزی به دوران کشاورزی گام نهاد، نیاز به سفرهای دراز و کار بدنی سنگین کاهش یافته بود.
او گفت، «همزمان با تخصص پيدا کردن مردم در کارهايی بجز کشاورزی و تولید مواد غذایی، مانند فلزکاری، تعداد کمتری از مردم بطور منظم وظایفی را انجام می دادند که فشار شديدی بر روی پا وارد می کرد.»
مکينتاش گفت، برخی شواهد از استخوان ساق پای زنان حاکی از کاهش تحرک است، اما «روند متناقض و ناجور بود.»
او فکر می کند تفاوت ممکن است به اين دلیل بوده باشد که زنان غالبا چند وظيفه را با هم انجام می دادند. شواهدی در دو تا از قدیمی ترین اسکلت های زنانه هست که نشان می دهد آنها از دندان های خود برای انجام پاره ای از کارها استفاده می کردند.
معنی اين کشف آن است که وظيفه ای بر دوش آنها نبوده که مجبور باشند برای انجام آن استخوان پای قوی تری داشته باشند.
مکينتاش گفت، «این تنوع در تقسيم کار بر اساس جنسيت در زندگی گروه های کشاورز و گله دار، اهمیت بافت، بوم شناسی، و عوامل فرهنگی مختلف را در تفاوت های جنسی فعالیت های بدنی نشان می دهد. بنابر این، هنگام مطالعه روند طولانی مدت در تغییر رفتار بین دو جنس، مهم است که برای کمک به کنترل برخی از این تنوعات، منطقه جغرافیایی کوچک نگه داشته شود.»
به قول مکینتاش، استخوان ها «مانند پلاستيک به طرز قابل ملاحظه ای نرمش پذيرند، و نسبت به تغيير، به طور شگفت انگیزی به سرعت واکنش نشان می دهند.»
بنابر گزارش اين تحقيق، وقتی که استخوان ها تحت فشار هستند قوي تر می شوند، نظير هنگامی که شخص می دود يا به راه پيمايی طولانی می پردازد، «زيرا الياف بر حسب اين که فشار کجا بيشتر است باز توزيع يا اضافه می شوند.» اين امر با مطالعه بر روی استخوان های ورزشکاران دوران مدرن مورد تائيد قرار گرفته است.
مکينتاش در بيانيه ای گفت، «تجزیه و تحلیل بیومکانیکی دراز مدت بر روی استخوان انسان های دوران انتقالی به کشاورزی در اروپای مرکزی انجام نگرفته است، اما نتيجه اين تجزيه و تحليل ها در نقاط ديگر جهان نشان دهنده تنوع منطقه ای در روندها است. بسته به فرهنگ و بافت محيطی، پاره ای اوقات تحرک افزايش داشته و گاهی اوقات کاهش.»
وی در ادامه می گويد «پس از انتقال به کشاورزی، تغییر فرهنگی طولانی مدت شد و سرعت آن سریع بود. تحقیقات من در اروپای مرکزی به بررسی این می پردازد که آیا - و چگونه - این فشار طولانی مدت به سازگاری در استخوان ها ادامه داد.»
مکینتاش، با استفاده از اسکن لیزری، تغييرات ساختاری استخوان های يافت شده در گورستان های اروپای مرکزی را دنبال کرد و به ثبت رسانيد. قديمي ترين اين تغييرات مربوط به ۵۳۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح و جديدترين آنها به ۸۵۰ سال پس از ميلاد مسيح بر می گردد.
او گفت، «من علاقه مندم بدانم که اسکلت چگونه در طول زندگی با رفتارهای خاص مردم سازگاری پيدا کرد، و چگونه این سازگاری می تواند برای بازسازی تغییرات طولانی مدت، از دوران ظهور کشاورزی تا امروز، در الگوهای رفتاری و تحرکی با تنوع فرهنگی، نوآوری های تکنولوژیک، و جوامع به طور فزاینده پیچیده تر و طبقه بندی شده تر استفاده شود.»
در اروپای مرکزی، تکنولوژی و افزایش تخصص تأثیر عمده ای بر قدرت پای انسان داشت.
مکينتاش گفت، «هرچه مردم بیشتر و بیشتر شروع به انجام کارهای متنوع تر و هنرمندانه تری کردند، تعداد کمتری از آنها نیاز به تحرک زيادی داشتند، و کارهايی که به قدرت بدنی زيادی نيازمند بودند، با کمک نوآوری در فن آوری، آسان تر شدند.
نتیجه اين امر کاهش تحرک در جمعیت به طور کلی، به همراه کاهش در استحکام استخوان های تحتانی، بود.»
یافته های مکينتاش، در اوایل ماه جاری مسيحی، در نشست سالانه انجمن آمریکایی انسان شناسان فیزیکی در کلگری (کانادا) ارائه شد.