در حالی که این روزها به پنجاهمین سالگرد «راه پیمایی واشنگتن برای شغل و آزادی» نزدیک می شویم، بسیاری از جوانان آمریکا روز به روز در مورد مارتین لوتر کینگ رهبر برجسته حقوق مدنی کشورشان بیشتر می آموزند.
به هنگام این راه پیمایی عظیم و به یاد ماندنی، مارتین لوتر کینگ سخنرانی مشهور و تاریخی خود را تحت عنوان «من رویایی دارم» ایراد کردT که طی آن خواهان پایان گرفتن جدایی نژادی در آمریکا شد. دبرا بلوک خبرنگار صدای آمریکا در گزارش خود نظر برخی از جوانان را در مورد میراث مارتین لوتر کینگ جویا شده است:
مارتین لوتر کینگ رهبر حقوق مدنی نطق تکان دهنده خود را در ۲۸ اوت سال ۱۹۶۳ در محل بنای یادبود لینکلن در پایتخت آمریکا ایراد کرد:
«من رویایی دارم تا روزی شاهد باشم ۴ فرزندم در کشوری زندگی کنند که آنها نه به دلیل رنگ پوستشان، بلکه به دلیل شخصیتشان مورد قضاوت و داوری قرار می گیرند.»
نیلا بنکز که ۱۰ سال دارد هنگام دیدار از نمایشگاه دستاوردهای مارتین لوتر کینگ در «گالری پرتره ملی واشنگتن» گفت که او سخنرانی کینگ را شنیده و تحت تاثیر بخشی از آن قرار گرفته است که راجع به پایان دادن جدایی نژادی سخن می گوید: «من فکر می کنم کار مهمی که او کرد این بود که تلاش کرد به آمریکاییان آفریقایی تبار کمک کند و این خود جهان ما را طوری تغییر داد که اکنون همه با هم روابط خوبی دارند و هر کسی می تواند با دیگری دست دوستی بدهد.»
جاناتان ویلیامز ۱۳ ساله تظاهرات ضد خشونت وی را علیه جدایی نژادی تحسین می کند و می گوید: «کینگ را برای چند بار به زندان فرستادند و من تقریبا مطمئنم که بسیاری در چنین شرایطی دست از مبارزه می کشند، اما او با برنامه ای که در سر داشت به این کار ادامه داد.»
یلیندا مارتینز ۱۴ ساله می گوید پیام کینگ را فراموش نکرده است: «او حیرت انگیز و کاملا خونسرد است. او همه این کارها را در کمال مسالمت و بدون خشونت انجام داد، ومن فکر می کنم که این خود بسیار الهام بخش است.»
چنین برخوردی «النور هولمز نورتون» نماینده کنگره آمریکا را خشنود می کند، کسی که در جنبش مدنی آمریکا در دهه ۱۹۶۰ فعال بود. النور هولمز می گوید: «نسل جوان بسیاری از این مسائل را خیلی جدی نمی گیرد. در غیر اینصورت اگر هنوز ما سرگرم مبارزه برای بدست آوردن همان حقوق بودیم و مردم هم همان احساسی را که ما در دهه ۱۹۶۰ داشتیم داشتند، پس معلوم میشد که ما کار زیادی صورت نداده بودیم.»
مارتینز می گوید به عنوان کسی که از تبار آمریکای لاتین است، از تلاش کینگ برای متحد کردن مردم قدردانی می کند. اما او هنوز فکر میکند رنگ پوست در جامعه یک مساله است: «مردم هنوز نگاه متفاوت به یکدیگر دارند. مردم هنوز رنگ پوست را گاهی اوقات در یکدیگر می بینند و من احساس می کنم که این باید تغییر کند.»
ویلیام بل شهردار بیرمنگام آلاباما می گوید سالگرد این رویدادهای تاریخی، فرصتی به ما می دهد تا به آینده بنگریم:« این دختران و پسران کوچک، ممکن است نتوانند جنبش مدنی را درک کنند یا با آن رابطه برقرار کنند، اما می توان دید که آنها نیز هر روز با چالشها و موانعی روبرو هستند».
جولیا لینک ۱۵ ساله می گوید یکی از این موانع نگاه قالبی داشتن و کلیشه ای است:
«هنوز جوکهایی چون «آسیایی ها نمی تواند رانندگی کنند» و چیزهایی شبیه آن وجود دارد. خیلی وحشتناک است، اما واقعیت این است که اینها هنوز بنا به دلایلی قابل قبول است که از نظر من عجیب است زیرا ما این روزها پذیرش بیشتری نسبت به یکدیگر پیدا کرده ایم».
فعالان حقوق مدنی و کُری بوکر شهردار نویارک نیوجرسی، امیدوارست نسلهای جوانتر به جنگ علیه نابرابریها حال هرچه باشند ادامه دهند: «نکته برای ما بزرگترها باید این باشد که ما خودمان را در شرایط جوانترها قراردهیم و به آنها بگوییم که ما چگونه می توانیم به آنها برای پیش بردن نسل آینده کمک کنیم.»
و گرچه برخی ازمشکلات پافشاری می کنند بسیاری از جوانترها می گویند نسل آنها می خواهد تا به مساله نژاد نگاهی متفاوت داشته باشد.
نیلا بنکز می گوید: «من دوستان زیادی دارم که از نژادهای مختلف و یا نژادهای یکسانند ولی همه ما همانگونه که آدمهای عادی دور هم جمع می شوند گردهم جمع می شویم.»
نیلا می گوید مارتین لوتر کینگ از شنیدن این مطلب خوشحال می شود.
به هنگام این راه پیمایی عظیم و به یاد ماندنی، مارتین لوتر کینگ سخنرانی مشهور و تاریخی خود را تحت عنوان «من رویایی دارم» ایراد کردT که طی آن خواهان پایان گرفتن جدایی نژادی در آمریکا شد. دبرا بلوک خبرنگار صدای آمریکا در گزارش خود نظر برخی از جوانان را در مورد میراث مارتین لوتر کینگ جویا شده است:
مارتین لوتر کینگ رهبر حقوق مدنی نطق تکان دهنده خود را در ۲۸ اوت سال ۱۹۶۳ در محل بنای یادبود لینکلن در پایتخت آمریکا ایراد کرد:
«من رویایی دارم تا روزی شاهد باشم ۴ فرزندم در کشوری زندگی کنند که آنها نه به دلیل رنگ پوستشان، بلکه به دلیل شخصیتشان مورد قضاوت و داوری قرار می گیرند.»
نیلا بنکز که ۱۰ سال دارد هنگام دیدار از نمایشگاه دستاوردهای مارتین لوتر کینگ در «گالری پرتره ملی واشنگتن» گفت که او سخنرانی کینگ را شنیده و تحت تاثیر بخشی از آن قرار گرفته است که راجع به پایان دادن جدایی نژادی سخن می گوید: «من فکر می کنم کار مهمی که او کرد این بود که تلاش کرد به آمریکاییان آفریقایی تبار کمک کند و این خود جهان ما را طوری تغییر داد که اکنون همه با هم روابط خوبی دارند و هر کسی می تواند با دیگری دست دوستی بدهد.»
جاناتان ویلیامز ۱۳ ساله تظاهرات ضد خشونت وی را علیه جدایی نژادی تحسین می کند و می گوید: «کینگ را برای چند بار به زندان فرستادند و من تقریبا مطمئنم که بسیاری در چنین شرایطی دست از مبارزه می کشند، اما او با برنامه ای که در سر داشت به این کار ادامه داد.»
یلیندا مارتینز ۱۴ ساله می گوید پیام کینگ را فراموش نکرده است: «او حیرت انگیز و کاملا خونسرد است. او همه این کارها را در کمال مسالمت و بدون خشونت انجام داد، ومن فکر می کنم که این خود بسیار الهام بخش است.»
چنین برخوردی «النور هولمز نورتون» نماینده کنگره آمریکا را خشنود می کند، کسی که در جنبش مدنی آمریکا در دهه ۱۹۶۰ فعال بود. النور هولمز می گوید: «نسل جوان بسیاری از این مسائل را خیلی جدی نمی گیرد. در غیر اینصورت اگر هنوز ما سرگرم مبارزه برای بدست آوردن همان حقوق بودیم و مردم هم همان احساسی را که ما در دهه ۱۹۶۰ داشتیم داشتند، پس معلوم میشد که ما کار زیادی صورت نداده بودیم.»
مارتینز می گوید به عنوان کسی که از تبار آمریکای لاتین است، از تلاش کینگ برای متحد کردن مردم قدردانی می کند. اما او هنوز فکر میکند رنگ پوست در جامعه یک مساله است: «مردم هنوز نگاه متفاوت به یکدیگر دارند. مردم هنوز رنگ پوست را گاهی اوقات در یکدیگر می بینند و من احساس می کنم که این باید تغییر کند.»
ویلیام بل شهردار بیرمنگام آلاباما می گوید سالگرد این رویدادهای تاریخی، فرصتی به ما می دهد تا به آینده بنگریم:« این دختران و پسران کوچک، ممکن است نتوانند جنبش مدنی را درک کنند یا با آن رابطه برقرار کنند، اما می توان دید که آنها نیز هر روز با چالشها و موانعی روبرو هستند».
جولیا لینک ۱۵ ساله می گوید یکی از این موانع نگاه قالبی داشتن و کلیشه ای است:
«هنوز جوکهایی چون «آسیایی ها نمی تواند رانندگی کنند» و چیزهایی شبیه آن وجود دارد. خیلی وحشتناک است، اما واقعیت این است که اینها هنوز بنا به دلایلی قابل قبول است که از نظر من عجیب است زیرا ما این روزها پذیرش بیشتری نسبت به یکدیگر پیدا کرده ایم».
فعالان حقوق مدنی و کُری بوکر شهردار نویارک نیوجرسی، امیدوارست نسلهای جوانتر به جنگ علیه نابرابریها حال هرچه باشند ادامه دهند: «نکته برای ما بزرگترها باید این باشد که ما خودمان را در شرایط جوانترها قراردهیم و به آنها بگوییم که ما چگونه می توانیم به آنها برای پیش بردن نسل آینده کمک کنیم.»
و گرچه برخی ازمشکلات پافشاری می کنند بسیاری از جوانترها می گویند نسل آنها می خواهد تا به مساله نژاد نگاهی متفاوت داشته باشد.
نیلا بنکز می گوید: «من دوستان زیادی دارم که از نژادهای مختلف و یا نژادهای یکسانند ولی همه ما همانگونه که آدمهای عادی دور هم جمع می شوند گردهم جمع می شویم.»
نیلا می گوید مارتین لوتر کینگ از شنیدن این مطلب خوشحال می شود.