لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ ایران ۰۷:۳۷

جنبش بی خشونت، مهمترین ابراز مبارزه


موفقیت جنبش حقوق مدنی آمریکا و مبارزه برای حقوق برابر در ایالات متحده آمریکا نقطه عطفی است برای میلیون ها آمریکایی آفریقایی تبار که در دهه ۱۹۶۰ علیه تبعیض نژادی جنگیدند. یکی از عوامل عمده این پیروزی استراتژی تظاهرات بی خشونت برای حقوق برابر بود. مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی این روش را جایگزین قیام مسلحانه ساخت. کریس سینکینز از صدای امریکا گزارشی دراین باره تهره کرده که بخشهای اساسی آن را می خوانید:

جنبش بی خشونت مارتین لوترکینگ از آموزه‌های مهاتما گاندی، رهبر هند الهام گرفته بود. او در تمامی جنوب، تمرکز را بر مقابله با تعصب گذاشته بود.
دکتر کینگ می گفت: «می‌سی‌سی‌پی ایالتی است که همواره در مقابل هر حرکتی برای زدودن نژادپرستی از خود، مقاومت کرده است.»

میلیون ها نفر به رهبری مارتین لوتر کینگ به خیابان ها ریختند و در تظاهرات صلح‌آمیز شرکت کردند و همچنین دست به نافرمانی مدنی و تحریم کالاها زدند.

جنبش بی خشونت در جاهایی مانند بیرمنگام در آلاباما آزمایش شده بود. ویلیام بل، شهردار کنونی بیرمنگام می گوید: «آن موقع افرادی بودند که کشته شدند، خانه ها و کلیساها بمب گذاری شد، و وضعی بود که انگار شیطان مستولی شده بود. »

در سال ۱۹۶۵ راهپیمایی برای حق رای در سِلما در ایالت آلاباما، در تاریخ به عنوان یکشنبه خونین ثبت شد. جان لوئیس، نماینده کنگره که این راهپیمایی را رهبری می کرد می گوید: «آنها با باتون به ما حمله کردند، ما را زیر سم اسب ها لگد کردند، و گاز اشک آور بر سرمان ریختند. یک سرباز دولتی با باتون به سرم زد. بر اثر این ضربه سخت بیهوش شدم و فکر کردم که می میرم.»

اندرو یانگ، یکی از یاران نزدیک مارتین لوتر کینگ تظاهرکنندگان را به آرامش در مقابل خشونت ها دعوت کرد. وی می گوید: «اگر ما (سیاه پوستان) شروع به جنگ چریکی در شهرهای آمریکا می کردیم، اگر در آمریکا تروریسم راه می انداختیم، پیروز نمی شدیم اما آمریکا هم باقی نمی ماند.»

تصاویر حمله پلیس با استفاده از آب فشار قوی آتش‌نشانی و سگ برای پراکنده ساختن تظاهرکنندگان و دانش آموزان در سرتاسر جهان پخش می شد. ریچارد کوهن از مرکز حقوقی فقر جنوب، درباره تاثیر این تصاویر می گوید:«طرف سرگوبگر به خشونت متوسل شده بود و نه طرف ضعیف و سرکوب شده، و همین امر پیامی به شدت قوی را می فرستاد و در واقع ابزاری بسیار مهم در طول جنبش به حساب می آمد.»

در اوت ۱۹۶۳ هزاران آمریکایی آفریقایی تبار و سفیدپوستان، برای تظاهرات در واشنگتن گرد آمدند. این تظاهرات صلح آمیز بود و کسی بازداشت نشد.
اما تنها چند هفته پس از تظاهرات واشنگتن، تراژدی بیرمنگام رخ داد، وقتی که بمبی در کلیسای تعمیدی خیابان شانزدهم و همزمان با کلاس های آموزشی روز یکشنبه منفجر شد. ۴ دختر نوجوان کشته شدند و ۲۳ نفر مجروح شدند. این ضربه سنگینی به دکتر کینگ و جنبش حقوق مدنی بود.

شرلی گوین فلوید، دوست یکی از قربانیان، که از این کشتار وحشت زده شده بود، می گوید: «از نگاه کردن به سفیدپوست‌ها می ترسیدم و وحشت داشتم از این که به جایی بروم که احتمال می دادم یک سفیدپوست آنجا باشد چون حقیقتا فکر می کردم که این اتفاق به آسانی ممکن است برای من هم بیافتد.»

بسیاری از سیاه پوستان می خواستند انتقام بگیرند. بابی راش نماینده کنونی کنگره یکی از آن ها بود. او که در دهه ۱۹۶۰ عضو یکی از گروه های شبه نظامی به نام پلنگ های سیاه بود، می گوید: «فکر می کردم دکتر کینگ بی دل و جرات و بزدل و بی عمل است و قدرت واقعی اقدام بی خشونت را درک نمی کردم. بنابراین به فلسفه او اعتنا نکردم و به طرف دیگر رفتم.»

برخی رهبران، جنبش بی خشونت حقوق مدنی را دومین جنگ داخلی آمریکا می دانند. بن جلس، رئیس انجمن ملی بهبود وضعیت رنگین پوستان آمریکا، که قدیمی ترین سازمان حقوق مدنی ایالات متحده است می گوید کمپین بی خشونت قلب و مغز آمریکایی ها را ربود. وی می گوید: «این جنبش به سوی وضعی پیش می رفت که در ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ شاهدش بودیم هنگامی که قانون حقوق مدنی تائید شد. »

کارشناسان تاریخ می گویند علی رغم موانع و مشکلات، جنبش بی خشونت به نتایج پایدار در راستای حقوق برابر و آزادی برای تمام آمریکایی ها دست یافته است.
XS
SM
MD
LG