در آستانه آغاز سال تحصیلی در ایران، احمد محمودزاده، معاون وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی می‌گوید که موضوع اصلی و اولویت این وزارتخانه «تامین معلم است.»
پیش از این علیرضا منادی سفیدان، رئیس کمیسیون و تحقیقات آموزش مجلس شورای اسلامی از کمبود ۷۰ الی ۸۰ هزار معلم در سال تحصیلی جدید خبر داده و گفته بود که بازنشستگی تعداد زیادی از معلمان «حفره‌های بزرگی» در نظام آموزش کشور ایجاد خواهد کرد.
این نماینده مجلس در حالی کمبود معلم در ایران را در یک بازه ۷۰ تا ۸۰ هزار نفری عنوان کرده است که رسانه‌های ایران از جمله خبرگزاری امنیتی تسنیم این کمبود را تا ۱۷۶ هزار معلم اعلام کرده‌اند.
از سوی دیگر به تازگی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از گسترش نفوذ بسیج در نظام آموزش و پرورش و تداوم سرکوب فرهنگیان انتقاد کرده است.
کمبود معلم و وعده‌های مقامات جمهوری اسلامی برای «تامین معلم» برای کلاس‌های بی‌معلم در حالی گریبان سیستم آموزشی ایران را گرفته و به بالاترین میزان تاریخی خود رسیده است که به نظر نمی‌رسد در صورت جذب نیروی انسانی، افراد متقاضی به تعداد مورد نیاز برسد.
این عدم تمایل برای فعالیت در سیستم آموزش و پرورش فارغ از مسائل اقتصادی و تاخیر در پرداخت حقوق، ریشه در سرکوب مطالبات فرهنگیان و معلمان دارد که در سال‌های اخیر بارها برای تحقق مطالبات صنفی و معیشتی خود دست به تجمع‌های اعتراضی زدند و سیاست‌های حاکم بر آموزش در کشور را مورد انتقاد قرار دادند.
فشارهای حکومت بر فعالان صنفی معلمان در سال‌های گذشته به ویژه پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ تشدید شده و شماری از آنها بازداشت شده یا با احکامی همچون بازنشستگی اجباری، اخراج، تعلیق و مصادره اموال مواجه شده‌اند.
محمد حبیبی، از اعضای کانون صنفی معلمان تهران، در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشته که «بیش از ۳۳۰ معلم در دو سال اخیر به خاطر فعالیت‌های صنفی و مدنی اخراج شده‌اند و هزاران معلم دیگر احکام انضباطی دیگری دریافت کرده‌اند.»
