نمایشگاه جدیدی در گالری ملی پرتره لندن، آثار ۴۸ هنرمند از سراسر جهان را به نمایش گذاشته است؛ از تابلوهای رنگ روغن گرفته، تا عکس، ویدیو، پارچه، و سرامیک که همه از مایکل جکسون، سلطان موسیقی پاپ الهام گرفته شده اند.
در این نمایشگاه از پرتره های «اندی ورهال» تا آثار «کیث هرینگ» و «دیوید لاچپل» به چشم می خورد.
«نیکلاس کالینن» مسئول نمایشگاه گفت: «به نظر من برپایی این نمایشگاه به موقع به نظر می آید، ۹ سال بعد از مرگ مایکل جکسون و سالی که ۶۰ ساله می شد، است. به نظرم الان می توانیم به مایکل جکسون از جنبه تاریخی تری نگاه کنیم و به دستاوردهایی که داشته است هم به خاطر شکستن موانع، و هم به خاطر نمادی که برای مردم مختلف بود.»
مایکل جکسون کودکی بیش نبود که به یک ستاره موسیقی تبدیل شد و سالها بعد در سال ۱۹۸۳ با انتشار آلبوم «ثریلر»، یکی از پر فروش ترین آلبوم های جهان، به شهرت جهانی رسید.
موسیقی، استایل، حرکات، رقص، و نوآوری های او در صحنه و موزیک ویدیو هایش تأثیر شدیدی بر فرهنگ مردمی داشت.
ولی او در عین مشکلات زیادی داشت بخصوص با توجه زیاد مردم و زیر نور قرار گرفتن مدام دست و پنجه نرم می کرد، و نهایتاً در سال ۲۰۰۹ در حالیکه تنها ۵۰ سال داشت در اثر مصرف بی رویه داروی بیهوشی درگذشت.
این نمایشگاه شامل آثاری است که مایکل جکسون را آنطوری که برای هوادارانش اهمیت داشت بازتاب داده است؛ جایگاهش در فرهنگ سیاهپوستان آمریکا، آنطور که او به شهرت مفهوم جدیدی داد، و آنطور که شهرت از او آدمی متفاوت ساخت.
تاد گِرِی، هنرمند آمریکایی، که در سالهای ۷۰ و ۸۰ میلادی عکاس مایکل جکسون بود، او را همانند نوجوانی با طبیعتی شیرین و خوشایند توصیف می کند.
«گری» با استفاده از عکس های قدیمی و روی هم انداختن آنها روی صورت جکسون، تصاویر جدیدی خلق کرده است.
گری گفت: «او در طول سالها خیلی تغییر کرد. و بسته به سن ما و به نسلی که از آن آمدیم، از او چهره خاصی در ذهن داریم. به خاطر همین من می خواستم آن پدیده، آن چهره ای که در ذهن از او داریم را بپوشانم و نا-معروفش کنم. تا به او به عنوان یک چهره معروف نگاه نکنید، بلکه او را به عنوان یک مرد سیاهپوست از تبار آفریقایی ببینید.»
این نمایشگاه از حمایت خانواده جکسون برخوردار شده است، هرچند همه آثار مورد تائید آنها نیست.
چندین اثر جکسون را در حالیکه ماسک به صورت دارد نشان می دهند، از جمله اثر مشهور مارک رایدن، که روی جلد آلبوم «دنجرس» چاپ شده بود.
بعضی از تصاویر نیز قهرمانانه هستند، برای مثال تابلویی از وایلی که مایکل جکسون را زره پوش روی یک اسب نشان می دهد، که بر اساس تابلوی پیتر پل روبِن نقاش فلاندری قرن ۱۷ میلادی از فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا کشیده شده است.
این پرتره آخرین نقاشی ای بود که جکسون سفارش داده بود و بعد از مرگش تکمیل شد.
گراهام دالفین، هنرمند مستقر در بریتانیا نیز چندین جلد صفحه های گرامافون از آلبوم «آف د وال» ۱۹۷۹ را با هم ترکیب کرده و اشعار ترانه های جکسون را با دقت با دست روی آن نوشته است.
نمایشگاه «مایکل جکسون: روی دیوار» تا ۲۱ اکتبر سال جاری در لندن ادامه دارد. سپس از ماه نوامبر برای چهار ماه در گرت پاله پاریس به نمایش در می آید و بعد از آن به شهر بن آلمان و اسپوی فنلاند سفر خواهد کرد.
