درشهرک «میدراند» Midrand در نزدیکی ژوهانسبورگ، محل برگزرای مسابقات جام جهانی فوتبال ٢٠١٠، یک کارخانه غذاهای مکزیکی با صاحبان آن که خود از طرفداران پر و پا قرص بازی فوتبال هستند شبانه روز مشغول تهیه نان ذرت بو داده و دیگرغذاهای سنتی مکزیکی هستند تا بتوانند پاسخگوی هزاران جهانگرد مکزیکی و غیر مکزیکی که برای تماشای این مسابقات به ژوهانسبورگ آمده اند باشند.
یک ماشین نقره ای رنگ، مرتب ورقه هایی از خمیر ذرت را تبدیل به «توستادا» که در روغن داغ شده انداخته می شود می کند. در کنار این ماشین عظیم کیسه های آرد روی هم گذاشته شده به سقف کارخانه رسیده است و «گبی آگراز» به ماشین دیگری در کنار آن اشاره می کند: «این ماشین را ما از مکزیک وارد کرده ایم که هر روز بین ١۵ تا ١٨ هزار نان گرد و کوچک ذرت بیرون می دهد. این ماشین برای مکزیکی هایی که در آفریقای جنوبی زندگی می کنند جنبه حیاتی دارد چرا که هر مکزیکی در طول روز با هر وعده غذا، دست کم سه یا چهار قطعه نان می خورد.»
هکتور شوهر گبی و شریک او در شرکت تهیه غذاهای مکزیکی در «میدراند» است: «تورتیا یا همین نان های گرد ذرت برای یک مکزیکی همانقدر اهمیت دارد که نان فرانسوی برای فرانسویان. یا چرا راه دور برویم؟ نان مکزیکی همانقدر برای مکزیکی ها اهمیت دارد که «بیلتونگ» (نوعی گوشت خشک شده) برای اهالی آفریقای جنوبی. مکزیکی ها به هر کشوری که سفرکنند اول از همه دنبال نانوایی می گردند که این نان های ذرت را درست می کند.»
گبی آگرز که خود یکی از طرفداران پر و پا قرص تیم فوتبال مکزیک است و هرچند پیش از آغاز مسابقات مطمئن بود که در بازی های گشایش مسابقات بین آفریقای جنوبی و مکزیک، مکزیک برنده خواهد شد از این که این دو کشور مساوی کرده اند نگرانی ندارد: «ما بیش از پانزده سال پیش به آفریقای جنوبی آمدیم. در آن زمان ما هیچ چیز نداشتیم. نه ماشینی نه کارخانه ای، هیچ چیز دیگر!»
این زوج در سال ١٩٩۵ از مکزیکو سیتی به ژوهانسبورگ نقل مکان کردند. شهر بزرگی که امروزه از لحاظ میزان جنایات به عنوان خطرناک ترین شهر دنیا شناخته می شود. اما این زن و شوهر با یک هدف به این کشور تازه آمده بودند که محلی را برای تهیه مواد غذایی خانگی مکزیکی پایه گذاری کنند.
گبی می گوید: «همه اهل فامیل و دوستان و آشنایانمان در مکزیک فکر می کردند ما دیوانه شده ایم. اما ما می دانستیم که جای غذای مکزیکی در آفریقای جنوبی خالی است و می دانستیم که در این کشور شانس خوبی خواهیم داشت که بتوانیم این کمبود را جبران کنیم.
این تصمیم و پافشاری خانواده آگراز خیلی زود به نتیجه رسید و آن ها امروز صاحب بزرگ ترین کارخانه تولید مواد غذایی مکزیکی در قاره آفریقا هستند و این مواد را به اکثر «سوپرمارکت» ها و رستوران ها در کشورهای مختلف آفریقایی ارسال می کنند.
گبی می گوید سال گذشته هنگامی که در قرعه کشی ها مشخص شد که تیم فوتبال مکزیک در برابر آفریقایی جنوبی در روز گشایش مسابقات جام جهانی بازی خواهد کرد ما بی نهایت هیجان زده شدیم: «ما با ایمیل و تلفن و پیامک تلفنی با دوستان و آشنایانمان در آفریقای جنوبی تماس گرفتیم و باورمان نمی شد که از میان این همه کشورهای شرکت کننده، مکزیک و آفریقای جنوبی باید روبروی هم قرار بگیرند!»
این زن وشوهر درحالی که تی شرت های سبز (نشان مکزیک) را به تن داشتند در اولین بازی روزگ شایش با شرکت مکزیک و آفریقای جنوبی شرکت کردند: «هرچند ما سال هاست در آفریقای جنوبی زندگی می کنیم اما قلبمان هنوز با مکزیک است!»
هکتورمی گوید: «درهفته های اخیر، خبرنگاران توجه زیادی به ما و کارخانه کوچک ما که در واقع یک مکزیک کوچک در قلب کشور میزبان است داشته اند. روزنامه نگاران مکزیکی می خواهند بدانند زندگی در آفریقای جنوبی چگونه است و من هم بی رو دربایستی به آن ها می گویم که زندگی در اینجا واقعا زیباست و مردم آفریقای جنوبی از گرم ترین ومهربان ترین مردم جهان هستند.»
در بازی های جام جهانی فوتبال که برای نخستین بار در آفریقا برگزار می شود بنا بر گزارش سفارت مکزیک در آفریقای جنوبی بیش از ٢۵ هزار مکزیکی شرکت دارند. گبی می گوید بسیاری از این افراد با شنیدن اخبار گوناگون در مورد جنایاتی که در این نواحی وجود دارد ابراز نگرانی می کنند: «به نظرمن در اینجا هم مثل بسیاری دیگر از شهرهای بزرگ دنیا باید مواظب بود. مثلا اگر توی بعضی از خیابان های اینجا با یک ساعت طلای رولکس راه بروید خوب مسلما توجه دزدها به شما جلب می شود و مورد تهاجم قرار می گیرید.»
گبی می گوید او به هموطنان مکزیکی خود می گوید که لازم نیست بترسند و بعد از هر مسابقه خود را در اطاق های هتل محبوس کنند: «گاه بهتر است افراد به طور گروهی به اماکن مختلف بروند و به این صورت خواهند توانست از مناطق تماشایی دیدارکنند و تجربه خوبی از این سفر به دست بیاورند.»
گبی معتقد است بازی های جام جهانی فوتبال فرصت خوبی است برای آفریقای جنوبی که بتواند خود را به جهان معرفی کند: «هنوز هم برخی از مردم جهان ازجمله مکزیکی ها فکر می کنند آفریقای جنوبی یک جنگل بزرگ است که لابلای درختانش شیر و پلنگ خوابیده و در هر گوشه ای یک جنایتکار در کمین است. همین مسئله در مورد آفریقایی ها هم صدق می کند. یعنی بعضی از مردم این مملکت هم فکر می کنند همه مکزیکی ها سرخپوست های کوچک اندامی هستند که هر کدام یک کلاه بزرگ به سر دارند و افسار یک الاغ هم به دست!»
خانواده آگراز معتقدند که جام جهانی فوتبال فرصتی فراهم آورده است که مردم آفریقای جنوبی و مردم مکزیک در مورد یکدیگر بیشتر بدانند و بیشتر یاد بگیرند: «مهم نیست چه کسی در این بازی ها برنده شود، مهم این است که همه ما بتوانیم از این مسابقات در کنار هم لذت ببریم.»
هوای سرد و یخ زده زمستانی آفریقای جنوبی بسیاری از هواداران فوتبال را که از مکزیک و کالیفرنیای جنوبی برای تماشای بازی ها به ژوهانسبورگ آمده اند غافلگیرکرده است. هکتور می گوید: «اواسط ماه ژوئن سردترین ماه زمستان اینجاست و خیلی از شرکت کنندگان خارجی انتظار آن را نداشته اند.» اما گبی بیشتر نگران صدای بوق های کر کننده ای است که هواداران فوتبال در آفریقای جنوبی دوست دارند ضمن تماشای بازی ها آن را به صدا درآوردند: «من از این بوق ها اصلا خوشم نمی آید صدای آن ها بسیار آزار دهنده هستند. به نظرمن استفاده از آن ها باید ممنوع شود.»
هکتور ضمن موافقت با گبی می گوید: «من فکر می کنم اگر به جای این بوق های کر کننده، هواداران فوتبال در آفریقای جنوبی از ترانه «شوشولوزا» استفاده می کردند خیلی بهتر می توانستند حواس بازیکنان تیم مکزیک را پرت کنند. ترانه شوشولوزا به معنی «پیش به جلو» خیلی با معنی تر است و یکی از برانگیزنده ترین آهنگ های ورزشی به شمار می رود. با ریشه های «زولو» این ترانه در جنبش های ضد نژادپرستی آفریقا بسیار کاربرد داشته و برای اولین بار توسط مردان سیاهپوستی که با کمترین دستمزد به کارهای شاق اشتغال داشتند خوانده شده است. ترانه درباره یک قطار دودی است که به صورت نمادی از مردم آفریقا به آن نگاه شده و از آن می خواهد که از سربالائی تپه ها علیرغم سختی ها بگذرند، با مشکلات راه بجنگند و در نهایت پیروز شوند.»
هکتورمی گوید: «چند سال پیش من شاهد برگزاری یک مسابقه فوتبال بین کنگو و آفریقای جنوبی بودم. آنجا بود که برای نخستین بار شوشولوزا را شنیدم که طرفداران تیم آفریقای جنوبی آن را یک صدا می خواندند. این ترانه زیبا آنچنان تاثیری روی من گذاشت که ناگهان متوجه شدم که دارم زار زار گریه می کنم.»
هرچند پیش بینی های هکتور و گبی مبنی بر پیروزی مکزیک بر آفریقای جنوبی به واقعیت نپیوست اما این زوج هنوز هم معتقدند که مکزیک فرانسه را شکست خواهد داد. هکتور می گوید اگر مکزیک در پایان این مسابقات به جام جهانی دست پیدا کند او خوشحال خواهد شد که برای هریک از اعضای جامعه میزبان و اعضای تیم های شرکت کننده دیگر یک جام عرق مکزیکی معروف به «تکیلا» بریزد تا آن ها بتوانند غم و غصه های خود را فراموش کنند. اما در صورت عدم پیروزی مکزیک در جام جهانی هکتور و گبی آماده اند تا عرق سنتی آفریقای جنوبی که دوستان وهمسایگان برایشان خواهند آورد را نوش جان کنند!