روزی که در آمریکا به نام روز یادبود شناخته می شود و آغاز تابستان در این کشور به شمار می آید، تعطیل رسمی است و روزی برای بزرگداشت سربازانی که در جنگ داخلی آمریکا کشته شدند. بدواً، هر نقطه ای در جنوب آمریکا برای خود روزی را به قصد گرامی داشتن یاد سربازانی که طی جنگ داخلی آمریکا کشته شده بودند، در نظر گرفته بود وطی این روز، مردم به گور سربازان سرمی زدند و سنگ آنها را با گل تزئین می کردند.
با از راه رسیدن سدۀ بیست میلادی، تصمیم برآن شد که یک روز- آخرین دوشنبۀ ماه مه- روز یادبود نام گیرد و برای گرامی داشتن یاد تمامی سربازانی که در ارتش آمریکا خدمت کرده اند و جان باخته اند، تعطیل رسمی اعلام شود. طی این روز، داوطلبان ارتش مزار سربازان قربانی را به پرچم آمریکا مزین می کنند. در گورستان ملی آرلینگتن در ویرجینیا و نزدیک پنتاگن- وزارت دفاع آمریکا- شمار بسیاری از این سربازان مدفونند. این گورستان عظیم و زیبا، هرسال در روز یادبود، شاهد قرار گرفتن پرچم آمریکا برمزار تمامی سربازانی است که در آن آرمیده اند. طی روز یادبود، گروه بزرگی از آمریکاییان به گورستانهای جای جای این کشورسرمی زنند و با حضور بر مزار سربازانی که در جنگهای گوناگون کشته شدند، یاد آنها را زنده می کنند.
درروز یادبود، پرچمهای آمریکا در سراسر این کشورتا نیمروز به حالت نیمه افراشته درمی آیند و بعد، برای باقی روز، به حال عادی برمی گردند.
بذری که در جنوب آمریکا کاشته شد
روز اول مه ۱۸۶۵، بردگانی که آزاد شده بودند در چارلستن- مرکز ایالت کارولینای جنوبی- گرد آمدند تا پایان جنگ داخلی آمریکا و یاد جان باختگان این جنگ را گرامی بدارند.
از آن زمان به بعد، به رغم یکپارچگی سیاسی ایالات متحده، تفاوتهای فرهنگی فراوانی در آن وجود داشت، و از آن روی، بزرگداشت روز یادبود نیز در نقاط گوناگون آمریکا به شیوه های گوناگون انجام می شد. سنت سفید پوش شدن زنان از آن هنگام در برخی نقاط آمریکا آغاز شد، آنچه بعدتر، به عنوان آغاز زمان پوشیدن لباسهایی به رنگ سفید همزمان با آغاز تابستان بدل شد و اکنون نیز اجرا می شود.
اکنون ایالات متحده یکصد و پنجاهمین سالگشت جنگ داخلی این کشور را گرامی می دارد و یکصد و پنجاهمین سالگرد آزادی بردگان خود را؛ که صدها تن از آنان در راه آزادی خود جان باختند.
پیوند با گونه ای «مذهب مدنی»
بسیاری از جامعه شناسان آمریکایی اغلب بر این اعتقادند که ایالات متحده از نوعی «مذهب مدنی» بهره مند است و هیچ نوعی پیوندی با دین و آیین خاصی ندارد و چنین است که روز یادبود نیزبیش از آنکه مقدس باشد، ملی است. از این روی، مورخان و جامعه شناسان آمریکایی، روز یادبود را در این کشور، بزرگداشت سکولاریسم و مدنیت می شمارند. تأکید براین امراز این حیث انجام می گیرد که هویت این روز، با انقلاب فرانسه وحرکتهایی چون آنچه در بریتانیا وابسته به کلیسای انگلیس بود، تفاوت ماهوی دارد.
به تعبیردیگر، آمریکاییان سننی را از مذاهب گوناگون به عاریت ستاندند تا عمدۀ شهروندان این کشور، مذهب و ملیت را منافی یکدیگر نپندارد و عِرق ملی، معنای چنین روز وچنین بزرگداشتی را تعریف کند.
ده جنگ، دهها قربانی
از بدو پیدایی آمریکا، این کشوردر ۱۰ جنگ درگیر بوده است:
جنگ داخلی، جنگهای اول و دوم جهانی، ویتنام، کره، جنگ استقلال آمریکا، جنگ ۱۸۱۲، جنگ با مکزیک، جنگ با فیلیپین و جنگ جاری که جنگ با ترور خوانده می شود.
شمار کشته شدگان تمامی این جنگها تا امروز یک میلیون و ۳۴۳ هزار و ۸۱۲ تن و شمار مفقودان ۷۳ هزار و ۶۸۱ سرباز بوده است. این روزها میانگین تعداد سربازان آمریکایی که درنبردهای جاری کشته می شوند، ۷/ ۱ نفر در روز است.
صدها موتورسوار - سوار برموتورسیکلتهای هارلی دیویدسن؛ پدیده ای آمریکایی و نمادی از آمریکایی بودن- همزمان با روز یادبود، به قصد حضور در نزدیکی پنتاگن در ایالت ویرجینیا (درحومۀ پایتخت آمریکا)، به آن منطقه می روند و یاد قربانیان جنگهای آمریکا را گرامی می دارند؛ موتورسوارنی که اغلب آنها، خود، کهنه سربازند. شماری از آنان به لانگ آیلند در ایالت نیویورک، و عده ای به نقاطی دیگر از آمریکا رهسپار می شوند. «اونیفرم» این موتورسواران، کت چرمی سیاهی است که روی آن سنجاقها و نشانهای یادگارشان از دوران عضویت و خدمت دریکی از قوای نظامی کشورشان به چشم می خورَد.
ادای احترام به کشتگان جنگ در روز یادبود و با تقدیم تاج گل و تزئین قبور در گورستان آرلینگتن، بخش اصلی مراسم این روز است.
وجوه تجاری و تفریحی روز یادبود
حراجهای عمده ای که اغلب فروشگاههای بزرگ از هفته ها قبل آنها را تبلیغ و ملت را برای خرید کالاهایشان ترغیب می کنند، گردهم آیی دوستان و آشنایان، بازارداغ کباب مرغ و هات داگ و همبرگر در میهمانیهای خانوادگی این روز و شنبه و یکشنبۀ قبل از آن، باز شدن استخرهای روباز- که زمان بازگشایی آنها این آخرهفتۀ خاص است، مسابقات اتومبیلرانی که یکی از بزرگترین و مشهورترین آنها در ایالت ایندیاناپلیس برگزار می شود، و سفرهایی که بسیاری از شهروندان آمریکایی به عنوان دستگرمی تفریحهای تابستانی عازم آنها می شوند، از جمله فعالیتهای این ایام است.
روز یادبود، زمانی است برای آنکه آمریکاییان به قربانیان جنگهای خود ادای احترام کنند، خانواده هایشان را دریابند، و زمانی است برای بازماندگان این قربانیان که به گونه ای ویژه از آنها یاد کنند و آنان را که اغلب بخشی بزرگ از خاطرات و افکارشانند، در کنار خود حس کنند.
روز یادبود، فراغتی را فراهم می آورد که طی آن، آمریکاییان تفریح و سفر می کنند، گرد هم می آیند، وزمانی مفرح می یابند برای به خاطر آوردن آنها که امکان تفریح و آسایش را برایشان فراهم کرده اند و فراهم می کنند.
با از راه رسیدن سدۀ بیست میلادی، تصمیم برآن شد که یک روز- آخرین دوشنبۀ ماه مه- روز یادبود نام گیرد و برای گرامی داشتن یاد تمامی سربازانی که در ارتش آمریکا خدمت کرده اند و جان باخته اند، تعطیل رسمی اعلام شود. طی این روز، داوطلبان ارتش مزار سربازان قربانی را به پرچم آمریکا مزین می کنند. در گورستان ملی آرلینگتن در ویرجینیا و نزدیک پنتاگن- وزارت دفاع آمریکا- شمار بسیاری از این سربازان مدفونند. این گورستان عظیم و زیبا، هرسال در روز یادبود، شاهد قرار گرفتن پرچم آمریکا برمزار تمامی سربازانی است که در آن آرمیده اند. طی روز یادبود، گروه بزرگی از آمریکاییان به گورستانهای جای جای این کشورسرمی زنند و با حضور بر مزار سربازانی که در جنگهای گوناگون کشته شدند، یاد آنها را زنده می کنند.
درروز یادبود، پرچمهای آمریکا در سراسر این کشورتا نیمروز به حالت نیمه افراشته درمی آیند و بعد، برای باقی روز، به حال عادی برمی گردند.
بذری که در جنوب آمریکا کاشته شد
روز اول مه ۱۸۶۵، بردگانی که آزاد شده بودند در چارلستن- مرکز ایالت کارولینای جنوبی- گرد آمدند تا پایان جنگ داخلی آمریکا و یاد جان باختگان این جنگ را گرامی بدارند.
از آن زمان به بعد، به رغم یکپارچگی سیاسی ایالات متحده، تفاوتهای فرهنگی فراوانی در آن وجود داشت، و از آن روی، بزرگداشت روز یادبود نیز در نقاط گوناگون آمریکا به شیوه های گوناگون انجام می شد. سنت سفید پوش شدن زنان از آن هنگام در برخی نقاط آمریکا آغاز شد، آنچه بعدتر، به عنوان آغاز زمان پوشیدن لباسهایی به رنگ سفید همزمان با آغاز تابستان بدل شد و اکنون نیز اجرا می شود.
اکنون ایالات متحده یکصد و پنجاهمین سالگشت جنگ داخلی این کشور را گرامی می دارد و یکصد و پنجاهمین سالگرد آزادی بردگان خود را؛ که صدها تن از آنان در راه آزادی خود جان باختند.
پیوند با گونه ای «مذهب مدنی»
بسیاری از جامعه شناسان آمریکایی اغلب بر این اعتقادند که ایالات متحده از نوعی «مذهب مدنی» بهره مند است و هیچ نوعی پیوندی با دین و آیین خاصی ندارد و چنین است که روز یادبود نیزبیش از آنکه مقدس باشد، ملی است. از این روی، مورخان و جامعه شناسان آمریکایی، روز یادبود را در این کشور، بزرگداشت سکولاریسم و مدنیت می شمارند. تأکید براین امراز این حیث انجام می گیرد که هویت این روز، با انقلاب فرانسه وحرکتهایی چون آنچه در بریتانیا وابسته به کلیسای انگلیس بود، تفاوت ماهوی دارد.
به تعبیردیگر، آمریکاییان سننی را از مذاهب گوناگون به عاریت ستاندند تا عمدۀ شهروندان این کشور، مذهب و ملیت را منافی یکدیگر نپندارد و عِرق ملی، معنای چنین روز وچنین بزرگداشتی را تعریف کند.
ده جنگ، دهها قربانی
از بدو پیدایی آمریکا، این کشوردر ۱۰ جنگ درگیر بوده است:
جنگ داخلی، جنگهای اول و دوم جهانی، ویتنام، کره، جنگ استقلال آمریکا، جنگ ۱۸۱۲، جنگ با مکزیک، جنگ با فیلیپین و جنگ جاری که جنگ با ترور خوانده می شود.
شمار کشته شدگان تمامی این جنگها تا امروز یک میلیون و ۳۴۳ هزار و ۸۱۲ تن و شمار مفقودان ۷۳ هزار و ۶۸۱ سرباز بوده است. این روزها میانگین تعداد سربازان آمریکایی که درنبردهای جاری کشته می شوند، ۷/ ۱ نفر در روز است.
صدها موتورسوار - سوار برموتورسیکلتهای هارلی دیویدسن؛ پدیده ای آمریکایی و نمادی از آمریکایی بودن- همزمان با روز یادبود، به قصد حضور در نزدیکی پنتاگن در ایالت ویرجینیا (درحومۀ پایتخت آمریکا)، به آن منطقه می روند و یاد قربانیان جنگهای آمریکا را گرامی می دارند؛ موتورسوارنی که اغلب آنها، خود، کهنه سربازند. شماری از آنان به لانگ آیلند در ایالت نیویورک، و عده ای به نقاطی دیگر از آمریکا رهسپار می شوند. «اونیفرم» این موتورسواران، کت چرمی سیاهی است که روی آن سنجاقها و نشانهای یادگارشان از دوران عضویت و خدمت دریکی از قوای نظامی کشورشان به چشم می خورَد.
ادای احترام به کشتگان جنگ در روز یادبود و با تقدیم تاج گل و تزئین قبور در گورستان آرلینگتن، بخش اصلی مراسم این روز است.
وجوه تجاری و تفریحی روز یادبود
حراجهای عمده ای که اغلب فروشگاههای بزرگ از هفته ها قبل آنها را تبلیغ و ملت را برای خرید کالاهایشان ترغیب می کنند، گردهم آیی دوستان و آشنایان، بازارداغ کباب مرغ و هات داگ و همبرگر در میهمانیهای خانوادگی این روز و شنبه و یکشنبۀ قبل از آن، باز شدن استخرهای روباز- که زمان بازگشایی آنها این آخرهفتۀ خاص است، مسابقات اتومبیلرانی که یکی از بزرگترین و مشهورترین آنها در ایالت ایندیاناپلیس برگزار می شود، و سفرهایی که بسیاری از شهروندان آمریکایی به عنوان دستگرمی تفریحهای تابستانی عازم آنها می شوند، از جمله فعالیتهای این ایام است.
روز یادبود، زمانی است برای آنکه آمریکاییان به قربانیان جنگهای خود ادای احترام کنند، خانواده هایشان را دریابند، و زمانی است برای بازماندگان این قربانیان که به گونه ای ویژه از آنها یاد کنند و آنان را که اغلب بخشی بزرگ از خاطرات و افکارشانند، در کنار خود حس کنند.
روز یادبود، فراغتی را فراهم می آورد که طی آن، آمریکاییان تفریح و سفر می کنند، گرد هم می آیند، وزمانی مفرح می یابند برای به خاطر آوردن آنها که امکان تفریح و آسایش را برایشان فراهم کرده اند و فراهم می کنند.