دولت آمريکا و سازمان ملل متحد در امر انتقال ساکنان اردوگاه اشرف در عراق دچار مشکل شده اند. بنا بگفته مارتين کوبلر، نماينده سازمان ملل در عراق، ساکنان اردوگاه اشرف در امر نقل و انتقالشان به اردوگاه جديد همکاری نميکنند. اما مشکل عمده پذيرش آنها توسط کشور سوم است؛ هيچ کشوری حاضر به پذيرش مجاهدين خلق نيست.
از سوی ديگر ٣ مقام دولتی پيشين آمريکا که بنفع مجاهدين فعاليت ميکنند در مقاله ای گروه مجاهدين خلق را اپوزيسيونی قابل تأمل برای برکناری رژيم کنونی در ايران معرفی کرده و از دولت آمريکا خواسته اند نام آن را از فهرست گروههای تروريستی خارج کند و از آن تشکيلات بعنوان ابزاری برای تغيير رژيم ايران استفاده کند.
اما وزارت خارجه آمريکا توجهی به پيشنهاد اين ٣ مقام دولتی پيشين آمريکا ندارد. دولت آمريکا ميگويد قصد براندازی رژيم ايران را ندارد. همچنين هنوز تصميمی در مورد حذف مجاهدين از ليست گروههای تروريستی نگرفته و معلوم هم نيست چه زمانی چنين تصميمی گرفته شود. هنری ووستر، مدير دفتر امور ايران در وزارت خارجه آمريکا، می گويد: اگر هم نهايتاً گروه را از ليست خارج کنند، مجاهدين جايگزين دموکراتيکی نيست.
هنری ووستر می گويد: يکی از مشکلاتی که ما با مجاهدين خلق داريم اينست که به ديد ما آنها نماينده يک جنبش اصلاح طلب دموکراتيک در ايران نميتوانند باشند.
ژنرال هيو شلتون، رييس ستاد مشترک ارتش آمريکا در دوران رياست جمهوری بيل کلينتون، تام ريج، فرماندار سابق ايالت پنسيلوانيا و اولين وزير امنيت ملی کشور، و پتريک کندی، نماينده سابق ايالت رد آيلند در مجلس نمايندگان آمريکا، سال گذشته در مقاله ای که در وبسايت محافظه کار فاکس نيوز منتشر کردند، مجاهدين را تجلی روح بهار عرب توصيف کرده و به دولت پرزيدنت اوباما پيشنهاد کردند با خارج کردن گروه از فهرست گروههای تروريستی، از مجاهدين برای براندازی حکومت ايران استفاده کند.
هنری ووستر نظر اين مدافعين آمريکايی مجاهدين را نظر شخصی آنها ميداند و ميگويد با توجه به کنترل غيردموکراتيکی که رهبران اين گروه بر اعضا دارند گروه نميتواند پيشقراول دموکراسی که آمريکا برای ايران در نظر دارد، قلمداد شوند. علاوه بر اين ٣ مقام سابق، رودی جوليانی، شهردار سابق نيويورک، نيز از اردوگاه جديد انتقاد کرده و آنرا به اردوگاههای دوران آلمان نازی تشبيه کرده است.
اما مارتين کوبلر که بخشی از مسؤليت وی سر و سامان دادن به وضعيت مجاهدين اردوگاه اشرف در عراق است در مصاحبه ای با مجله فارن پاليسی در واشنگتن انتقادها را با اين استدلال که زمانی ۵۵۰۰ سرباز آمريکا در آن محل زندگی ميکردند، رد می کند و به حاميان مجاهدين توصيه ميکند دولتهای متبوع خود را تشويق کنند اعضای اردوگاه اشرف را بپذيرند، چرا که بنظر ميرسد هيچ کشوری علاقه ای به اينکار ندارد. حتی کنفرانسی که اوائل فروردين ماه امسال در ژنو بدين منظور برگزار شد، نتيجه مطلوبی نداد.
مشکل ديگری که آقای کوبلر با آن مواجه بوده مقاومت ساکنين اردوگاه اشرف در برابر انتقال به اردوگاه آزادی بود که ميگويد، اخيراً بهتر شده است.
وزير امور خارجه آمريکا در بهمن ماه گفته بود که همکاری ساکنين اشرف در اين کار ميتواند در تصميم وی در مورد حذف يا حفظ گروه در ليست گروههای تروريستی تأثير داشته باشد. آقای ووستر حاضر به تشريح اين تأثير نشد اما جدای از مقاومت ابتدايی گروه برای انتقال، وی می افزايد که اين اقدام کار ساده ای نيست: خانواده آنجا هست، امکانات هست و غيره. نميشود يک روستای ٣۴۰۰ نفره را يک شنبه منتقل کرد.
دولت عراق بطور رسمی گفته است که اين افراد بايد از آنکشور خارج شوند. نماينده سازمان ملل در عراق هشدار داد که اگر کشورهای ديگر اين افراد را نپذيرند يک راه باقی ميماند: بازگرداندن آنها به ايران.
البته خود آقای کوبلر ميگويد که ممکن است اين افراد در ايران در معرض خطر باشند و تأکيد می کند که اگر کار به آنجا بکشد، راه حلی پيدا خواهند کرد. کما اينکه آقای کوبلر که هفته پيش در واشنگتن بود با معاون خانم کلينتون و ديگر مقامات آمريکايی در کليات در مورد جابجايی اين افراد، رايزنی کردند.
اما چرا کشورها حاضر نيستند مجاهدين را بپذيرند؟ سکونت ٣۰ ساله آنها در اردوگاه اشرف آنها را از دنيا منزوی کرده است و اطلاعات واقعی و معتبر در مورد گذشته آنها و اينکه آيا واقعاً واجد شرايط پناهندگی ميشوند يا نه، در دست نيست. از طرف ديگر همين خبرهای جديد که ادعا می شود اعضای مجاهدين در داخل ايران از طرف اسراييل دست به حملات ميزنند، خود عاملی بازدارنده است.