بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسراييل، و محمود عباس، رييس تشکيلات خودگردان فلسطينی، روز سه شنبه جلسه ديگری از مذاکرات مستقيم صلح خاورميانه را در خاک مصر، به انجام رساندند و روز چهارشنبه، اين مذاکرات در اورشليم از سر گرفته می شود.
دور دوم مذاکرات صلح خاورميانه روز سه شنبه در شهر ساحلی شرم الشيخ در مصر، برگزار شد.
جرج ميچل، سناتور سابق آمريکايی و فرستاده ويژه آمريکا به خاورميانه، به خبرنگاران گفت دو رهبر اسراييلی و فلسطينی در ملاقات روز سه شنبه خود با هيلاری کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا، بحث هايی جدی در مورد مسايل اصلی و اساسی داشته اند.
با اينکه اين مذاکرات عمدتاً بين اسراييل و تشکيلات خودگردان فلسطينی انجام می شود اما ايران هم به واسطه نمايندگان خود در جنوب لبنان و نوار غزه در روند اين مذاکرات و چشم انداز آينده صلح، نقش موثری دارد.
جفری يانگ، خبرنگار صدای آمريکا، در اين رابطه گزارش می دهد که «در دهم شهريور، کاخ سفيد ميزبان بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسراييل، و محمود عباس، رييس تشکيلات خودگردان فلسطينی بود، تا مذاکرات صلح را از سر بگيرند. در آن ديدار علاوه بر طرح اختلافات هميشگی، مانند شهرک سازی اسراييل، و مرزهای کشور آينده فلسطينی، نام يک کشور ديگر نیز مطرح شد و آن ايران بود.»
خبرنگار صدای آمريکا گزارش می دهد که «در مهمانی شامی که همان شب در کاخ سفيد برگزار شد، تمرکز آقای نتانياهو بر جمهوری اسلامی ايران بود. او در رابطه با منطقه ای که فلسطينی ها می خواهند به عنوان کشور آينده خود تحت کنترل داشته باشند، صحبت می کرد.»
به گزارش جفری يانگ، آقای نتانياهو گفته است که «ما لبنان را ترک کرديم اما با ترور مواجه شديم. نوار غزه را ترک کرديم و باز هم با ترور روبرو شديم. می خواهيم مطمئن باشيم مناطقی که اين بار واگذار خواهيم کرد، تبديل به سومين مرکز ترور مسلحانه تحت حمايت ايران، در قلب اسراييل، نخواهد شد.»
گزارش می افزايد که از دهه ۸۰ ميلادی، گروه اسلام گرای حزب الله در جنوب لبنان، اسراييل را مورد حمله قرار داده است. اسراييل، برای مقابله با اين حملات، در تابستان ۲۰۰۶ به لبنان حمله کرد تا حزب الله را خنثی و خلع سلاح کند اما موفق نشد و حزب الله همچنان فعال و مسلح است.
پس از انتخابات فلسطينيان در سال ۲۰۰۶، دو گروه فتح و حماس، يک دولت متحد تشکيل دادند. اما در تابستان سال ۲۰۰۷، حماس که به دنبال نابودی اسراييل است، فتح را از غزه بيرون کرد. اين مسأله باعث شد اسراييل، غزه را مورد سرکوب شديد امنيتی قرار دهد، که تا امروز هم ادامه دارد.
عليرضا نادر، تحليلگر مرکز تحقيقاتی رند، نيز می گويد «حزب الله و حماس هر دو با ايران ارتباط نزديکی دارند. ايران بزرگترين حامی حزب الله است و منابع مالی، آموزش نظامی، و اسلحه در اختيار اين گروه می گذارد. در رابطه با حماس هم، هر دو آنها، يعنی حماس و ايران، در روند صلح، منافع مشترکی دارند و متحد هستند. ايران همچنين به حماس کمک مالی می کند و احتمالا حماس اکنون بيشترين کمک مالی خود را از ايران دريافت می کند.»
به گفته اين تحليلگر «ايران، علاوه بر حمايت از حزب الله و حماس، از روند مذاکرات صلح خاورميانه هم انتقاد زيادی کرده است.»
اما هيلاری کلينتون، روز يازدهم شهريور، به انتقادهای تهران پاسخ داد، و از ايران خواست که در مذاکرات صلح، يک بازيگر سازنده باشد. خانم کلينتون گفت «کسانی که از اين روند انتقاد می کنند و در حاشيه می ايستند و با آن مخالفت می کنند. من از شما می خواهم که در تلاش ما شريک شويد.»
عليرضا نادر معتقد است «مخالفت شديد ايران با مذاکرات اسراييل و فسلطينيان، انگيزه پنهانی دارد. به گفته او، جمهوری اسلامی نمی خواهد روند صلح، باعث کم شدن نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه شود. در تهران، گوش شنوايی برای پيشنهاد خانم کلينتون نيست جايی که محمود احمدی نژاد، بارها مذاکرات صلح را بيهوده خوانده است.»
محقق مرکز اتاق فکر رَند می گويد «جمهوری اسلامی، بخش بزرگی از سياست خارجی خود را بر پايه اين موضوع طراحی کرده است که بين اسراييل و فلسطينيان هيچ توافقی وجود نداشته باشد. ايران، در بين جمعيت اعراب منطقه، نفوذ زيادی دارد، چرا که خود را به عنوان يک مظهر مقاومت و مدافع فلسطينيان در برابر آنچه تهاجم اسراييل می خواند، معرفی می کند. در نتيجه اگر مذاکرات صلح موفق شود، که البته اين «اگر» بزرگی است، برای منافع ايران در منطقه ضرر زيادی در بر خواهد داشت.»
کاخ سفيد، برای مذاکرات جديد صلح، برنامه يک ساله ای در نظر گرفته است. در همين حال، گروه موسوم به چهارگانه خاورميانه، يعنی ايالات متحده، روسيه، سازمان ملل متحد، و اتحاديه اروپا، قرار است در هفته های آينده ديدار کنند تا اين مذاکرات را بررسی کنند و چشم انداز آينده آن را برای رسيدن به يک توافق، مورد ارزيابی قرار دهند.