بخش افغانی صدای آمريکا با سناتور جمهوری خواه، جان مک کين مصاحبه کرده است.
صدای آمريکا: شما هفته قبل در کابل با پرزیدنت کرزی ملاقات کردید. بلافاصله بعد از آن ملاقات، آقای کرزی با انتقاد از استراتژی آمریکا، خواستار کاهش عملیات نظامی در آن کشور شد. آیا مطمئنید که گفتار و کردار آقای کرزی با اهداف آمریکا در آن کشور همخوانی دارد؟
سناتور مک کين: من اهداف سیاسی و اولویت های داخلی پرزیدنت کرزی را درک می کنم. بعلاوه می دانم که در ۴۸ ساعت قبل رئیس جمهوری افغانستان دیداری بسیار جدی با ژنرال پترائوس داشته و هر دو طرف در مورد اصولی کلی توافق کرده اند. فرمانده نیروهای چندملیتی در افغانستان گفته است که تمام تلاش خود را برای به حداقل رساندن تلفات غیرنظامیان انجام خواهد داد، موضوعی که از مهمترین اولویت های رئیس جمهوری آن کشور است. بنظرم این دو بخش اعظم اختلاف عقیده شان را حل و فصل کرده اند.
صدای آمريکا: در کنفرانس اخیر ناتو در لیسبون، رهبران غرب تلاش کردند پیشرفت های قابل لمس و نشان دادنی را در افغانستان نشان دهند. بنظر شما چه رابطه ای بین برداشت آمریکا و افغانستان از این مطلب وجود دارد؟
سناتور مک کين: بر اساس گفتگوی من با پرزیدنت کرزی، او می داند که پیشرفت های زیادی از نظر نظامی در کشورش انجام شده است. بعبارت دیگر، استراتژی «پاکسازی و سپس حفاظت از محل» یک پیشرفت است. حتی در مورد ارتش افغانستان هم پیشرفت حاصل شده و شاهد اقدامات به نسبت کمتری در مورد پلیس آن کشور بوده ایم. البته برای ساخت واقعی این نیرو هنوز مدت زمان زیادی لازم است، مواردی که شامل همکاریهای نظامیان و غیرنظامیان در امور نظامی، احیاء اقتصاد، و مسائل مربوط به عملیات موفق ضد شورشگری می شود. و سرانجام، ما خیلی صادقانه به پرزیدنت کرزی یادآور شدیم که هنوز دو مشکل خیلی جدی وجود دارد: اول مسأله فساد که تا عالی ترین سطوح افغانستان رسوخ کرده است، و دوم پناهگاه های تروریست ها در پاکستان که محل اختفای طالبان و القاعده و شبکه حقانی است. دشمن را می توان شکست داد، اما در صورت وجود پناهگاه، این کار را نمی توان بطور کامل انجام داد. چیزی که در مورد شبکه حقانی در پاکستان کاملا صادق است.
صدای آمريکا: انتظار می رود که برنامه تکمیل عقب نشینی نیروهای رزمی آمریکا از افغانستان تا سال ۲۰۱۴ در کنفرانس اخیر ناتو در لیسبون تائید شود. آیا این تعویق ثبات را در افغانستان به خطر می اندازد؟
سناتور مک کين: کاملا برعکس. من تصور می کنم که بر اساس واقعیات جنگِ افغانستان، اعلام عقب نشینی نیروهای آمریکا بزرگترین اشتباه پرزیدنت اوباما بود. حال با به تعویق انداختن عقب نشینی تا سال ۲۰۱۴، زمان زیادی برای تکمیل عملیات ضد شورشگری وجود دارد. قبل از این، دشمنان ما تشویق و دوستانمان مایوس شده بودند. برداشت افغان ها این بود که ما در حال رفتن و طالبان در حال بازگشت به قدرت اند. بنابراین، باید تاکید کرد که عقب نشینی نیروها از ۲۰۱۱ به ۲۰۱۴ بتعویق افتاده است. البته در اواسط سال آینده مسیحی ممکن است ما تعدادی از نیروهایمان را از شمال افغانستان به نواحی سرسخت تر در جنوب، مثل ولایات هلمند و قندهار، انتقال دهیم. ما برای عقب نشینی در سال آینده آماده نیستیم و تعویق این امر به سه سال بعد از آن، بسیار حیاتی ست.
صدای آمريکا: سال ۲۰۱۴ مصادف با پایان دومین دور ریاست جمهوری حامد کرزی است. بنظر شما در آن زمان افغانستان چه وضعیتی خواهد داشت؟
سناتورمک کين: دوستان و دشمنان ما هر دو مطمئن اند که ما حداقل تا ۴ سال دیگر در افغانستان هستیم. بعد از آن روابط امنیتی مستحکمی با کابل خواهیم داشت، مثل کار کردن دوش بدوش همتایان افغان در پایگاه هوایی بگرام. ما می توانیم در این کار موفق شویم که پایان موفقیت آمیزی برای پرزیدنت کرزای هم هست.
صدای آمريکا: برخی گفته اند که اعلام تاریخ جدید برای عقب نشینی نمایانگر عدم موفقیت آمریکا و ناتو در افغانستان است. نظر شما چیست؟
سناتور مک کين: بنظر من پویائی عملیات کمتر از آنچه بوده که انتظار داشتیم. درگیری های شدیدی در اطراف قندهار بوده و تنفگداران آمریکائی نبردهای سختی در آن ناحیه داشته اند. متاسفانه، تعداد تلفات آمریکائیان هم کم نبوده است. به همین دلیل، ما آمادگی هر نوع عقب نشینی را نداریم. البته ممکن است نیروهائی از این محل به آن محل انتقال دهیم، اما محققا سال آینده از افغانستان خارج نخواهیم شد. باید یادآوری کنم که رئیس جمهوری آمریکا این تاریخ را در سخنرانی خود در دسامبر سال قبل در مدرسه نظامی وست پوینت آمریکا در ایالت نیویورک ایراد کرد، بدون آنکه توصیه ای از فرد نظامی دریافت کرده باشد. به همین دلیل، از گفته پرزیدنت اوباما بسیار مضطرب شدم.
صدای آمريکا: با توجه به بررسی کلی روند جنگ در ماه دسامبر، آیا انتظار دارید تغییر، تعدیل یا تجدید نظر بزرگی در استراتژی فعلی در جنگ بوجود آید؟ بنظر شما در جولای سال آینده شاهد عقب نشینی تعداد معتنابهی از نیروهای آمریکا از افغانستان خواهیم بود؟
سناتور مک کين: خیر! می توانم چند جابجائی در نیروها در برخی از مناطق افغانستان را تصور کنم، اما خوشوقتم که دوستان کانادائی ما خود را متعهد به نگهداشتن تقریبا ۹۰۰ مستشار نظامی در افغانستان کرده اند. [نیت به تعویق انداختن تاریخ عقب نشینی از ۲۰۱۱ به سه سال بعد از آن] بر تعهد سایر متحدینمان در افغانستان هم تاثیر می گذارد، زیرا اگر تصور می کردند که ما سال آینده از آن کشور خارج خواهیم شد، دلیلی نداشت آنها در افغانستان باقی بمانند. فکر می کنیم شاهد همکاری و کمک بیشتری در گردهمایی سران ناتو در لیسبون خواهیم بود؛ چه بسا بیش از آنچه انتظار داریم.
صدای آمريکا: در خصوص موضوع مذاکره با طالبان، شاهد ارسال علائم متضاد از جانب ملا عمر رهبر آن گروه، پرزیدنت کرزای، و دستگاه رهبری در آمریکا در مورد واقعیت انجام این گفتگوها هستیم. بنظر شما چه اتفاقی دارد می افتد و اساسا چنین مذاکراتی با طالبان مفید فایده است یا نه؟
سناتور مک کين: من به اطلاعات طبقه بندی شده دسترسی ندارم، اما تصور می کنم ارتباطات و صحبت هائی در میان بوده است. ما انتظار نداریم که تمام اعضای طالبان را دستگیر یا از بین ببریم. اما امیدواریم زمانیکه طالبان فهمیدند که موفق نخواهند شد، آنگاه می توان مذاکرات مهمی داشت که به حل و فصل صلح آمیز مناقشه، منجر شود. گفتگوهائی که تا بحال صورت گرفته عمدتا حالت «تزئینی» داشته و ابدا پیشرفتی حاصل نشده است. زیرا طالبان معتقدند که هنوز می توانند از طریق نظامی پیروز شوند و دلیلی ندارد که با دولت افغانستان مذاکره کنند. بنابراین، وقتی می بینم که ما در مناطقی مانند زادگاه ملا عمر رهبر طالبان افغانستان استراتژی «کنترل و ساخت [نیروهای بومی]» را نشان می دهیم، من محتاطانه خوش بین هستم.
صدای آمريکا: شما نسبت به شکاف در حزب جمهوریخواه آمریکا نسبت به هزینه های نظامی اعلام خطر کرده اید. آیا اعضای کنگره، شامل نمایندگان جمهوریخواه جدیدا انتخاباب شده، در مورد نیاز به ماندن در افغانستان همعقیده اند؟
سناتور مک کين: امیدوارم که باشند! اول آنکه این امر محتاج رهبری پرزیدنت است و امیدوارم که پرزیدنت اوباما که کمتر در مورد آن حرف می زند، بیشتر در این خصوص صحبت کند. دوم اینکه، در انتخابات میان دوره ای آمریکا همه چیز درباره مسائل داخلی بود و جنگ عراق و افغانستان هیچ نقشی در آن رای گیری نداشت. دقیقا معلوم نیست اعضای جدیدا انتخابات شده به کنگره آمریکا چه موضع یا مواضعی دارند. این زمانی که نقش رهبری نمایندگان و سناتورهای جمهوریخواه در کنگره معلوم می شود، زیرا می توانند به همتایان جدیدشان که قبلا از افغانستان بازدید نکرده اند بگویند که نمی توانیم اجازه دهیم که آن کشور، مانند ۱۱ سپتامبر، بصورت پایگاهی برای حمله به آمریکا و متحدانش درآید.
صدای آمريکا: شما قبلا در همین مورد گفته اید که برخی از این نمایندگان و سناتورهای جدید ممکن است خواهان نوعی از انزواگرائی و کم شدن نقش سنتی آمریکا در صحنه بین المللی باشند. با توجه به این، آیا شما نگران این هستید که ممکن است قرارداد «کاهش سلاح های استراتژیک» معروف به استارت که با روسیه به امضاء رسیده [اما بعد از انتخابات اخیر مخالفت هائی با تصویب یا تنفیذ آن در سنا شده] قربانی این تمایلات شود؟ این سئوال بویژه با توجه به گفته سناتور جان کایل در مورد عدم حمایت از آن معاهده مطرح شد. آیا شما از تصویب قرارداد حمایت می کنید؟
سناتور مک کين: همه ما نگرانیهای مشروعی در مورد این قرارداد داریم و امیدواریم که برطرف شود. ملاحظه شخصی من در مورد بیانه روس ها در مورد سیستم دفاع موشکی ست. سناتور کایل نگران تامین هزینه نوسازی سلاح های اتمی آمریکا ست. هنوز امیدوارم که بتوانیم این مسائل را حل و فصل کنیم. در مورد تصمیم من به حمایت یا عدم حمایت از تصویب قرارداد استارت باید بگویم که منتظر تحولاتی در این زمینه هستم و البته قبل از تصمیم آن را بخوبی ارزیابی می کنیم.
صدای آمريکا: اخیرا گفته اید که عقب نشینی نظامی آمریکا از افغانستان می تواند بر روابط آمریکا با هندوستان اثر منفی داشته باشد. منافع واشنگتن و دهلی نو تا چه اندازه در مورد افغانستان همخوانی دارند؟
سناتورمک کين: فکر می کنم که منافع آمریکا، هندوستان و پاکستان در افغانستانی است با ثبات که محلی برای آموزش و تجهیز و پایگاهی برای حملات تروریست ها نباشد. تصور می کنم که آمریکا و هندوستان، یعنی قدیم ترین و بزرگترین دموکراسی جهان، روابط بسیار مهمی دارند. ما می توانیم نیروی حامی تحولات مثبت در منطقه باشیم. فکر می کنم پاکستان به کمک آمریکا نیاز دارد. در مرحله ای ده ساله، ما تمام روابطمان با پاکستان را قطع کردیم. این کار هیچ حاصلی برای ما نداشت. بعلاوه باید درک کنیم که پاکستان یک قدرت اتمی است. همينطور باید به دوستان پاکستانی فشار بیاوریم که مراودات سازمان اطلاعاتی آن کشور (آی اس اس) با شبکه حقانی اشتباه است و باید به حداقل کاهش یافته و نهایتاً، خاتمه یابد.
صدای آمريکا: با توجه به گزارش های خبری دائر بر اینکه ایران تسلیحاتی در اختیار طالبان گذاشته، و همزمان کیسه های پول به دولتمردان آن کشور داده است، ارزیابی شما از نقش ایران در افغانستان چیست؟
سناتور مک کين: نقش ایران در افغانستان خیلی شبیه به آنچیزی است که تلاش کرد در عراق داشته باشد و بر حوادث آن کشور اثر بگذارد. آنها طالبان را دوست ندارند، اما از آمریکا بیشتر بدشان می آید. ایران سیاست دخالت در عراق و افغانستان، برای مثال در انتخابات در هر دو کشور را پیشه کرده است. اما کشورهای منطقه سوءظنی قوی نسبت به رژیم افراطی ایران و رفتار های افراطی آن دارند. آنها ایرانی ها را قبلا هم دیده اند.