در مالی، رنگ کردن پارچه با طرح های ويژه آن کشور توسط زنان عضو شرکت های تعاونی انجام می شود.
هنگامی که اين زنان رنگ کردن پارچه ها را به اتمام برسانند مردان و زنان مالی لباس های دوخته شده با آن ها را با افتخار در عروسی و مراسم رسمی می پوشند.
يکی از افتخارات فرهنگ مالی رنگ و طرح های زيبای پارچه های آن کشور است.
در گذشته لباس زنان مالی از کتانی بود که با دست بافته و با رنگ گياهی رنگ می شد. امروزه برغم اين که پارچه از اروپا به مالی وارد می شود ولی زنان هنوز آن ها را با طرح های سنتی کشور رنگ می کنند.
زنان مالی عمدتا پارچه ها را در منزل رنگ می کنند و آن ها را می فروشند ولی به تازگی تعاونی های رنگرزی توسط زنان تاسيس شده که تخصص آن رنگ کردن پارچه با رنگ شيميايی وارداتی است.
مدير يکی از اين کارگاه ها می گويد: «در اين شرکت تعاونی سی زن کار می کنند ولی از ان جا که جای ما کوچک است در روز فقط ۷ تا ۱۰ نفر آنان سرکار می آيند.»
زنانی که رنگرزی را در حياط منزل خود انجام می دهند از ايمنی محيط کار برخوردار نيستند و شيوه درست از بين بردن مواد شيميايی زائد رعايت نمی شود. ولی در اين کارگاه های رنگرزی نه تنها اين موارد رعايت می شود بلکه مشتريان می توانند طرح و رنگ پارچه خود را انتخاب کنند.
مدير يکی از اين کارگاه ها می گويد برخی از مواد شيميايی که آنان مصرف می کنند خطرناک است و در نتيجه تدابير ايمنی رعايت می شود.
پارچه های سنتی مالی طرفداران بسياری در آن کشور و همسايه های آن دارد. يکی از مشتريان اين پارچه ها که اهل سنگال است و ۴۰۰ متر پارچه به اين کارگاه سفارش داده می گويد: «هر متر پارچه ۱۱ دلار است و من دو دلار برای رنگ شدن هرمتر می پردازم.»
لباس دوخته شده از اين پارچه ها می تواند تا ۲۰۰ يا ۳۰۰ دلار هزينه بردارد.