سرنوشت معمرقذافی، رهبر سابق ليبی، شايد نهيبی باشد برای ساير رهبران خودکامه ای که کشورهايشان در حال حاضر درگير تحولات مشابه هستند.
شهروندان ليبی، ناراضيانی که کشورشان را ترک کرده اند، با شنيدن خبر مرگ رهبری که ۴۲ سال بر کشورشان حکومت کرد، تا پاسی از شب در مقابل کاخ سفيد مشغول پايکوبی بودند.
يک زن شرکت کننده در اين تجمع می گفت: من اکنون گويی واقعاً دارم در آسمان هفتم سير می کنم. آه خدايا، ما خيلی خوشحاليم! همه ما آرزو داريم يک هواپيما اجاره کنيم و به ليبی برگرديم.
همزمان با اين شاديها، خيابانهای سوريه شاهد کشتار مردم است. فعالان سوری می گويند، ۱۳ نفر از کسانی که فقط به خاطر شادی برای پيروزی مردم ليبی به خيابانها رفته بودند، به دست نيروهای انتظامی کشته شدند. مردم سوريه می ترسند در مورد دولت صحبت کنند. اما صدای آمريکا موفق شده است با حفظ هويت يک نفر از طريق اسکايپ با او مصاحبه کند.
وی می گويد: ما خيلی خوشحاليم، با برادران خود در ليبی احساس همبستگی داريم. کشته شدن قذافی به ما خيلی انرژی و روحيه داد. ما از جامعه بين المللی می خواهيم از ما هم حمايت کند و برای ما هم منطقه پرواز ممنوع بوجود آورد.
اعتراضات ضددولتی ليبی از ابتدا تا انتها، هفت ماه بيشتر به طول نيانجاميد. ناتو با انجام حملات هوايی، نقش مهمی در سرنگونی قذافی ايفا کرد. آمريکا که تنها بخشی از اين حمايت را بر عهده داشت بدون تحمل هيچگونه تلفات جانی، بيشترين اعتبار اين پيروزی را از آن مردم ليبی می داند. پرزيدنت اوباما گفت: انقلاب شما پيروز شد.
بهار عرب از تونس آغاز شد، تا درون مرزهای مصر پيش رفت و در ليبی به پيروزی رسيد. اپوزيسيون سوريه نيز اکنون به تأسی از اپوزيسيون ليبی، اما بدون اسلحه، شورای ملی سوريه را تشکيل داده است.