رهبران جديد ليبی در حالی سرگرم تشکيل دولت انتقالی در آن کشور هستند که نبرد عليه نيروهای وفادار به قذافی همچنان ادامه دارد. دولت جديد ليبی با چالش های بيشماری مواجه است. حقوق بشر يکی از بزرگترين اين چالش هاست.
ليبيايی ها هنوز برای کسب آزادی و رهايی از ديکتاتوری ۴۲ ساله معمر قذافی می جنگند. اما فعالان حقوق بشر می گويند، جامعه ليبی با نقض شديد حقوق بشر هم در دوران قذافی و هم در دوران مبارزه عليه قذافی روبرو بوده است. زندان ابو سليم، جايی است که هزاران زندانی سياسی در آن نگهداری می شدند، بسياری از آن ها کشته و بسياری ناپديد شده اند.
محمد سالم درا، يکی از فعالان حقوق بشر، مشغول جمع آوری اسناد مربوط به زندانيان، ناپديد شدگان و ديگر موارد نقض حقوق بشر در دوران قذافی است. آقای سالم درا می گويد: جمع آوری اسناد خيلی مهم است. برای تاريخ مهم است. برای آن هايی که آسيب ديده اند و برای عدالت مهم است.
گروهی از پزشکان و پرستاران برای جمع آوری اسناد مربوط به آزار و اذيت زندانيان و مواردی که غيرنظاميان در دوران جنگ با قذافی نيز مورد آزار و اذيت قرار گرفته اند، همکاری می کنند. آن ها می گويند هر دو طرف مسئولند - البته وفاداران قذافی مسئول بيشتر موارد نقض حقوق بشر هستند.
مصطفی عبدالجليل، رييس شورای ملی انتقالی، از ليبيايی ها خواسته است از انتقام گيری خودداری کنند. او قول داد اجحاف به حقوق شهروندان مورد رسيدگی قرار گيرد.
سازمان های حقوق بشر خصوصاً نگران سرنوشت آفريقايی های مهاجر هستند که زمانی يک ششم جمعيت ليبی را تشکيل می دادند. گفته می شود برخی از آن ها در کنار هواداران قذافی می جنگيدند. فعالان حقوق بشر می گويند يک سوم تمامی زندانيان؛ سياهان آافريقايی هستند. برخی از آن ها که در نزديکی بنغازی نگهداری می شوند می گويند به آن ها پول و يا تبعيت ليبی در قبال جنگ عليه مخالفان قذافی پيشنهاد شده بود. اکثر اين زندانيان کارگران مهاجرند.
پيتر بوکارت از ديده بان حقوق بشر می گويد: بسياری از زندانيان بدون دليل زندانی شده اند و هيچگونه اتهامی ندارند. مشکل اين است که وقتی آن ها توسط جوانان مسلح هيجان زده در خيابان ها بازداشت می شوند، به زندان هايی منتقل می شوند که واقعاً هيچ روندی برای آزادی آن ها وجود ندارد. هيچ مقام رسيدگی کننده ای وجود ندارد، هيچ مقام قضايی وجود ندارد.
آقای بوکارت می افزايد: تغيير رژيم پليسی قذافی به يک جامعه دموکراتيک مدرن بسيار دشوار خواهد بود. اما اين تغييری است که اکثر ليبيايی ها خواستار آن هستند.