خبرگزاری رویترز در گزارشی به مقایسه توان موشکی جمهوری اسلامی و چین پرداخته و می‌نویسد که براساس بررسی تحلیل‌گران، رگبار موشکی جمهوری اسلامی در ماه جاری علیه اسرائیل، پس از حمله گسترده مشابه در فروردین ماه، ارزش و همچنین کاستی‌های دفاع موشکی ایالات متحده و متحدانش را می‌تواند در درگیری بالقوه هند و اقیانوسیه، در برابر چین نشان دهد.
برای واشنگتن، نکته اصلی از حملات ۱۰ مهر جمهوری اسلامی که بزرگ‌ترین نمونه موشک‌های بالستیک شلیک شده علیه پدافند مدرن را به کار برد، می‌تواند این باشد که رهگیری موشک‌های پکن دشوارتر از ایران است و برای بازدارندگی به توانایی حمله به عقب نیاز است.
نزدیک به ۴۰۰ موشک از انواع مختلف که جمهوری اسلامی در سال جاری به سمت اسرائیل شلیک کرده است، به ایالات متحده ایده‌هایی را ارائه می‌دهد که چه چیزی کار می‌کند و چه چیزی مفید نیست.
این گزارش می‌افزاید، هیچ تهدید فوری درگیری موشکی در منطقه هند و اقیانوس آرام وجود ندارد. فاصله‌ها، هزاران کیلومتر، بیشتر از خاورمیانه است. تسلیحات چین از جمله کلاهک‌های مانور و هدایت دقیق پیشرفته‌تر هستند و مناطق هدف در سرتاسر منطقه پراکنده شده‌اند و حمله انبوه را دشوارتر می‌کنند.
این در حالی است که ایالات متحده در سال جاری تسلیحات جدیدی را در منطقه برای مقابله با چین توسعه داده و مستقر کرده است.
آنکیت پاندا از بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی، مستقر در واشنگتن گفت: «اطلاع بهتر از نحوه عملکرد سیستم‌های تهاجمی و دفاعی پس از بمباران موشکی جمهوری اسلامی، که بسیاری از آنها رهگیری شدند، ممکن است احتمال درگیری را کاهش دهد.»
پاندا گفت: «هر نیروی نظامی که برای حملات موشکی دوربرد برنامه ریزی می‌کند، باید درباره اثرات احتمالی دفاع موشکی برنامه ریزی کند.»
او افزود که شفافیت نداشتن در مورد این‌که یک سیستم دفاع موشکی معین تا چه اندازه می‌تواند عملکرد خوبی داشته باشد، می‌تواند به تشدید بیشتر تنش بینجامد.
سامانه‌های دفاع هوایی و موشکی چند لایه اسرائیل، از جمله سامانه‌های پیکان با برد بلند و گنبد آهنین که برای مقابله با تهدیدات آهسته‌تر و کمتر پیچیده طراحی شده‌اند، متناسب با تهدیداتی هستند که اسرائیل با آنها مواجه است؛ مانند موشک‌های بالستیک هدایت‌شونده از کشورهایی مانند ایران و راکت‌های بی‌هدایت از مرزهای نزدیک.
این در حالی است که در منطقه اقیانوس آرام و هند، آمریکا و متحدانش از سامانه‌های دفاع موشکی پاتریوت، تاد و ایجیس استفاده می‌کنند. موشک‌های چینی مانند دف-۲۶ می‌توانند تا ۱۵۰ متر دقت داشته باشد.
در مقابل، موشک‌های حکومت ایران مانند فاتح-۱ از نظر تئوری دقت بیشتری دارند (در حد ده‌ها متر) اما برد کمتری دارند.
تعداد دقیق این موشک‌ها مشخص نیست، اما ژنرال کنت مک‌کنزی به کنگره اعلام کرده بود که جمهوری اسلامی بیش از ۳۰۰۰ موشک بالستیک از انواع مختلف دارد.
مالکوم دیویس، تحلیلگر ارشد موسسه سیاست استراتژیک استرالیا، گفت که توانایی‌های چین از جهات دیگر از جمهوری اسلامی پیشی گرفته است. حملات موشکی به احتمال زیاد با حملات ضد ماهواره‌ای و جنگ سایبری هماهنگ می‌شود که هر دو برای پیچیده ساختن دفاع طراحی شده‌اند.
دیویس گفت که سیستم‌های غربی مانند دفاع هوایی و موشکی یکپارچه، در اقیانوس هند و اقیانوس آرام برای شکست یک حمله موشکی بزرگ چین که شامل صدها یا حتی هزاران موشک است، در مقایسه با آنچه جمهوری اسلامی قادر به انجام آن است، زمان بسیار سخت‌تری خواهند داشت.
