کارگردان بریتانیایی فیلم بینوایان می گوید آوردن یک نمایش موزیکال معروف که تماشاگران را با چشمانی اشکبار راهی خانه می کند، از صحنه تئاتر بر پرده سینما، کاری «بسیار متهورانه» بود.
تام هوپر، که فیلم برنده اسکار «نطق پادشاه» را نیز کارگردانی کرده است، می خواست «تجربه احساسی عمیق تری» از بینوایان را به تماشاگر عرضه کند. نمایش بینوایان به زبان انگلیسی از ۲۷ سال پیش بر صحنه رفت.
هوپر درباره رمان فرانسوی بینوایان می گوید: «می دانستم که میلیون ها نفر عاشق این اثر هستند و احتمالا با ترس و لرز روی صندلی سینما می نشینند.»
هیو جکمن، راسل کرو، و آن هتاوی، ستاره های فیلم برای گرفتن نقش در پروژه سینمایی، مراحل سخت و تمرین های فشرده ای را گذراندند تا از توانایی آنان در آواز خواندن در صحنه های پیاپی و درحالی که دوربین ها از نزدیک صورتشان را ثبت و ضبط می کنند اطمینان حاصل شود.
در فیلم بینوایان ستاره های معروف دیگری همچون آماندا سیفرید، ادی ردماین، ساشا بارون کوهن، و هلنا بونام کارتر نیز بازی می کنند و قطعه کمیک «ارباب خانه» را اجرا می کنند.
فیلم، کلوزآپ یا تصاویر بزرگ از صورت بازیگران دارد. هوپر این کلوز آپ ها از صورت بازیگرانش را نقطه اصلی قوت فیلم می داند: «یک چیزی که تماشاگران تئاتر از آن محرومند، لذت مشاهده جزئیات صورت افراد هنگام خواندن است. فکر کردم نشان دادن مدیتیشنی از صورت انسان، بهترین راه نمایش حس بازیگران در هنگام خواندن است.»
هر چند این تاکتیک ممکن است چندان مورد پسند و استقبال داوران مراسم اسکار قرار نگیرد. اکران زودهنگام فیلم در روز کریسمس نظر بسیاری از مخاطبان را جلب کرده است. منتقدان از نحوه بازی بازیگران تمجید کرده اند اما به کل فیلم نمره عالی نمی دهند.
در فیلم بینوایان، جکمن نقش ژان والژان را بازی می کند. قهرمان رمان افسانه ای بینوایان، که ویکتور هوگو، نویسنده بزرگ فرانسوی آن را در سال ۱۸۶۲ نوشت. در این داستان، ژان والژان از یک دزد به تاجری محترم تغییر می یابد اما ده ها سال در فرار و گریز از دست بازرس ژاور (راسل کرو) است و در این میان بر سر راه فانتین (آن هتاوی) قرار می گیرد.
آوازهای این فیلم موزیکال، زنده ضبط شده اند و هیچ کدام از آهنگ ها پس از ضبط استودیویی بر صحنه قرار نگرفته است.
آن هتاوی برای بازی در این فیلم بیش از ۱۱ کیلوگرم وزن کم کرد و موهای بلندش را کوتاه کرد. او شش ماه تمرین کرد تا بتواند برای اجرای آهنگ «خوابی دیدم» بتواند همزمان بخواند و گریه کند و ممکن است برای جایزه بهترین بازیگر نقش دوم نامزد اسکار شود.
هوپر می گوید برای ساخت فیلم بیش از هر چیز از خود رمان هوگو الهام گرفته است. او معتقد است زمان برای چنین فیلمی مناسب است: «آدم های زیادی در جهان از وضعیت اقتصادی، اجتماعی، و نابرابری و بی عدالتی ناراحت هستند و عده زیادی از سیستم حاکمیت ناراضی اند. چه در آمریکا و جنبش وال استریت، چه در لندن و چه در ناآرامی های خاورمیانه.»
تام هوپر می گوید بینوایان بزرگترین مدافع محرومان است. این داستان به آدم یاد می دهد که راه اقدام همگانی از طریق ارتباط درست با اطرافیان و با عشق به اطرافیان میسر می شود.
تام هوپر، که فیلم برنده اسکار «نطق پادشاه» را نیز کارگردانی کرده است، می خواست «تجربه احساسی عمیق تری» از بینوایان را به تماشاگر عرضه کند. نمایش بینوایان به زبان انگلیسی از ۲۷ سال پیش بر صحنه رفت.
هوپر درباره رمان فرانسوی بینوایان می گوید: «می دانستم که میلیون ها نفر عاشق این اثر هستند و احتمالا با ترس و لرز روی صندلی سینما می نشینند.»
هیو جکمن، راسل کرو، و آن هتاوی، ستاره های فیلم برای گرفتن نقش در پروژه سینمایی، مراحل سخت و تمرین های فشرده ای را گذراندند تا از توانایی آنان در آواز خواندن در صحنه های پیاپی و درحالی که دوربین ها از نزدیک صورتشان را ثبت و ضبط می کنند اطمینان حاصل شود.
در فیلم بینوایان ستاره های معروف دیگری همچون آماندا سیفرید، ادی ردماین، ساشا بارون کوهن، و هلنا بونام کارتر نیز بازی می کنند و قطعه کمیک «ارباب خانه» را اجرا می کنند.
فیلم، کلوزآپ یا تصاویر بزرگ از صورت بازیگران دارد. هوپر این کلوز آپ ها از صورت بازیگرانش را نقطه اصلی قوت فیلم می داند: «یک چیزی که تماشاگران تئاتر از آن محرومند، لذت مشاهده جزئیات صورت افراد هنگام خواندن است. فکر کردم نشان دادن مدیتیشنی از صورت انسان، بهترین راه نمایش حس بازیگران در هنگام خواندن است.»
هر چند این تاکتیک ممکن است چندان مورد پسند و استقبال داوران مراسم اسکار قرار نگیرد. اکران زودهنگام فیلم در روز کریسمس نظر بسیاری از مخاطبان را جلب کرده است. منتقدان از نحوه بازی بازیگران تمجید کرده اند اما به کل فیلم نمره عالی نمی دهند.
در فیلم بینوایان، جکمن نقش ژان والژان را بازی می کند. قهرمان رمان افسانه ای بینوایان، که ویکتور هوگو، نویسنده بزرگ فرانسوی آن را در سال ۱۸۶۲ نوشت. در این داستان، ژان والژان از یک دزد به تاجری محترم تغییر می یابد اما ده ها سال در فرار و گریز از دست بازرس ژاور (راسل کرو) است و در این میان بر سر راه فانتین (آن هتاوی) قرار می گیرد.
آوازهای این فیلم موزیکال، زنده ضبط شده اند و هیچ کدام از آهنگ ها پس از ضبط استودیویی بر صحنه قرار نگرفته است.
آن هتاوی برای بازی در این فیلم بیش از ۱۱ کیلوگرم وزن کم کرد و موهای بلندش را کوتاه کرد. او شش ماه تمرین کرد تا بتواند برای اجرای آهنگ «خوابی دیدم» بتواند همزمان بخواند و گریه کند و ممکن است برای جایزه بهترین بازیگر نقش دوم نامزد اسکار شود.
هوپر می گوید برای ساخت فیلم بیش از هر چیز از خود رمان هوگو الهام گرفته است. او معتقد است زمان برای چنین فیلمی مناسب است: «آدم های زیادی در جهان از وضعیت اقتصادی، اجتماعی، و نابرابری و بی عدالتی ناراحت هستند و عده زیادی از سیستم حاکمیت ناراضی اند. چه در آمریکا و جنبش وال استریت، چه در لندن و چه در ناآرامی های خاورمیانه.»
تام هوپر می گوید بینوایان بزرگترین مدافع محرومان است. این داستان به آدم یاد می دهد که راه اقدام همگانی از طریق ارتباط درست با اطرافیان و با عشق به اطرافیان میسر می شود.