در حالیکه یک سال از کناره‌گیری رئیس جمهوری پیشین لبنان می‌گذرد، قانونگذاران لبنانی هنوز نتوانسته‌اند بر سر انتخاب رئیس جمهوری جدید به توافق برسند.
میشل سلیمان، رئیس جمهوری پیشین لبنان، سال گذشته در چنین روزهایی از مقام خود کناره‌گیری کرد و از آن زمان تا کنون پارلمان لبنان ۲۳ بار سعی کرده تا نمایندگان لازم برای برگزاری یک جلسه انتخاباتی را دور هم جمع کند اما هنوز موفق نشده است.
این در حالیست که به دلیل وجود تنش در منطقه، ضرورت تعیین رهبر برای این کشور بیش از پیش به چشم می‌خورد.
از بعد از پایان جنگ داخلی در سال ۱۹۹۰ این طولانی‌ترین مدتی است که لبنان بدون رئیس جمهوری بوده است.
رئیس جمهوری لبنان تا مدت‌ها به دستور دمشق انتخاب می‌شد. اما از زمان خروج سوریه از لبنان در سال ۲۰۰۵، در پی اعتراض‌های گسترده، بازیگران سیاسی مهم در لبنان به دو اردوگاه تقسیم شدند؛ گروه‌های ضد سوری با حمایت غرب و عربستان سعودی و طرفداران سوریه به رهبری شیعیان حزب الله و ایران.
سحر عطرش، تحلیلگر لبنانی در این باره گفت که در شرایط کنونی، سیاستمدارانی که از قدرت کافی برای انتخاب رئیس جمهوری برخوردار هستند، یا منتظر نوعی توافق بین ایران و عربستان هستند یا منتظر تصمیم غرب برای تعیین رئیس جمهوری برای لبنان.
به عقیده او، در حالیکه منطقه دچار چند دستگی شده و تنش‌ها و رقابت‌های زیادی بین کشورها وجود دارد، لبنان در اولویت نیست.
قدرت در لبنان میان گروه‌های بزرگ مذهبی این کشور تقسیم شده است؛ رئیس جمهوری باید مسیحی باشد، نخست وزیر مسلمان سنی و رئیس مجلس شیعه. اما فعلاً در غیاب رئیس جمهوری، که قدرت زیادی ندارد ولی نقش مهمی در صحنه بین‌المللی ایفا می‌کند، فعلا اداره امور کشور بر عهده کابینه‌ای است که بین گروه‌های مذهبی بزرگ تقسیم شده است. در چنین شرایطی، شکاف‌های قومی سبب شده تا اعضا نتوانند قدم از قدم بردارند؛ نه بودجه‌ای تصویب می‌شود و نه طرحی قانونی می‌شود.
این وضعیت، در کنار بحران سوریه، یمن و عراق، سیاستمداران لبنانی را بیشتر در حالت بلاتکلیفی قرار داده است و هنوز بعد از یک سال، راه حل آن معلوم نیست.