لینا هورن، ستاره موسیقی جاز آمریکا که بعدها به عنوان یک بازیگرپر زرق و برق و فریبنده، تصویری که تا آن زمان فیلم های هالیوودی از سیاهپوستان آمریکایی ساخته بودند را تغییر داد در سن ٩٢ سالگی در شهر نیویورک درگذشت.
لینا هورن، زندگی حرفه ای خود را در ١۶ سالگی و از کلوپ افسانه ای «کاتن کلاب» Cotton Club در منطقه «هارلم » Harlem نیویورک آغاز کرد. جایی که او به عنوان رقاص به گروه رقاصان این کلوپ پیوست و به همراه هنرمندان سیاهپوست دیگر به اجرای برنامه برای تماشاگران سفید پوست پرداخت.
او در طول ۶ دهه به اجرای برنامه های هنری مختلف به عنوان خواننده، رقاص، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پرداخت و در برخی از برجسته ترین تئاترهای موزیکال «زیگفیلد» و تئاتر برادوی شرکت کرد.
لینا هورن در سال ١٩۴٠ به عنوان نخستین خواننده سیاهپوست یک ارکستر تماما سفید پوست به اجرای برنامه در یک تور سراسری پرداخت. این گروه «چارلی بارنت» نام داشت که لینا هورن را به عنوان خواننده اصلی خود برگزیده بود. در همین دوران لینا هورن روی صحنه به همراه هنرمندان سرشناس دیگری چون فرانک سیناترا، بینگ کرازبی و جودی گارلند به اجرای برنامه می پرداخت.
در سال ١٩۴١ استودیوی «مترو گلدوین مایر» یک قرارداد هفت ساله با لینا هورن منعقد کرد. کاری که تا آن زمان هیچ بازیگر یا هنرمند سیاهپوست دیگری موفق به انجام آن نشده بود. کمی بعد لینا هورن با شرکت در فیلمی به نام «پاناما هائیتی» که در آن به اجرای آهنگ هایی از «کول پورتر» Cole Porter پرداخت به عنوان یک بازیگر و خواننده هالیوود در سراسر آمریکا به معروفیت رسید.
با این همه در آن دوران فیلم های لینا هورن به صورتی ساخته می شد که بتوانند قطعاتی که او در آن شرکت داشت را پیش از ارسال این فیلم ها به مناطق نژاد پرست در ایالت های جنوبی آمریکا سانسور کنند.
بنا بر گوشه ای از اطلاعاتی که در بیوگرافی لینا هورن در مرکز کندی موجود است این خواننده در دوران جنگ دوم جهانی، برای سرگرم ساختن سربازان آمریکایی به نواحی مختلف سفر کرد اما در جایی که اسرای جنگی آلمانی در ردیفی جلوی سربازان سیاهپوست آمریکایی نشانده شده بودند از اجرای برنامه خودداری کرد.
پس از پایان جنگ دوم جهانی، لینا هورن مدتی حرفه خوانندگی و بازیگری سینما را کنار گذاشت تا بتواند تمام وقت با جنبش های سیاهپوستان برای احقاق حقوق شهروندی آنان به عنوان سخنگو به فعالیت بپردازد.
مجله مد معروف «ووگ» در یکی از مقالات خود ازلینا هورن به عنوان نخستین ستاره و خواننده سیاهپوست هالیوود که تبدیل به یک مظهر سکس و زیبایی شد نام برده است. لینا هورن که صورتی ظریف و زیبا داشت معتقد بود که چهره او با شباهت هایی که به یک چهره سفید پوست داشت بیش از هر چیز به او کمک کرد تا مورد قبول تماشاگران سفید پوست آن دوران قرار بگیرد و این مسئله به عنوان یکی از رمزهای موفقیت او را رنج می داد.
او در مصاحبه ای به روزنامه لس آنجلس تایمز گفته بود: «من به بدترین شکل و به خاطر تفاوت های ظاهری با دیگر سیاهان از سوی مردم سفید پوست مورد قبول واقع شده بودم. آن ها از تماشای یک زن ظریف و زیبای سیاه پوست لذت می بردند نه از هنری که من به آن ها عرضه می کردم!»
لینا هورن پس از ۶٠ سال زندگی حرفه ای در سال ١٩٨٠ اعلام بازنشستگی کرد اما چندی بعد یک بار دیگر به روی صحنه برادوی کشانده شد تا این بار در یک نمایش موزیکال برنده جایزه به نام «لینا هورن: یک زن و موسیقی اش» شرکت کند. این نمایش به مدت چهارده ماه بر روی صحنه برادوی باقی ماند و تماشاگران بی شماری از آن دیدن کردند.