مراسم اهدای جوایز «لیو»، یا انتخاب بهترین آثار سینمایی و تلویزیونی استان «بریتیش کلمبیا»، در شهر ونکوور کانادا برگزار شد و هیأت داوران در برنامه‌ای که به دلیل همه گیری ویروس کرونا به صورت مجازی ترتیب یافته بود، برنده‌های امسال خود در بخش‌های گوناگون را معرفی کرد.
شبنم رضایی، هنرمند ایرانی آمریکایی، بنیانگذار و مدیر استودیوهای انیمیشن «بیگ بد بو»، یکی از چهره‌هایی بود که موفق به دریافت جایزه لیو در بخش آثار تلویزیونی شد.
این شرکت با سریال‌های انیمیشن «۱۶ هادسن» و «ای‌بی‌سی ویت کنی جی» در هفت بخش نامزد بود و در مجموع موفق به دریافت سه جایزه تلویزیونی لیو شد.
در این میان انتخاب «۱۶ هادسن» به عنوان بهترین مجموعه انیمیشن تلویزیونی سال از اهمیت بیشتری برخوردار است و این جایزه به شبنم رضایی و همسرش الی جتا به عنوان تهیه‌کننگان این سریال اهدا شد.
شبنم رضایی یکی از چهره‌های فعال ایرانی‌تبار در دنیای انیمیشن است که با تهیه و تولید مجموعه‌های متنوع چند زبانه و چند فرهنگی مانند «میکس ناتس» یا «هزار و یک شب» برای کودکان به موفقیت‌های زیادی دست یافته است، و این سریال‌ها در بسیاری از کشورهای جهان پخش می‌شوند.
او در گفت‌وگو با بهنود مکری از بخش فارسی صدای آمریکا درباره «۱۶ هادسن» می‌گوید: «این سریال جدیدی است که فعلا روی آن کار می‌کنیم. فصل نخست منتشر شده است، فصل دوم به زودی منتشر می‌شود، و فصل سوم در مرحله تولید قرار دارد. اگر خاطرتان باشد یکی از سریال‌های گذشته ما لیلی و لولا نام داشت که ماجراهای دو دختر خردسال ایرانی آمریکایی و خانواده آنها را به تصویر می‌کشید. در ۱۶ هادسن، از لیلی و لولا استفاده کردیم و چند کودک دیگر را کنار آنها گذاشتیم تا داستان تنوع بیشتری داشته باشد. یکی از این کودکان سم نام دارد که مادر و پدرش چینی هستند. دختر دیگری به نام آمالا داریم که مادرش هندی و پدرش ایرلندی هستند، و لوک که دو پدر دارد و والدینش دگرباش جنسی هستند.»
شبنم رضایی در ادامه می‌گوید: «سریال درباره این زندگی و رابطه این چهار دوست در آپارتمان ۱۶ هادسن در شهری بزرگ است. ما در هر قسمت به موضوعی جذاب و متنوع می‌پردازیم. با توجه به این که این کودکان دارای فرهنگ‌ها و پیشینه‌های متفاوتی هستند، از طریق این مجموعه به معرفی این فرهنگ‌های زیبا می‌پردازیم، و پیام اصلی احترام، دوستی و رفاقت است.»
شبنم رضایی درباره جوایز لیو به صدای آمریکا می‌گوید: «جوایز تلویزیونی لیو در کانادا مانند جوایز امی در آمریکا است و به برترین‌های صنعت تلویزیون در منطقه بریتیش کلمبیا اهدا می‌شود. با توجه به این که یکی از استودیوهای ما در شهر ونکوور قرار داد، و تعدادی از همکاران ما کانادایی هستند، آثار ما واجد شرایط شرکت در این رقابت هنری هستند و تاکنون جوایز مختلفی دریافت کردیم. امسال در هفت بخش نامزد شدیم و سه جایزه گرفتیم که دو جایزه، از جمله بهترین انیمشن سال، برای سریال ۱۶ هادسن بود.»
شبنم رضایی با ابراز خرسندی از دریافت این جوایز می‌گوید: «دریافت این جوایز باعث افتخار است، و از اینکه کار ما توسط سایر همکاران مورد توجه و قدردانی قرار می‌گیرد بسیار خوشحال هستیم. طبیعی است که که چنین موفقیت‌هایی به افزایش اعتبار شخصی ما و شرکت کمک می‌کند، و از طرفی باعث می‌شود که بتوانیم به این بهانه درباره کارهای مختلفی که انجام می‌دهیم بیشتر صحبت کنیم و این بسیار مهم است.»
استودیوهای «بیگ بد بو» همواره در تولید آثارش توجه خاصی به تنوع‌پذیری و گونه‌گونی دارد و در سریال‌های انیمیشن خود از جنبه‌های مختلفی به این موضوع می‌پردازد که یکی از عوامل مهم موفقیت این مجموعه ها محسوب می‌شود.
شبنم رضایی در این رابطه می‌گوید: «این روزها در حرفه ما خیلی درباره تنوع‌پذیری کامل صحبت می‌کنند و این موضوع که تمامی افراد شاغل در پشت صحنه مثل طراحان، نویسنده‌ها، یا کارگردان‌ها با شخصیت‌ها و کاراکترهای جلوی دوربین هماهنگ باشند، اهمیت زیادی دارد. جنبش جان آفریقایی‌تبارها مهم است و همه‌گیری ویروس کرونا باعث شد که موضوع تنوع‌پذیری در صنعت سینما و تلویزیون اهمیت بیشتری پیدا کند.»
شبنم رضایی در ادامه می‌افزاید: «در آمریکا وقتی صحبت از تنوع‌پذیری می‌شود، منظور بیشتر تنوع نژادی یا جنسیتی است، به این معنا که مثلا در تیم تولید باید تعداد زنان و مردان یکسان باشد و برابری جنسیتی داشته باشیم، و اگر شخصیت اصلی زن است، بهتر است که یک نویسنده زن داستان را بنویسد.»
این هنرمند ایرانی‌تبار می‌گوید: «موضوع تنوع‌پذیری از ابتدا برای ما مهم بود چون وقتی کار خود را شروع کردیم، بیشتر به داستان‌ها، فرهنگ، و تاریخ ایران پرداختیم ولی در آن دوران گفته می‌شد که احتمالا جذابیتی برای مخاطب آمریکایی ندارد، ولی الان که علاقه برای شناخت فرهنگ‌های دیگر بیشتر شده است، تنوع‌پذیری و گونه‌گونی اهمیت بیشتری پیدا کرده است، و کار ما مهمتر شده است. برای مخاطب هم جالب است وقتی می‌بیند که سازندگان این انیمیشن‌ها از فرهنگ خود آنها هستند و داستان‌های آنها را تعریف می‌کنند. برای من این خبر خوبی است که داستان‌های ما دیگر برای مخاطب عام عجیب و غیرمعمول نیست و داستان‌های عادی محسوب می‌شوند.»
شبنم رضایی می‌گوید: «ما در تمامی این سال‌ها تلاش کردیم تا بچه‌های ایرانی آمریکایی خود را بخشی از جامعه آمریکا احساس کنند و حالا که می‌شنوم فرهنگ و داستان‌های ایرانی‌تبارها در این کشور شناخته شده است، بسیار خوشحال می‌شوم. البته هنوز راهی طولانی در پیش داریم.»
او در پایان با تاکید بر این که ایرانی-آمریکایی‌ها باید بیشتر در این زمینه فعال باشند، می‌افزاید: «هنرمندان ایرانی‌تبار را تشویق کنیم و از آنها بخواهیم که داستان‌های خود را بگویند و حضور بیشتری در صحنه داشته باشند.»
