انتظار ميرود که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه ميلادی آينده پيرامون آينده کوسوو به بحث و مذاکره بپردازد.
بحث پيش روی مجمع عمومی در حالی است که ايالت جدايی طلب کوسوو در صربستان در پی نبرد ۲ ساله اکثريت آلبانيايی تبار خود با صربستان در سال ۲۰۰۸ ميلادی اعلام استقلال کرد.
در اوايل تابستان جاری دادگاه بين المللی عدالت، وابسته به سازمان ملل متحد، رأی بر آن داد که اين مورد اعلام استقلال تحت قوانين بين المللی اقدامی قانونی و مشروع بوده است. در صربستان بسياری از ساکنان منطقه همچنان کوسوو را بخشی از موطن اجدادی خويش می پندارند و رهبران صرب نيز استدلال ميکنند که استقلال کوسوو تمامت صربستان را به چالش طلبيده و حتی قوانين بين المللی را خدشه دار ساخته است.
البته حکم دادگاه بين المللی لازم الاجرا نيست ولی رهبران کوسوو آنرا گامی خطير تلقی ميکنند که کوسوو را به سوی شناسايی از طرف جامعه بی المللی و نهايتاً عضويت در سازمان ملل متحد ميبرد. ۶۹ کشور جهان -- شامل ايالات متحده و ژاپن و بيشتر کشورهای اتحاديه اروپا -- کوسوو را برسميت شناخته اند.
توماس والاسک، کارشناس مرکز اصلاحات در اروپا، که مقر آن در شهر لندن است ميگويد «اساساً حکم دادگاه بين المللی به اين معنی است که جدايی از صربستان چه قانونی باشد چه نه اين امر عمدتاً يک مسئله سياسی است. نهايتاً نتيجه ناشی از اين خواهد بود که شماری کافی از کشورها بخشی را که جدا شده است، برسميت بشناسند.»
در اين ميان، کوسوو در راه کسب يک کرسی در مجمع عمومی ملل متحد با موانعی قابل ملاحظه روبرو ست؛ روسيه و چين که هر دو اعضای دائمی شورای امنيت هستند با اين امر، مخالفت ميورزند. ضمن اينکه روسيه يک متحد اصلی صربستان است و خود در يک معضل جدايی طلبی در ارتباط با استانهای جداشده از گرجستان - آبخازيا و اوستيای جنوبی - گرفتار آمده است...
در اينحال، دولتهايی کليدی در منطقه همانند رومانی و اسلوواکی و نيز اسپانيا از شناسايی کوسوو سرباز زده اند چه که بيم از آن دارند که توفيق آن بخش جداشده از خاک صربستان به نوبه خود مايه اشتعال جنبشهای جدايی طلبی در سرزمين های خود آنها شود.