گروهی از باستان شناسان اعلام کردند که اسکلتی را که جمجمه ای شکاف خورده و نخاع خمیده دارد، زیر یک پارکینگ خودرو یافته اند و افزودند که این، اسکلت یکی از پادشاهان بریتانیاست: ریچارد سوم، که مرگ و محل دفنش تاکنون مرموز و نامعلوم بوده است؛ پادشاه گوژپشتی که به سبب روا داشتن ظلم و ستم فراوان، بدنام است.
ریچارد سوم در نمایشنامه ای در ژانر ادبی تراژدی نوشته شکسپیر دیکتاتور توصیف شده است. شکسپیر، ریچارد را گوژپشتی زورگو توصیف می کند که دو شاهزاده را در برج لندن کشت تا خود به سلطنت برسد.
دو تن از شاهزادگان نوجوانی(که برادرزاده های ریچارد بودند) در برج لندن مفقود شدند و هیچ گاه روشن نشد که چه فرجامی یافتند. (بنیاد مطالعات ریچارد سوم می گوید تحقیقاتی که تاکنون بر مبنای شواهد و مدارک موجود انجام شده، حاکی از آن است که ریچارد برادر زادگان خود را نکشته است.)
پیدا شدن اسکلت ریچارد سوم مهم ترین بخش یافته های تیم تحقیقات باستان شناسی دانشگاه لایسستر است. سرپرست این تیم تحقیقاتی، ریچارد باکلی است که امروز دوشنبه رسماً اعلام کرد مطالعات و شواهد متقنی حاکی از آن است که آنچه پیدا شده، بقایای جسد ریچارد سوم است. به این ترتیب، به معمایی ۵۰۰ ساله پاسخ داده شده است؛ معمای محل تدفین شاه ریچارد سوم.
روی اسکلتی که پیدا شده، جای ۱۰ جراحت مشهود است و روشن است که ۸ جراحت از میان آنها، محصول میدان جنگ است.
برای حصول اطمینان از هم خوان بودن دی ان ای، نمونه دی ان ایِ اسکلت ریچارد سوم با دی ان ای یکی از بستگان وی تطیبق داده شد. این خویشاوند شاه ریچارد، در کانادا زاده شده، در لندن زندگی می کند و نجار مبلمان است. پژوهش های ژنتیک حاکی از رابطه مستقیم خویشاوندی میان این مرد و شاه ریچارد سوم است. یکی دیگر از بستگان ریچارد سوم که دی ان ای او با دی ان ای شاه ریچارد مطابقت دارد، زنی است که خواسته است از او نامی برده نشود.
برخی معتقدند که بدنام بودن شاه ریچارد سبب آن می شود که عده ای، علاقه چندانی به منسوب بودن با او نداشته باشند.
بقایای جسد شاه ریچارد در کلیسای جامع لایسستر جای خواهد گرفت. ریچارد به دنبال دو سال سلطنت، در سن ۳۲ سالگی جان سپرد.
در واکنش به سخن شماری از نمایندگان حزب محافظه کار پارلمان بریتانیا که گفته اند بقایای جنازه ریچارد سوم باید با مراسم رسمی دفن شود، دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، گفت که تصمیم گیری در این خصوص، به عهده دانشگاه لایسستر است که مجوز نبش قبر دارد.
کاخ باکینگهام دراین مورد سکوت کرده و نسبت به این کشف، هنوز واکنشی نشان نداده است.
میزان توجه جهان به این پروژه هنگامی محرز شد که بودجه آن چندی پیش تمام شد و حامیان مالی این طرح از آمریکا، کانادا، استرالیا، برزیل، نیوزیلند، آلمان، اتریش، بریتانیا و هلند برای جلوگیری از توقف فعالیت آن، برای تداوم طرح سرمایه گذاری کردند.
ریچارد سوم در نمایشنامه ای در ژانر ادبی تراژدی نوشته شکسپیر دیکتاتور توصیف شده است. شکسپیر، ریچارد را گوژپشتی زورگو توصیف می کند که دو شاهزاده را در برج لندن کشت تا خود به سلطنت برسد.
دو تن از شاهزادگان نوجوانی(که برادرزاده های ریچارد بودند) در برج لندن مفقود شدند و هیچ گاه روشن نشد که چه فرجامی یافتند. (بنیاد مطالعات ریچارد سوم می گوید تحقیقاتی که تاکنون بر مبنای شواهد و مدارک موجود انجام شده، حاکی از آن است که ریچارد برادر زادگان خود را نکشته است.)
پیدا شدن اسکلت ریچارد سوم مهم ترین بخش یافته های تیم تحقیقات باستان شناسی دانشگاه لایسستر است. سرپرست این تیم تحقیقاتی، ریچارد باکلی است که امروز دوشنبه رسماً اعلام کرد مطالعات و شواهد متقنی حاکی از آن است که آنچه پیدا شده، بقایای جسد ریچارد سوم است. به این ترتیب، به معمایی ۵۰۰ ساله پاسخ داده شده است؛ معمای محل تدفین شاه ریچارد سوم.
روی اسکلتی که پیدا شده، جای ۱۰ جراحت مشهود است و روشن است که ۸ جراحت از میان آنها، محصول میدان جنگ است.
برای حصول اطمینان از هم خوان بودن دی ان ای، نمونه دی ان ایِ اسکلت ریچارد سوم با دی ان ای یکی از بستگان وی تطیبق داده شد. این خویشاوند شاه ریچارد، در کانادا زاده شده، در لندن زندگی می کند و نجار مبلمان است. پژوهش های ژنتیک حاکی از رابطه مستقیم خویشاوندی میان این مرد و شاه ریچارد سوم است. یکی دیگر از بستگان ریچارد سوم که دی ان ای او با دی ان ای شاه ریچارد مطابقت دارد، زنی است که خواسته است از او نامی برده نشود.
برخی معتقدند که بدنام بودن شاه ریچارد سبب آن می شود که عده ای، علاقه چندانی به منسوب بودن با او نداشته باشند.
بقایای جسد شاه ریچارد در کلیسای جامع لایسستر جای خواهد گرفت. ریچارد به دنبال دو سال سلطنت، در سن ۳۲ سالگی جان سپرد.
در واکنش به سخن شماری از نمایندگان حزب محافظه کار پارلمان بریتانیا که گفته اند بقایای جنازه ریچارد سوم باید با مراسم رسمی دفن شود، دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، گفت که تصمیم گیری در این خصوص، به عهده دانشگاه لایسستر است که مجوز نبش قبر دارد.
کاخ باکینگهام دراین مورد سکوت کرده و نسبت به این کشف، هنوز واکنشی نشان نداده است.
میزان توجه جهان به این پروژه هنگامی محرز شد که بودجه آن چندی پیش تمام شد و حامیان مالی این طرح از آمریکا، کانادا، استرالیا، برزیل، نیوزیلند، آلمان، اتریش، بریتانیا و هلند برای جلوگیری از توقف فعالیت آن، برای تداوم طرح سرمایه گذاری کردند.