جزيره «لُرد هاو» در دريای تاسمان و در ۶۰۰ کيلومتری شرقی مرکز استراليا قرار گرفته است. اين جزيره دارای شماری اِکو سيستم منحصر به فرد از جمله مرجان و صخره سنگهای کمياب است. در آغاز سال جاری شماری از دانشمندان متوجه کمرنگ شدن بخشهايی از رگه های اين بستر آبی شدند و کار پژوهشی را بر روی اين منطقه، آغاز کردند.
دکتر آنيا صالح، از دانشکده علوم طبيعی دانشگاه غرب سيدنی، می گويد «در قسمتی از اين آبها که عمق زيادی هم ندارد مجموعه ای از مرجان های رنگی کشف شده است. اين مرجانها از نظر گونه گونی بسيار کمياب هستند و رنگ های درخشان و متفاوت آبی، زرد و سبز در آنها ديده می شود که معمولاً در عمق کم قابل مشاهده نيستند.»
در پژوهشهای پزشکی از پروتئينهای رنگی يا فلوراسنت که از اين مرجان ها استخراج شده، استفاده می شود. اين پژوهشها معمولاً در مطالعه سلولهای سرطانی کاربرد دارد. شماری از مرجان های بدست آمده از آبهای جزيره «لرد هاو» در استراليا به منظور پژوهش به دانشکده علوم طبيعی دانشگاه غرب سيدنی، منتقل شده است.
مرجان ها در کنار جلی فيش يا موجودات دريايی که بدنشان از مواد ژله مانند ساخته شده منبع مناسبی برای پروتئين های رنگی هستند که در اين گونه پژوهش ها از آنها، استفاده می شود. پژوهشگران دانشگاه غرب سيدنی تلاش دارند با شبيه سازی ژنهای اين پروتئين های رنگی برچسبهای رنگی توليد کنند که زير ميکروسکوب، قابل مشاهده باشد.
با استفاده از مواد رنگی پژوهشگران می توانند سلولهای گوناگون را برجسته کرده و تغييرات سلولی در آنها را بهتر مشاهده و ثبت کنند.
دکتر صالح می گويد «نور ميکروسکوب موجب می شود رنگهای شب نما براحتی از يکديگر قابل تفکيک باشد و ما از ميکروسکوب های ليزری برای مشاهده درون سلولها، استفاده می کنيم. ديدن مولکولها و مواد پروتئينی سلولها تنها در صورتی که رنگی باشند، ميسر است.»
دانشمندان دائماً در جستجوی يافتن راه هايی برای گسترش حوزه مواد پروتئينی در اين يافته ها هستند. مواد رنگی کشف شده در اين مرجان ها ميتواند در يافتن ژنهای جديد، موثر باشند.
پروفسور وُلفگنگ ونينِگر، سرپرست برنامه تصويربرداری سيستم تدافعی بدن در انستيتوی سِنتِنِری سيدنی است. در اين مرکز سلولهای گوناگون با برچسبهای شب نما و رنگی در ارگانيزم های زنده مورد بررسی قرار می گيرند و تغييرات و تحول رفتاری اين سلول ها با دقت، ثبت می شود.
پرفسور ونينِگر توضيح می دهد که «پروتئينها با برچسبهای سبز رنگی که از سلولهای سيستم تدافعی استخراج شده اند سلول های سرطانی را که با رنگ آبی مشخص شده اند مستقيماً مورد تهاجم قرار ميدهند و با مشخص کردن رنگ سلولهای تدافعی و سرطانی ميتوان کنش و واکنش های آنها را در ارتباط با يکديگر، مشاهده کرد.»
پژوهش در اين حوزه پزشکی از اهميت زيادی برای دانشنمدان، برخوردار است. جايزه شيمی نوبل در سال ۲۰۰۸ به گروهی از دانشمندان آمريکايی اعطاء شد که موفق به کشف و توسعه پروتئينهای فلوراسنت، سبز شده اند.
پژوهشگران دانشگاه غرب سيدنی همچنان به پيوند مواد پروتئينی رنگی شبيه سازی شده به سلول باکتريها، ادامه می دهند. هدف از اين پژوهش، يافتن رنگهای تازه فلوراسنت برای مطالعه ژنهای موجود در سلولهای سرطانی است.