تکنيسين های اتمی ژاپن پمپاژ آب آلوده به مواد راديوآکتيو را از نيروگاه فلج شده اتمی ژاپن به داخل اقيانوس، از سر گرفتند. درجه آلودگی راديوآکتيو در دريا به ميليونها برابر حد مجاز، رسيده است.
مسؤلين نيروگاه برق هسته ای فوکوشيمای ژاپن می خواهند بيش از ده هزار تن آب آلوده به مواد راديوآکتيو را در اقيانوس تخليه کنند تا در تانکرهای ذخيره آب جای بيشتری برای آبی که حتی آلوده تر و مانع از پيشرفت کار تعميرات نيروگاه است، ايجاد شود.
يک هزار و پانصد تن ديگر نيز از دو ساختمان نزديک محل، پمپاز می شود.
در همين حال تلويزيون «ان اچ کی» ژاپن گزارش داد که مقدار يد اندازه گيری شده در آب دريا در مجاورت رآکتور شماره دو فوکوشيما در روز شنبه ۷ و نيم ميليون برابر حد مجاز بوده است. يک اندازه گيری ديگر در بامداد دوشنبه مقدار يد را ۵ ميليون برابر مقدار قانونی، گزارش داده است. هر دو اندازه گيری پيش از آغاز پمپاژ تعمدی کنونی، انجام شده اند.
يوکيو ادانو، دبير هيأت دولت ژاپن، روز دوشنبه در يک مصاحبه مطبوعاتی گفت تخليه آب به اقيانوس غيرقابل اجتناب است زيرا آبی که به اقيانوس ريخته می شود از آبی که از راکتور ۲ در مخازن جايگزين خواهد شد، آلودگی کمتری خواهد داشت. يوکيو ادانو گفت: «اگر شرايط فعلی برای مدت طولانی ادامه يابد، آلودگی آب ها به مواد راديواکتيو افزايش خواهد يافت. اگر مواد راديواکتيو در دريا پراکنده شود، آنوقت مشکل بزرگتری ايجاد خواهد شد و ما بايد از گسترش ميزان راديواکتيو در دريا هرچه زودتر جلوگيری کنيم.»
تلاش های بی وقفه مسؤلين برای توقف نشت مواد آلوده از روز شنبه ناموفق بوده است. روز دوشنبه مسؤلين به اميد پيدا کردن مسير نشت راديو اکتيو به دريا، يک ماده رنگی به داخل آب تخليه کردند. مسؤلين نيروگاه می گويند در صورتی که مسير نشت با استفاده از اين ماده رنگی رديابی شود، می توانند جريان آن را متوقف کنند. جفری ايمِلت، مدير کل اجرايی شرکت آمريکايی جنرال الکتريک، شرکتی که در ساخت نيروگاه فوکوشيما کمک کرده است، با مسؤلين شرکت برق تپکو، در توکيو، ملاقات کرد. آقای ايمِلت گفت: «ما و شريکمان -- شرکت هيتاچی -- بيش از يک هزار مهندس داريم که از آغاز اين واقعه شبانه روز در حال کار بوده اند و ما برای حل مشکلاتی که از زمان زلزله و سونامی دهشتناک آغاز شده است با شرکت تپکو در کوتاه مدت، ميان مدت و دراز مدت همکاری خواهيم داشت.»
در همين حال «توشيمی کيتازاوا،» وزير دفاع ژاپن، به همراه جان روس، سفير آمريکا در آن کشور، روز دوشنبه از ناوهواپيمابر رونالد ريگان ديدن کرد تا مراتب امتنان نائوتاکان، نخست وزير ژاپن، را از کمکهای آمريکا در عمليات «تومودوچی» اعلام کرده و از خدمه ناو هواپيمابر آمريکا برای شرکت در اقدامات امداد در ژاپن، سپاسگزاری کند.
اما بحران هسته ای ژاپن، توجه جهانی را از کار عظيمی که امدادگران برای کمک به قربانيان زلزله و سونامی يازدهم مارس انجام می دهند، منحرف کرده است. شمار کشته شدگان تا کنون بيش از ۱۲ هزار نفر اعلام شده است و از سرنوشت بيش از ۱۵ هزار نفر هنوز خبری در دست نيست. هنوز حدود يک صد و شصت هزار نفر در پناه گاه های موقت زندگی می کنند.
حدود يک ماه پيش در پی وقوع زلزله شديد ۹ ريشتری ژاپن، به رغم اقدامات اضطراری، دما در مرکز راکتور بشدت بالا رفت و پس از آن، بدترين حادثه اتفاق افتاد. در سه ساختمان حاوی راکتورها انفجارهائی صورت گرفت. به دليل نشت اشعه راديو اکتيو، مقام های ژاپن تقريباً نيم ميليون نفر را در منطقه ای به شعاع بيست کيلومتر در اطراف نيروگاه فوکوشيما، تخليه کردند.
مقام هايی که فاجعه نيروگاه فوکوشيما را بررسی می کنند، بنائی از سيمان و فولاد موسوم به «کانتينر» را که راکتور در آن جای داده شده است و از نشت اشعه راديو اکتيو به بيرون جلوگيری می کند، بدقت زير نظر دارند.
فيليپ يامه، مدير ايمنی در آژانس بين المللی انرژی اتمی در وين، بر تأکيد بر اهميت سازه «کانتينر» می گويد: «کانتينر يکی از موانع است. در صورت بروز حادثه، بايد مردم و محيط زيست را در برابر راديو اکتيو محافظت کنيم.» اين نگرانی وجود دارد که حداقل يکی از راکتورهای نيروگاه فوکوشيما ترک برداشته است.
۲۵ سال پيش، در ۱۶ آوريل ۱۹۸۶، وخيم ترين فاجعه اتمی غيرنظامی در نيروگاه اتمی چرنوبيل در اوکراين، اتفاق افتاد. در اولين ساعات آن روز راکتور واحد شماره ۴ نيروگاه چرنوبيل در جمهوری اوکراين در اتحاد شوروی بيش از حد داغ شد و منفجر گشت. نيروگاه چرنوبيل فاقد «کانتينر» پوشش دهنده راکتور بود. سوخت هسته ای و گرافيت دور تا دور آن، آتش گرفت، و روزها می سوخت.
باد، مواد راديو آکتيو را از ناحيه آتش گرفته، به منطقه وسيعی، شامل اوکراين، روسيه سفيد، روسيه؛ و سپس به اروپای شمالی، بريتانيا و ساير نقاط دنيا، منتقل کرد. هزاران نفر به چرنوبيل فرستاده شدند، تا خرابی های ناشی از انفجار راکتور را ترميم کنند. بعلاوه، سازه ای بنام «سارکوفاگوس» که راکتور و سوخت آن را در خود جا می داد، بنا شد. کارگران با اشعه راديو آکتيو، مسموم و بسياری، بيمار شدند. مقام های شوروی وادار شدند به دليل اشعه مخرب راديو آکتيو، منطقه ای به شعاع ۳۰ کيلومتر گرداگرد راکتور چرنوبيل را بعنوان ناحيه خالی از سکنه تعيين کنند و شهر پريپيات نيز تخليه شد.
پريپيات در حال حاضر شهری مرده است. خانه ها، کلاس های درس، زمين های بازی و ساير نقاط شهر خالی از سکنه هستند و طبيعت وحشی در آن روئيده است. زمانی در پريپيات ۵۰ هزار نفر سکونت داشتند اما امروز همه آنها شايد برای هميشه شهر را ترک کرده اند. سازمان بهداشت جهانی می گويد، حادثه چرنوبيل می تواند به کشته شدن ۴ هزار نفر بر اثر سرطان و ساير امراض ناشی از اشعه راديو اکتيو، منجر شود.
۷ سال قبل از چرنوبيل، در ۲۸ مارس ۱۹۷۹، حادثه ای در نيروگاه «تری مايل آيلند» در ايالت پنسيلوانيا در شرق آمريکا نياز مبرم به «کانتينر» را نشان داد. اختلال در سيستم خنک کننده راکتور بر اثر نقص فنی در يکی از شيرهای آن، به همراه خطای انسانی، باعث شد تا بخشی از سوخت اتمی راکتور شماره ۲ ذوب شود. اما «کانتينر» راکتور، دست نخورده باقی ماند و محيط زيست را از خطر، حفظ کرد.
حادثه در راکتور «تری مايل آيلند» دست اندرکاران صنعت نيروگاه اتمی در آمريکا را وادار کرد تا استانداردهای اجرايی و مقررات ايمنی خود را سخت تر کنند. هم اکنون، آنهايی که در نيروگاه های اتمی در سراسر جهان کار می کنند، ايمنی را در اولويت قرار داده اند، کاری که مداوماً از طريق آموزش و تحت نظر داشتن نيروگاه تقويت می شود.