این ماه، بیست و هشتمین سالگرد آغاز عملیات انفال را یادآور می شود؛ کارزار جنایتکارانه صدام حسین رئیس جمهوری وقت عراق علیه مردمش در شمال کشور، که در ۱۹۸۹ آغاز شد و در ۱۹۸۹ پایان گرفت.
در ۱۹۸۷، در ماه های پایانی جنگ ایران و عراق، او علی حسن المجید پسر عمویش را ، که به بی رحمی شهرت داشت، مسئول اداره منطقه شمال عراق، شامل کردستان، ساخت.
آنچه بعد اتفاق افتاذ، نمایش دهشتناکی از قتل و ویرانی بود. مقصود کارزار الانفال مجازات جمعیت کرد و محو آن، و به وحشت انداختن دیگر گروه های اقلیت قومی از جمله آسوری ها، شاباک ها، ترکمن ها، ایزدی ها و ماندین ها بود.
جوامع غیر نظامی هدف حملات هوایی، توپخانه و پیاده نظام سنگین قرار گرفتند. غیرنظامیان دستگیر شدند، پسران و مردان در سنین جنگیدین نخست انفرادی و بعدا جمعی اعدام شدند. بقیه در اردوگاه های کار اجباری محبوس شدند ، برخی از گرسنگی یا آفتابزدگی جانسپردند. در جریان عملیات، حدود ۴ هزار روستای کرد و دستکم ۳۱ جامعه آسوری با خاک یکسان شدند.
با این حال، دهشتناک ترین قساوت توسط دولت عراق علیه مردمش، کشتن هزاران غیر نظامی در شهر کردنشین حلبچه و نیز بالغ بر ۲۴ روستای دیگربا گاز سمی بود. بدلیل این عمل، المجید به علی شیمیایی شهرت پیدا کرد. در مجموع، عملیات انفال رقمی بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار غیر نظامی غیر رزمی را کشت و دستکم یک میلیون از ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار جمعیت کرد عراق را دربدر کرد.
به احترام تمام مردم بی گناهی که در کارزار انفال در ۲۸ سال پیش کشته شدند، تمام عراقی ها باید متحد شوند و برای یافتن راهی جهت شکست دادن داعش – شیطانی که عراق امروز با آن روبرو است – با یکدیگر کار کنند.