نفتکش «يونايتد کلاوريتا» حامل ۱ ميليون بشکه نفت خام از کردستان عراق، در آبهای بين‌المللی خارج از حوزه حاکميت ايالت تگزاس آمريکا، همچنان در انتظار تعیین تکلیف است. از آنجایی که کردستان، و نه بغداد، فروش محموله اين نفتکش را تصويب کرده است، حکومت عراق می‌گويد عرضه نفت به اسن صورت، غيرقانونی است.
اين کشتی پر از نفت خام مورد مناقشه حدود دو هفته پیش به گالوستون (بندری در ايالت تگزاس) آمد و برای انجام بازرسی‌های ایمنی قبل از ورود با گارد ساحلی ایالات متحده تماس گرفت. سخنگوی گارد ساحلی ایالات متحده گفت که این کشتی، در زمان گرفتن تماس، در حدود ۱۰۰کیلومتری ساحل قرار داشت.
وی گفت «ما به جایی که آنها بودند سرکشی کردیم، آزمايش‌های خود را انجام داديم و تمام تجهيزات آن را، از جمله تجهیزات امداد و نجات، مهندسی، ناوبری، سیستم انتقال محموله کشتی و ایمنی مکانیزم‌های مرتبط با آن، بازرسی کردیم.»
اين سخنگو در ادامه گفت، کشتی مورد نظر از تمام مراجل بازرسی عبور کرد و مجوز ورود به منطقه‌ای که می‌توانست محموله‌اش را تحويل کشتی‌های کوچکتر بدهد دريافت کرد. به دليل وزن بسیار سنگين، این نفتکش نمی‌توانست وارد لنگرگاه شود؛ هرچند مجوز را دريافت کرد.
اما در همين حال، وکلای حکومت عراق وارد عمل شدند و شرکت‌های صاحب کشتی‌های کوچکتر را تهديد کردند که اگر اقدام به دريافت محموله این نفتکش کردستان عراق کنند، با شکايت رسمی در دادگاه روبرو خواهند شد. بغداد ادعا می‌کند که اين محموله نفتی، به ارزش حدود ۱۰۰ میلیون دلار در بازار آزاد، به طور غیرقانونی از کردستان به بندری در ترکیه منتقل شده است.
یک قاضی فدرال ایالات متحده دستور داد کشتی نفتکش و بار آن ضبط شوند. اما از آنجا که هرگز وارد آبهای ایالات متحده نشده است، هيچ ضمانتی برای به اجرا درآوردن آن حکم وجود ندارد.
جنیفر ساکی سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا از ادعای عراق پشتيبانی کرده و می‌گويد «سیاست ما قطعاً تغییر نکرده است. ما بر این باوریم که منابع انرژی عراق متعلق به مردم عراق است و از ديرباز گفته‌ايم که فروش آن بايد از طریق حکومت عراق انجام گيرد.»
اما درعين حال، خانم ساکی گفته است تا زمانی که نفتکش مزبور در خارج از حوزه قضایی آمريکا است، دولت آمریکا قصد دخالت در اين مورد را ندارد.
جوآن ميلسکی مدير دانشکده مدیریت اجرایی دریایی دانشگاه تگزاس با بیان این که هچ حکومتی نمی‌تواند قانونا به نفتکشی در آبهای آزاد دست بزند، می‌گوید «ما توافق کرده‌ایم، از طریق عقد قرارداد در سطح جهانی، که اجازه دهیم همه بتوانند در آبهای بین‌المللی تردد کنند. همه ما با اين موضوع توافق کرده‌ايم. بنابراین اگر آن کشتی در آبهای بین‌المللی لنگر انداخته است، شما هیچ کاری نمی‌توانید در مورد آن انجام دهید.»
اما او در عين‌حال گفت که شناور نگه داشتن یک کشتی بطور نامحدود، در نبود جایی برای تخلیه محموله، امری پرهزینه است.
خانم ميلسکی با بیان این که «من مطمئن هستم که صاحب کشتی بی‌اندازه اذیت می‌شود، زیرا هر روز که می‌گذرد آنها ۷۰ تا ۸۰ هزار دلار از دست می‌دهند»، گفت خدمه نفتکش نیز از نظر قوانین بین‌المللی و آنچه که در شرایط قراردادشان آمده از حقوقی برخوردارند و بالاخره کار به جايی خواهد رسيد که ذخیره سوخت و غذا و آب آشامیدنی در کشتی به پایان می‌رسد.
به عقيده ميلسکی، کاپيتان کشتی و خدمه برای درخواست کمک‌های انسان‌دوستانه مجبور به برقراری ارتباط با کسی که در ساحل خواهند شد.
اطلاعات زیادی در مورد صاحب نفتکش «يونايتد کلاوريتا»، که پرچم جزایر مارشال را حمل می‌کند، در دست نيست. خریدار نفت، شرکتی است به نام «تالمی تيدينگ» که در جزایر ویرجین بریتانیا ثبت شده است، با دفتری در دوبی. احتمالاً این شرکت به عنوان واسطه خریدار ديگری است.
کردستان منطقه خودمختاری در عراق است، که در چند مناسبت، نفت را از ميادين نفتی خود به خريدارانی در ساير نقاط ارسال کرده است. کردها استدلال می‌کنند که اختلال در نظام عراق آنها را مجبور به پیدا کردن جایگزین کرده است.
