درست است که ایران در عراق نفوذ دارد، اما این نفوذ به ضرب اسلحه است و در روح و روان عراقی ها جای ندارد.
آمریکا ۱۳ آبان ایران را هدف تحریم هایی در بخش انرژی و بانکی قرار می دهد. واشنگتن از تمام کشورها خواسته است به واردات نفت و گاز از ایران پایان بدهند. بغداد هم به دلایلی دیگر خواهان پایان یافتن وابستگی اش به منابع انرژی ایران است. اما دهه ها جنگ، تحریم، سوء مدیریت و فساد صنعت نفت عراق را در وضعیتی بسیار بد قرار داده است. با وجودی که شرایط رو به بهبود است ولی عراق هنوز منابع گازی کافی ندارد. عراقیان با کمک شرکت های آمریکایی در پی استفاده از منابع گاز آن کشور هستند. تا زمان تکمیل آن پروژه ها، عراق به واردات گاز از ایران نیاز دارد.
بصره تجربه مهمی در واکنش های مردمی به قطع منابع انرژی بود. ادامه ناآرامی ها به سود عادل عبدالمهدی نخست وزیر منتخب عراق نخواهد بود. عبدالمهدی در مشت ایران نیست.
طرفداران واقعی ایران مانند هادی عامری، فرمانده سازمان بدر، در انتظار چنین فرصتی نشسته اند. ناسیونالیسم عراقی ها بهترین امید برای کاستن از نفوذ ایران است. اگر آمریکا بغداد را در میانه تشکیل دولت جدید تحریم کند، تردیدی نیست که افراد زیر نفوذ ایران از آن به عنوان حربه ای برای دامن زدن به حس ناسیونالیستی و به حاشیه راندن آن هایی استفاده کنند که آینده عراق را مستقل و نزدیک به غرب می بینند.
عراق مشکلی واقعی دارد و برای حل آن با واشنگتن به سختی تلاش کرده است. به جای انجام اقدامی شتابزده که حین شکل گیری دولت جدید در بغداد به تقویت موضع اردوی نیروهای طرفدار ایران کمک می کند، شاید بهتر باشد به عراق کمک کرد از وابستگی اش به ایران کاسته و اعتدال و استقلال خود را به دست بیاورد.
برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
