کشورعراق به دليل سالها تحريم و جنگ و ناامنی و ويرانی نهادهای سياسی، اجتماعی و اقتصادی با آسيب ها و مشکلات فراوان روبرو ست.
اما آرامش نسبی اوضاع برای دولت، مردم و نيز سازمانهای بين المللی اين امکان را فراهم کرده استتا برای حل مشکلات و بيرون آمدن از بحران اقتصادی دست به دست هم دهند.
ماجرای موفقيت مدينه صالح، يکی از زنان قشر آسيب پذير عراق، برای ايجاد تغيير در شرايط زندگی خود، اين تغييرات اقتصادی را به نحو چشمگيری، نشان می دهد.
مدينه صالح که در حومه شهر اربيل در شمال عراق زندگی می کند به کارگاه خياطی کوچک خود افتخار می کند؛ او و سه دخترش در اين کارگاه برای زنان روستايی که در آن شهر زندگی ميکنند، لباس ميدوزند.
خانم صالح تا دو سال پيش مانند ميليونها عراقی ديگر در شرايط ناهنجار پس از جنگ، در فقر و تنگدستی زندگی ميکرد. اما آنچه زندگی اورا تغيير داد برنامه بلندپروازانه ای بود که برای ايجاد تحول اقتصادی مردميار آغاز شد.
مدينه صالح می گويد: يک زن خانه دار بيکار بودم که در فقر زندگی ميکردم و هيچ امکانی برای رشد و بهتر کردن شرايط زندگی نداشتم. بعد آموزش خياطی ديدم. با چرخ خياطی و کمکی که برای باز کردن اين کارگاه گرفتم، کسب و کارم را شروع کردم. کارم ماه به ماه بهتر می شد. وضعم خيلی بهتر است و مهارت و مشتری های بيشتری پيدا کرده ام.
عراق که پس از سالها جنگ و ناامنی به شرايطی نسبتاً عادی بازگشته کشوری نفت خيز است با اين حال حدود يک چهارم جمعيت کشور بيکارند.
اما اخيراً نهاد توسعه صنايع سازمان ملل با همکاری سازمان غذا و کشاورزی در قالب کمپينی برای کمک به دولت عراق به آموزش و حمايت از هزاران نفر از اقشار آسيب پذير پرداخته تا با ايجاد صنايع کوچک روستايی شرايط اشتغال و رشد اقتصادی را از پايين به بالا، فراهم کند.
پيش از آغاز کمپين، ۶۰ درصد از کارآموزان بيکار بودند اما اکنون از هر ١۰ نفر ۹ نفرشان يا برای کسی کار ميکنند و يا خود کارفرما هستند.
آمار قشر آسيب پذير درعراق به ميليونها نفر ميرسد و تنها در مناطق شمالی حدود ۵ ميليون نفر از خدمات اوليه اجتماعی نيز محرومند.
عراق اکنون با ويرانی صنايع زيربنايی، فقدان نهادهای آموزش و پرورش، محروميت جوانان از فراگيری مهارتهايی که زندگيشان را تأمين کند و فقدان اسباب معيشت برای آوارگانی که به محل زندگی شان بازگشته اند، روبروست و زنان در ميان جمعيت ٢۰۰ هزار نفری اقشار آسيب پذير، اکثريت را تشکيل می دهند.
خرابيهای ناشی از جنگ و ده سال تحريم اقتصادی صدمات جدی به عراق زد و باعث عقب افتادگی و بی بهره ماندن از دستاوردها و تکنولوژيهای جديد در دنيا شد. اما صنايع محلی و روستايی همچنان ستون فقرات بخش خصوصی عراق است و راه حل مناسبی برای خروج خانواده ها از دايره فقر، کسب درآمد و ايجاد شرايط تغيير، خواهد بود.