یادداشت زیر ترجمه مقاله مکس فیشر است که روز ١٣ دسامبر در روزنامه واشنگتن پست منتشر شده است:
بنا به گزارشی که «بلومبرگ نیوز» منتشر کرده است سناتور چاک هیگل، نماینده پیشین سنای ایالات متحده از حزب جمهوری خواه در صدر فهرست باراک اوباما برای نامزدی وزارت دفاع آمریکاست.
مدتی است که شایعاتی در مورد انتصاب آقای هیگل به گوش می رسد. جاش راگین، نویسنده نشریه فارین پالسی دو هفته پیش گزارش داد که آقای هیگل برای مقام وزارت دفاع مورد تایید قرار گرفته است.
در حال حاضر هم خبری در مورد صرف نظر سوزان رایس، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد از نامزدی برای مقام وزارت امور خارجه منتشر شده است، بنابراین رقابت برای دستیابی به سمت های وزیر دفاع و وزیر امور خارجه چندان فشرده و جدی نیست.
هر نامزدی که برای هر یک از این دو پست برگزیده شود، موضع او در قبال ایران با انتقاد و توجه بسیار مواجه خواهد شد، به همین دلیل ارزیابی اظهارنظرهایی که آقای هیگل تا به حال در مورد ایران مطرح کرده است، ارزشمند خواهد بود. اما موضع او در قبال ایران چندان روشن نیست.
آقای هیگل نیز همچون اوباما در رویارویی با برنامه اتمی ایران بر بهره گیری از دیپلماسی تاکید کرده است. در حالی که آقای اوباما سال های طولانی تصریح کرده است که توسل به حمله نظامی آخرین گزینه ممکن خواهد بود، اما اظهارات هیگل در مورد این مسئله بسیار ابهام آمیز و مبهم بوده اند.
این سناتور جمهوری خواه که هم اکنون بازنشسته شده است، در دوران دولت جرج بوش به طور علنی با حمله نظامی به ایران مخالفت کرده بود، اما به نظر می رسد آقای هیگل احتمالاً از سال ٢٠٠٩ و از زمانی که آقای اوباما به مقام ریاست جمهوری رسیده است، نظر خود را تغییر داده باشد.
نام آقای هیگل امسال در یکی از سرمقاله های واشنگتن پست در کنار چهار نویسنده دیگر بود که حمله نظامی (به ایران) را یک گزینه قابل پذیرش خوانده بودند. اما من از زمانی که دوره ریاست جمهوری بوش به پایان رسیده است هنوز نتوانسته ام اظهارنظرهای روشنی از هیگل در حمایت و یا مخالفت از حمله نظامی بیابم.
لازم است خاطرنشان شود که اگر آقای اوباما هیگل را برای مقام وزارت دفاع نامزد کند، بسیاری از جمهوری خواهان به طور قطع به یاد خواهند داشت که او طی دوران ریاست جمهوری بوش چندین بار مخالفت خود با حمله نظامی ایالات متحده به ایران مخالفت کرده بود. از سویی دیگر این احتمال نیز وجود دارد که به دلیل مسیر روند رو به رشد پیشرفت برنامه اتمی ایران و بی نتیجه و دلسردکننده بودن تلاش های دیپلماتیک، هیگل نیز تغییر موضع داده باشد. آقای هیگل در مصاحبه ماه مارس خود با المانیتور آشکارا از پاسخ به پرسش مستقیم در مورد نظر خود در مورد بمباران ایران توسط ایالات متحده به عنوان آخرین راهکار طفره رفت.
اظهارات پیشین آقای هیگل در مورد ایران و شیوه واکنش به روند پیشرفت برنامه اتمی این کشور در این جمله ها خلاصه شده اند، بعضی از این مطالب از گزارش های پیشین جاشوا کیتینگ، نویسنده نشریه فارین پالسی وام گرفته شده اند. بعضی از نقل قول های کلیدی از آقای هیگل از این قرار هستند:
نوامبر سال ٢٠٠٥ در شورای روابط خارجی: «هر راهکار پایا در مورد برنامه سلاح های اتمی ایران مستلزم گفتگوهای مستقیم ایالات متحده با ایران خواهد بود. ایالات متحده از این توانایی برخوردار است بدون این که منافع و یا اهداف خود را قربانی کند، گفتگوی مستقیم با ایران برقرار کند.»
آوریل ٢٠٠٦ به هنگام سفر به اسلام آباد: «نظر من این است که حمله نظامی به ایران، گزینه ای نظامی است که بلندمدت، ممکن و مسئولانه نخواهد بود ... من معتقدم که راهکار سیاسی پاسخ رویارویی با این معضل است نه گزینه نظامی. همه این مسائل به راه حل سیاسی نیاز خواهند داشت.»
اوت ٢٠٠٦، در مقاله ای در نشریه «Lincoln Journal Star»: «بعضی افراد این دولت می خواهند برای حمله نظامی بهانه ای بیابند».
اکتبر ٢٠٠٧، در نامه ای که گفته می شود وی به پرزیدنت بوش ارسال کرده بود: «آقای رئیس جمهور عزیز: من این یادداشت را ارسال می کنم تا مصرانه از شما بخواهم تا با دولت ایران مذاکره، گفتگوی جامع، بی قید و شرط و مستقیم برقرار کنید.»
مارس ٢٠١٢ در مصاحبه ای با المانیتور: «تعداد بسیاری به قتل خواهند رسید. این چیزها (جنگ) شروع می شوند و دیگر کنترلی بر آن ها نخواهید داشت. همواره این گونه بوده است و همیشه این گونه خواهد بود ... من تصور نمی کنم که لزوماً ناچار باشیم تا از بین فقط یک یا دو گزینه انتخاب کنیم. اما در حال حاضر این طور وانمود می شود. ما، در این کشور به انتخاب گزینه های خطا و اتخاذ تصمیم های بزرگ از این دست علاقه و توجه بسیاری نشان می دهیم، ما از این تصمیم ها زیاد گرفته ایم.»
سپتامبر ٢٠١٢ در سرمقاله واشنگتن پست که با چهار نویسنده دیگر به رشته تحریر درآورده بود: «جنگ با ایران امری اجتناب ناپذیری نیست، اما اگر یک ایران مجهز به سلاح اتمی امنیت ملی ایالات متحده را به طور جدی در معرض تهدید قرار دهد ... موضع ما با سیاست روسای جمهوری بیش از یک دهه گذشته به طور کامل همخوانی دارد و آن این است که همه گزینه ها، از جمله بهره گیری از نیروی نظامی مد نظر خواهد بود، این در حالی است که با اعمال فشار بر ایران برای دستیابی به یک راهبرد سیاسی نیز تلاش خواهد شد. از آن جا که پیامدهای حمله نظامی برای منافع ایالات متحده بسیار قابل توجه و چشمگیر هستند، ما در پی آن هستیم که اطمینان حاصل کنیم که همه اهداف و نیز پیامدهای چنین اقدامی مورد توجه قرار گرفته اند.»
بنا به گزارشی که «بلومبرگ نیوز» منتشر کرده است سناتور چاک هیگل، نماینده پیشین سنای ایالات متحده از حزب جمهوری خواه در صدر فهرست باراک اوباما برای نامزدی وزارت دفاع آمریکاست.
مدتی است که شایعاتی در مورد انتصاب آقای هیگل به گوش می رسد. جاش راگین، نویسنده نشریه فارین پالسی دو هفته پیش گزارش داد که آقای هیگل برای مقام وزارت دفاع مورد تایید قرار گرفته است.
در حال حاضر هم خبری در مورد صرف نظر سوزان رایس، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد از نامزدی برای مقام وزارت امور خارجه منتشر شده است، بنابراین رقابت برای دستیابی به سمت های وزیر دفاع و وزیر امور خارجه چندان فشرده و جدی نیست.
هر نامزدی که برای هر یک از این دو پست برگزیده شود، موضع او در قبال ایران با انتقاد و توجه بسیار مواجه خواهد شد، به همین دلیل ارزیابی اظهارنظرهایی که آقای هیگل تا به حال در مورد ایران مطرح کرده است، ارزشمند خواهد بود. اما موضع او در قبال ایران چندان روشن نیست.
آقای هیگل نیز همچون اوباما در رویارویی با برنامه اتمی ایران بر بهره گیری از دیپلماسی تاکید کرده است. در حالی که آقای اوباما سال های طولانی تصریح کرده است که توسل به حمله نظامی آخرین گزینه ممکن خواهد بود، اما اظهارات هیگل در مورد این مسئله بسیار ابهام آمیز و مبهم بوده اند.
این سناتور جمهوری خواه که هم اکنون بازنشسته شده است، در دوران دولت جرج بوش به طور علنی با حمله نظامی به ایران مخالفت کرده بود، اما به نظر می رسد آقای هیگل احتمالاً از سال ٢٠٠٩ و از زمانی که آقای اوباما به مقام ریاست جمهوری رسیده است، نظر خود را تغییر داده باشد.
نام آقای هیگل امسال در یکی از سرمقاله های واشنگتن پست در کنار چهار نویسنده دیگر بود که حمله نظامی (به ایران) را یک گزینه قابل پذیرش خوانده بودند. اما من از زمانی که دوره ریاست جمهوری بوش به پایان رسیده است هنوز نتوانسته ام اظهارنظرهای روشنی از هیگل در حمایت و یا مخالفت از حمله نظامی بیابم.
لازم است خاطرنشان شود که اگر آقای اوباما هیگل را برای مقام وزارت دفاع نامزد کند، بسیاری از جمهوری خواهان به طور قطع به یاد خواهند داشت که او طی دوران ریاست جمهوری بوش چندین بار مخالفت خود با حمله نظامی ایالات متحده به ایران مخالفت کرده بود. از سویی دیگر این احتمال نیز وجود دارد که به دلیل مسیر روند رو به رشد پیشرفت برنامه اتمی ایران و بی نتیجه و دلسردکننده بودن تلاش های دیپلماتیک، هیگل نیز تغییر موضع داده باشد. آقای هیگل در مصاحبه ماه مارس خود با المانیتور آشکارا از پاسخ به پرسش مستقیم در مورد نظر خود در مورد بمباران ایران توسط ایالات متحده به عنوان آخرین راهکار طفره رفت.
اظهارات پیشین آقای هیگل در مورد ایران و شیوه واکنش به روند پیشرفت برنامه اتمی این کشور در این جمله ها خلاصه شده اند، بعضی از این مطالب از گزارش های پیشین جاشوا کیتینگ، نویسنده نشریه فارین پالسی وام گرفته شده اند. بعضی از نقل قول های کلیدی از آقای هیگل از این قرار هستند:
نوامبر سال ٢٠٠٥ در شورای روابط خارجی: «هر راهکار پایا در مورد برنامه سلاح های اتمی ایران مستلزم گفتگوهای مستقیم ایالات متحده با ایران خواهد بود. ایالات متحده از این توانایی برخوردار است بدون این که منافع و یا اهداف خود را قربانی کند، گفتگوی مستقیم با ایران برقرار کند.»
آوریل ٢٠٠٦ به هنگام سفر به اسلام آباد: «نظر من این است که حمله نظامی به ایران، گزینه ای نظامی است که بلندمدت، ممکن و مسئولانه نخواهد بود ... من معتقدم که راهکار سیاسی پاسخ رویارویی با این معضل است نه گزینه نظامی. همه این مسائل به راه حل سیاسی نیاز خواهند داشت.»
اوت ٢٠٠٦، در مقاله ای در نشریه «Lincoln Journal Star»: «بعضی افراد این دولت می خواهند برای حمله نظامی بهانه ای بیابند».
اکتبر ٢٠٠٧، در نامه ای که گفته می شود وی به پرزیدنت بوش ارسال کرده بود: «آقای رئیس جمهور عزیز: من این یادداشت را ارسال می کنم تا مصرانه از شما بخواهم تا با دولت ایران مذاکره، گفتگوی جامع، بی قید و شرط و مستقیم برقرار کنید.»
مارس ٢٠١٢ در مصاحبه ای با المانیتور: «تعداد بسیاری به قتل خواهند رسید. این چیزها (جنگ) شروع می شوند و دیگر کنترلی بر آن ها نخواهید داشت. همواره این گونه بوده است و همیشه این گونه خواهد بود ... من تصور نمی کنم که لزوماً ناچار باشیم تا از بین فقط یک یا دو گزینه انتخاب کنیم. اما در حال حاضر این طور وانمود می شود. ما، در این کشور به انتخاب گزینه های خطا و اتخاذ تصمیم های بزرگ از این دست علاقه و توجه بسیاری نشان می دهیم، ما از این تصمیم ها زیاد گرفته ایم.»
سپتامبر ٢٠١٢ در سرمقاله واشنگتن پست که با چهار نویسنده دیگر به رشته تحریر درآورده بود: «جنگ با ایران امری اجتناب ناپذیری نیست، اما اگر یک ایران مجهز به سلاح اتمی امنیت ملی ایالات متحده را به طور جدی در معرض تهدید قرار دهد ... موضع ما با سیاست روسای جمهوری بیش از یک دهه گذشته به طور کامل همخوانی دارد و آن این است که همه گزینه ها، از جمله بهره گیری از نیروی نظامی مد نظر خواهد بود، این در حالی است که با اعمال فشار بر ایران برای دستیابی به یک راهبرد سیاسی نیز تلاش خواهد شد. از آن جا که پیامدهای حمله نظامی برای منافع ایالات متحده بسیار قابل توجه و چشمگیر هستند، ما در پی آن هستیم که اطمینان حاصل کنیم که همه اهداف و نیز پیامدهای چنین اقدامی مورد توجه قرار گرفته اند.»