نمایشگاه تازه ای به نام «سند: ایرانی آمریکایی های لس آنجلس» Document: Iranian Americans in L. A در موزه «فاولر» Fowler Museum دانشگاه لس آنجلس UCLA برپا شده است که تا اواخر ماه آگوست ادامه دارد و نتیجه همکاری «ایمی ملک» دانشجوی دکترا دررشته جامعه شناسی این دانشگاه و ۴ عکاس ایرانی آمریکایی جوان، فرهاد پارسا، آرش ساعدی نیا، پریسا تقی زاده و رامین طلائی است.
این گروه عکس هایی را از بیش از ٣٩ ایرانی نسل دوم مهاجر ساکن لس آنجلس - یا به قول خودشان «تهرانجلس» گرفته اند . شهری که محل زندگی بیشترین تعداد ایرانی تبارها در خارج از کشور است. منظور از نسل دومی ها هم کسانی است که یا در ایالات متحده آمریکا متولد شده اند و یا اینکه در کودکی به همراه والدینشان از ایران به آمریکا مهاجرت کرده و برخی از آنان هم اکنون ساکن شهر لس آنجلس هستند.
عکس های این نمایشگاه، به ویژه برای تماشاگر غیر ایرانی، مجموعه آموزنده ای است از چهره ها و صداهای ایرانیانی که هرچند در طول سی سال گذشته حضور شاخصی در این شهر داشته اند اما هنوز آنچنان که باید توسط جامعه میزبان شناخته نشده اند. هرچند منتقدین هنری لس آنجلس، نمایشگاه «سند: ایرانی آمریکایی های لس آنجلس» را «کمی کم تر ازنمونه بارزی از یک جامعه چند صدایی ایرانی» خوانده اند اما این نمایشگاه بدون شک از تنوع و گوناگونی موضوع ها به ویژه در بخش «پرتره» ها برخوردار است.
اغلب افرادی که عکس هایشان در این نمایشگاه ارائه شده است، از میان ایرانیانی بین سنین ۴ تا ۴٨ ساله انتخاب شده اند و این افراد دارای مشاغل مختلف هستند. از دکتر جراح پلاستیک، کمدین، شاعر، افسر پلیس گرفته تا رهبران مذهبی مسلمان، مسیحی و یهودی. از هر یک از این افراد در محل کار، محل عبادت یا خانه مسکونی آن ها عکسبرداری شده است. هر یک از عکس ها یک زیرنویس دارند که با گفتار کوتاهی از قول موضوع عکس همراه است و نشان دهنده نوع تفکر این افراد می باشد.
این موضوع های عکاسی بر حسب سن و سال یا مشاغل خود به نمایش گذاشته نشده اند بلکه عکس های هر یک از عکاسان در محل خاصی که برای این عکاس در نظر گرفته شده قرار داده شده است. تصمیمی که بنا بر گفته دست اندرکاران کمک می کند تا صداهای هنری این عکاسان نیز به همراه عکس های آنان منعکس شود.
هرچند زیرنویس ها که ابتکار «ایمی ملک» است کمک زیادی به شناخت تماشاگر ازهر یک از افرادی که موضوع این عکس ها بوده اند می کند اما در مجموع اطلاعات داده شده گاه بیشتر از ظرفیت حضم آن توسط تماشاگران است که باید بین این عکس ها، داستان های فردی آن ها و کل نمایشگاه ارتباط هایی پیدا کنند.
اثرات انقلاب ۵٧ که باعث مهاجرت بسیاری از خانواده های ایرانی از مملکت شد، در اغلب آثار این عکاسان جوان ایرانی مشهود است. مسائلی چون جابجایی فرهنگی وناپدیدی اجتماعی.
تماشاگر در نمایشگاه «سند: ایرانی آمریکایی های لس آنجلس» می آموزد که مثلا «رضا اصلان» که هم اکنون یکی از نویسندگان برجسته ایرانی و کارشناس مسائل خاورمیانه محسوب می شود، در سال های اول دهه ٨٠ میلادی همه جا خود را «مکزیکی» می خوانده است. اما یک نسل پس از رضا اصلان، بسیاری از مسائل شکل دیگری به خود گرفته است و مثلا، دانشجوی جوانی به نام «شهاب شریفیان» در فرم درخواست نامه کالج خود در جایی که باید بنویسد «سفید پوست» با افتخار می نویسد: «ایرانی!»
نمایشگاه «سند: ایرانی آمریکایی های لس آنجلس» بیش از هرچیز نمایانگر بروز حس «ایرانی آمریکایی» بودن میان مهاجران ایرانی و به ویژه نسل دومی هاست و چالش های ناشی از تمایل به یگانگی با جامعه میزبان و ورود به جریان اصلی و درعین حال وفاداری به جامعه اقلیتی که در کنار آن جریان جداگانه ای را تشکیل داده است.
در نهایت نمایشگاه عکس های ایرانی های ساکن لس آنجلس، گوناگونی جامعه ایرانی ساکن این شهر را به تماشاگر غیر ایرانی نشان می دهد و این هویت تازه «ایرانی آمریکایی» را به آن ها می شناساند.
عکس های «تقی زاده» و «طلائی» شباهت زیادی به عکس هایی دارند که برای چاپ در مجلات گرفته می شوند. در حالی که عکس های «ساعدی نیا» صمیمی تر و خودمانی تر هستند. عکس های «پارسا» به شکل سه قاب در کنار هم، چند چهره گوناگون از موضوع عکاسی را در آن واحد به نمایش می گذارند. اما حتی درعکس هایی که او از اعضای خانواده خود گرفته است، فاصله های بین عکاس و موضوع عکس به خوبی مشخص است.
«ایمی ملک» در طول دوران چهار ماهه ای که عکاسان به گرفتن عکس ها مشغول بوده اند از این وقایع فیلمبرداری کرده است. شاید اگر این فیلم در نمایشگاه به نمایش درمی آمد می توانست بسیاری از سئوالات تماشاگر کنجکاو را پاسخ دهد.
«آرش ساعدی نیا» در پاسخ به این سئوال که مهم ترین ویژه گی ایرانیانی که او از آن ها عکس برداری کرده است چه بوده است به صدای آمریکا می گوید: «موفقیت آن ها. همه این ایرانی ها بدون استثنا از افراد موفق جامعه آمریکا محسوب می شوند. بین آن ها وکیل و دکتر زیاد پیدا می شود و ما هرچه کردیم نتوانستیم در میان این نسل دومی ها یک مکانیک یا کارگر ساده پیدا کنیم! البته یک مکانیک پیدا کردیم که در یک شرکت بزرگ به کار اشتغال داشت اما هرگز فرصت این که به درخواست ما جواب بدهد را پیدا نکرد».
اما گوناگونی موضوع های عکاسی نیز از جلوه های دیگر این نمایشگاه هستند. ساعدی نیا می گوید: «ما در اینجا نشان داده ایم که ایرانی ها فقط دکتر ومهندس و وکیل و فروشنده اتومبیل های گرانقیمت و املاک نیستند. همانطور که می بینید ما عکس هایی از ایرانی هایی داریم که پلیس هستند. ایرانی های ورزشکار – کمدین – نوازنده و حتی ایرانی های همجنسگرا!»