کانون نویسندگان ایران با انتشار دو بیانیه مرگ هدی صابر را شبهه برانگیز خوانده و همچنین صدور حکم برای فریبرز رئیس دانا عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان را نیز محکوم کرده و آن را حکمی ظالمانه از سوی دادگاه انقلاب دانسته است.
کانون نویسندگان در بیانیه خود پیرامون درگذشت مشکوک هدی صابر نوشته است: «اعتصاب غذای هدی صابر در اعتراض به مرگ هاله سحابی انجام گرفت که موقتاً از زندان آزاد شده بود تا در مراسم تشییع پدرش، عزت‌اله سحابی، شرکت کند اما دیگر به زندان بازنگشت و، به گفتهٔ هم‌بندانش، برای همیشه از زندان آزاد شد.»
کانون نویسندگان در ادامه بیانیه دیدگاه مقامات قضایی جمهوری اسلامی مبنی بر مرگ ناشی از بیماری مزمن قلبی را به چالش گرفته نوشته است: «این گفته خلافِ شهادت خانواده و دوستان و به‌ویژه هم‌بندان اوست که مرگ او را ناشی از بی‌توجهی مسئولان زندان به یک زندانی سیاسیِ در حال اعتصاب غذا و عدم انتقال به‌موقعِ او به بیمارستان می‌دانند.»
کانون نویسندگان ایران در پایان بیانیه افزوده است: «کانون نویسندگان ایران ضمن هم‌دردی و تسلیت به خانواده و دوستان هدی صابر و جامعهٔ فرهنگی مستقل کشور، و اعلام نگرانی دربارهٔ وضعیت زندانیان سیاسی، خواهان توضیح مقامات مسئول و رفع هرگونه شک و شبهه در مورد این مرگ است.»
در بیانیه دوم کانون نویسندگان که پیرامون محکومیت حکم زندان فریبرز رئیس دانا عضو هیئت دبیران خود نوشته است: «دکتر فریبرز رییس‌دانا، اقتصاددان، در ساعت یک بامداد ۲۸ آذر ۱۳۸۹ پس از مصاحبهٔ رادیویی در نقد حذف یارانه‌ها و سیاست تعدیل اقتصادی بازداشت شد. در آغاز، اتهام او را نقد سیاست‌های اقتصادی دولت اعلام کردند؛ سپس گفته شد که او به سبب اهانت به رییس‌جمهور بازداشت شده است؛ اما هنگامی که در هفتم خرداد ۱۳۹۰ احضار شد به عنوان عضو کانون نویسندگان ایران و محرّک کارگران مورد محاکمه قرار گرفت.»
کانون نویسندگان در ادامه بیانیه افزوده است: «با این همه، حکم صادرشده در ۲۰ خرداد ۱۳۹۰ فریبرز رییس‌دانا را به جرم عضویت در کانون «غیرقانونی» نویسندگان ایران، شرکت در مراسم سالانهٔ بزرگداشتِ محمد مختاری و محمد‌جعفر پوینده، جان‌باختگان راه آزادی، در گورستان امامزاده طاهر، داشتن افکار مارکسیستی به استناد تبلیغ برای چهره‌هایی چون صمد بهرنگی و خسرو گلسرخی، تدوین بیانیه بر ضد سانسور، درخواست آزادی وکلای زندانی، اعتراض به برخوردهای غیرانسانی با بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از خرداد ۱۳۸۸، محکوم کردن سرکوب ساکنان شهر اشرف و... محکوم کرده است.»
کانون نویسندگان در پایان بیانیه خود آورده است: «کانون نویسندگان ایران که تأسیس آن به سال ۱۳۴۷ برمی‌گردد نه تنها خود را غیرقانونی نمی‌داند بلکه بزرگداشت صمد بهرنگی و خسرو گلسرخی، نویسندگان آزادی‌خواه و مبارز دوران ستم‌شاهی، دفاع از وکلای زندانی، دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی‌هیچ حصر و استثنا و مبارزه با سانسور، مخالفت با سرکوب مردم حق‌طلب و دفاع از حقوق زندانیان سیاسی را مایهٔ مباهات می‌شمارد. از این رو، چنین محاکماتی را مصداق بارز پاپوش‌دوزی و پرونده‌سازی بر ضد اعضای کانون نویسندگان ایران می‌داند و خواهان نقض این حکم ظالمانه است.»