موضوع بهائیان ایران، پس از انقلاب اسلامی، یکی از مواردی بوده که همواره مورد توجه سازمانها و نهاد های حقوق بشری قرار داشته است.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، اختلاف ایدئو لوژیک مسولان و مقام های جمهوری اسلامی ایران با آموزه های دینی و اعتقادی بهائیان، و هراس از اسلام گریزی شهروندان ایرانی و گرایش به بهائیت، اصلی ترین عاملی است که حکومت ایران را به وارد آوردن فشار بر بهائیان ایران وامی دارد.
به عنوان نمونه، هفت تن از رهبران بهائیان ایران نزدیک به دو سال است که در زندان به سر می برند، و نهادهای دفاع از حقوق بشر از دستگیری و محکومیت بیش از هفتاد شهروند ایرانی بهایی در سال گذشته خبر داده اند.
از جمله اتهاماتی که به بهائیان دستگیر شده وارد شده است می توان به «ترویج آیین بهائیت» و «جاسوسی برای اسرائیل» اشاره کرد. دلیل اتهام جاسوسی عموما این است که بهائیان سراسر دنیا، با بیت العدل اعظم، مرکز بهائيان مستقر در کشور اسرائیل، مرتبط هستند. این درحالی است که این مرکز، سالها پیش ازمهاجرت یهودیان به آن منطقه و تاسیس کشور اسرائیل، در آن محل وجود داشته است.
هر چند اخیرا محمد جواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه، تحت فشار قرار داشتن بهائیان را به دلیل اعتقادشان به آیین بهائیات تکذیب کرده است، اما سرکوب بهائیان و یا اقداماتی نظیر اخراج دانشجویان بهایی از دانشگاه ها و تخریب منازل، محل کسب و کار و قبرستانهای بهائیان ایرانی بدون هیچ توضیحی از سوی مقامات ایرانی صورت می گيرد.