در حالی که اکثر آمريکاييان تمايلی به سفر به ايران از خود نشان نمی دهند دبورا راجرز طراح لباس ۴۹ ساله در ماه مارس به ايران سفر کرد.
دبورا راجرز می گويد: «آمريکايی هستی؟ سئوالی بود که همه جا از من می پرسيدند.آن ها از ديدن يک آمريکايی متعجب بودند.»
دبورا راجرز ادامه می دهد: «از ديدن آمريکايی ها متعجب بودند. چرا ما آمديم و چه فکر می کنيم. اين اولين سئوال هايشان بود.»
راجرز و ساير آمريکاييان و جهانگردان خارجی را که به ايران می روند در صنعت جهانگردی، جهانگردان ماجراجو خواند همی شوند. جهانگردانی که از مکان های توريستی مورد علاقه عموم پرهيز می کنند و ترجيح می دهند به ساير جاها بروند.
اشخاص خاصی مايل به رفتن به ايران هستند. آنها جهانگردان معمولی نيستند که در مورد ايمنی و هشدار های سفر به ايران نگران باشند. جهانگردان ماجراجو جهانگردانی هستند که به دنبال فرهنگ هستند و در گذشته نيز سفر کرده اند.
رييس يک سازمان غيردولتی به نام سازمان جهانگردی آمريکا ايران می گويد هدف اين سازمان پيشبرد صنعت توريسم بين ايران و آمريکاست.
وی می گويد شمار جهانگردانی که به ايران سفر می کنند بسيار کم است. کمتر از ۱۵۰۰ نفر در سال و اين تعداد در سالهای اخير حتی به هنگام بحران های خاورميانه تغيير نکرده است.
تورهای مسافرتی به ايران توسط چند آژانس جهانگردی عرضه می شود. يکی از آن ها ابسولوت تراول در نيويورک است. کن فيش، رييس اين آژانس، می گويد آن ها سالانه حدود ۴۰ جهانگرد آمريکايی را به ايران می فرستند و اين تعداد حتی پس از انتخابات رياست جمهوری در سال ۲۰۰۹ تغيير نکرده است.
کن فيش می گويد: «شرايط دشواری بود ولی من فکر می کنم مشتريان ما در تصميم خود پا برجا بودند. گرچه نمی خواستند در زمان انتخابات به ايران بروند ولی بعد از آن تمايل نشان دادند.»
در کل صنعت جهانگردی ايران رو به رشد است. هر سال حدود سه ميليون خارجی به ايران سفر می کنند که نسبت به يک ميليون و ۵۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۴ افزايش نشان می دهد و پولی که هر سال در ايران خرج می کنند حدود دو ميليون دلار است که نسبت به هفت سال پيش دوبرابر شده است.
شايد تعجب آور باشد، اما ايران کشور توريستی خارق العاده ای برای ساير مردم سايرجهان است. خوچينگ، مدير منطقه آسيايی سازمان جهانی جهانگردی سازمان ملل متحد در ژنو است که مستقيما برای پيشبرد صنعت جهانگردی با ايران همکاری می کند. او می گويد ايران در رده ده کشور اول جهان است که دارای مکان های تاريخی و قديمی هستند و پتانسيل جهانگردی آن می تواند با هند و چين برابری کند ولی هنوز کشف نشده است.
وی می گويد مراکز فرهنگی شيراز، اصفهان و تهران می توانند با ايتاليا، يونان، فرانسه، چين و هند قابل قياس باشند و قابليت جهانگردی در حد وسيعی را دارند.
اين جهانگردی پول توليد می کند. صنعت جهانگردی خاورميانه سالانه ۸۰ ميليارد دلار درآمد دارد که فقط ۵ درصد آن به ايران تعلق دارد. ايران در خاور ميانه از جهت شمار جهانگرد در رده هشتم قرار دارد در حالی که ترکيه در رده اول است و در آمد صنعت جهانگردی آن در سال به ۲۰ ميليارد دلار می رسد.
هزينۀ يک تور ده روزه جهانگردی به ايران حدود ۴۰۰۰ دلار برای يک نفر است که گفته می شود ۷۰ درصد آن مستقيما به هتل، رستوران، راننده و راهنمای توريست ها، منتقل می شود.
فبش می گويد مشتريان آمريکايی او مانند خانم راجرز معمولا در ايران چند صد تا چند هزار دلار صرف خريد سوغاتی و يادگاری می کنند. دبورا چند کار مينياتور را به قيمت ۲۰۰ دلار خريداری کرده است. ولی کارشناسان صنعت جهانگردی متفق القولند که ميراث فرهنگی ايران است که برای جهانگردان جذابيت عمده را دارد و خارجيان فقط به منظور خريد به ايران نخواهند رفت.
دبورا راجرز درباره تصوير مينياتوری که خريده است می گويد: «خيلی دوست دارم که اين مرد با تفکر به دوردست چشم دوخته است. مثل اين که سعی می کند معنای زندگی را دريابد.»
جهانگردی نه تنها توليد درآمد بلکه ايجاد کار می کند.
خوجينگ می گويد هر ۸ جهانگرد خارجی در ايران از لحاظ مالی به ده شغل کمک می رسانند و ايران با سرمايه گذاری در صنعت جهانگردی خود تلاش می کند توريست های بيشتری را به کشور جلب کند.