پايگاه اينترنتی و خبری جرس نامه ای منتشر کرده است که نويسندگان آن گروهی از زندانيان عقيدتی و سياسی زندان رجايی شهر هستند، و نامه نيز خطاب به دادستانی تهران است. اين نامه به خواسته دادستان از زندانيان برای ابراز ندامت اشاره دارد. زندانيان در بخشی از نامه سرگشاده خود نوشته اند: به شما و تمام رؤسا و همکارانتان نصيحت می کنيم پيش از آنکه دير شود به درگاه خدا توبه کنيد، و پست های فرمايشی و نمايشی را ترک کنيد و به آغوش ملت بازگرديد.
شماری از افرادی که پس از انتخابات رياست جمهوری سال پيش بازداشت و در زندان رجايی شهر حبس شده اند، با صدور نامه ای سرگشاده، نصيحت دادستان به آنها را به خود وی برگردانده اند. دادستان پيشتر گفته بود زندانيان سياسی - مطبوعاتی برای آزادی يا مرخصی بايد اظهار ندامت کنند! اما امضاکنندگان اين نامه پاسخ داده اند: آقای جعفری دولت آبادی، هر چه انديشيديم کمتر فهميديم که چرا بايد اظهار ندامت کنيم و بابت چه چيزی؟
عيسی سحرخيز، مسعود باستانی، داوود سليمانی، رسول بداغی، مهدی محموديان، حشمت الله طبرزدی، رضا رفيعی فروشانی و منصور اسانلو از جمله نويسندگان اين نامه هستند. طبق گزارش سايت خبری جرس، اين زندان امکانات رفاهی چندانی ندارد و از آن به عنوان تبعيد گاه زندانيان سياسی استفاده می شود. بنا بر همين خبر، مجيد توکلی نيز به اين زندان منتقل شده است.
اين زندانيان برخی رويدادهای در جريان اعتراض به نتايج اعلام شده انتخابات رياست جمهوری سال گذشته را جنايت خوانده اند و تعدادی از آنها را برشمرده اند. آنها در ادامه ی نامه از جمله نوشته اند «جناب آقای دادستان، به راستی بايد از کدام جنايت اظهار ندامت کنيم؟»
از به خاک و خون کشيده شدن مردان و زنان بی دفاع و بی پناه حق طلب در خيابانها توسط ماموران تا بن دندان مسلح؟ از ضرب و جرح ها، هتاکی ها، فحاشی ها و تهديدهای ناموسی ماموران نظامی و انتظامی و امنيتی نسبت به متهمان چشم و دست بسته؟ از جوانان آويخته از پا در شکنجه ها؟ و يا آنان که سرشان را در سينک توالت ها فرو می کردند تا اعتراف دروغين کنند؟ از دخالت ماموران اطلاعاتی و امنيتی و دادستانی در خصوصی ترين لايه های زندگی بازداشت شدگان بی پناه؟ و يا از پيشنهادهای بی شرمانه ماموران نسبت به همسران و خواهرانمان؟ از شکنجه های جسمی، جنسی و روانی جوانان اين مرز و بوم در بازداشت گاه های قانونی و غير قانونی و پيدا و پنهان؟ از شکنجه گاه های کهريزک و بندهای ۲۰۹، ۲ الف و ۲۴۰ تحت امر آمران و يا عاملان شما؟ و يا شايد از جنازه های منجمد سردخانه امين زاده حرف می زنيد و ندامت بابت هفته ها نگهداری جنازه های شهيدان هموطن در آنجا؟ از برگزاری سناريوهای اعتراف گيری های اجباری؟ از نوشتن متن خيمه شب بازی های دادگاه های نمايشی و فرمايشی؟
نامه های سرگشاده ای از اين دست خطاب به مسؤلان و مقامات کشوری، در انتقاد و شکايت از وضعيت حقوق بشر تاکنون از جانب چهره ها و نهادهای متعددی منتشر شده است. به گفته تحليلگران، حال بايد ديد نتيجه اين نامه که در رد توصيه دادستان به زندانيان سياسی است برای اظهار ندامت، چه خواهد شد. نويسندگان اين نامه همچنين افزوده اند: جناب مدعی العموم! اين ميزها که پشت آن نشسته ايد و اين صندلی ها که شما و رؤسايتان بر آن تکيه زده ايد، به هيچکس وفا نکرده است، که اگر کرده بود نوبت شما نمی رسيد.