گزارشی از سون انجل راسموسن در وال استریت جورنال
حسن روحانی در طول بخش عمده ای از دوره ریاست جمهوری اش، هنگام شکل دادن به ارتبط دیپلماتیک با غرب و شکستن انزوای بین المللی ایران، با فرماندهی نظامی و نهادهای محافظه کار نظام در تقابل قرار داشت اما اکنون که کار به نجات سیاسی او کشیده شده است، بسیار مانند تندروها به نظر می رسد.
روحانی هفته گذشته در جریان بازدید از سوئیس، در واکنش به طرح آمریکا برای توقف صادرات نفتی ایران، از تهدید به مختل کردن جریان عبور نفت خاورمیانه در خلیج فارس سخن گفت. این امر به مثابه هشداری به مسدود کردن تنگه هرمز تعبیر شده است.
فرماندهان نظامی ایران از جمله قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه، که روحانی تلاش می کرد قدرت آن ها را محدود کند، به ناگاه لب به تمجید از رئیس جمهوری به لحاظ سیاسی میانه رو گشودند.
چرخش سیاسی روحانی در زمان بحران برای دولت اش اتفاق می افتد.
به دنبال خروج پرزیدنت ترامپ از توافق هسته ای ایران، پل روحانی به غرب در خطر سقوط قرار دارد. همزمان اقتصاد بیمار ایران موجب اعتراض هایی در نقاط مختلف ایران شده و بانک ها و سرمایه گذاران خارجی در حال خروج از ایران هستند.
اسکات لوکاس، کارشناس امور ایران و استاد دانشگاه بیرمینگهام، معتقد است: «روحانی امتیاز بزرگی داد. این تندترین موضع او است که در آن آمریکایی را هدف گرفته است.»
یک زن ۳۱ ساله بیکار در تهران می گوید: «ما به آقای روحانی برای این رای دادیم که او قول داد درهای کشور را به سوی روابط بین الملل باز کند. تهدید به بستن تنگه هرمز کاری معقول و حاکی از میانه روی نیست. ما نمی خواهیم دوباره منزوی شویم.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
