یادداشتی در تلگراف از رابرت جنریک، نماینده محافظه کار پارلمان بریتانیا
پارلمان بریتانیا دارد با این واقعیت به خود می آید که عناصری در ایران مدت ها است قصد آسیب رساندن به ما را دارند و توافق هسته ای که ما از آن حمایت کردیم هیچ کاری به این رفتارها ندارد.
پارلمان بریتانیا بر خلاف کنگره آمریکا هرگز برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام را در سال ۲۰۱۵ به بحث و مباحثه نگذاشت. از هر منظر که به مساله نگاه کنید، کنگره آمریکا هیچ گاه از مباحثه بر سر اعتبار یا کاستی های توافق هسته ای دست نکشید.
در سال های پیش از آن مجلس عوام بریتانیا به ندرت حمایت ایران از شورشیان مسلح در عراق و افغانستان را به بحث گذاشته بود. شورشیانی که عامل کشتن نیروهای بریتانیایی با بمب های دست ساز جاده ای بوده و از آموزش های ایران برخوردار بودند.
درباره نگرانی های متحدان مان در منطقه خلیج فارس یا در اسراییل نسبت به نفوذ فزاینده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سوریه، لبنان و دیگر نقاط هم بحث اندکی صورت گرفته بود.
حتی پس از روشن شدن نقش ایران در حملات سایبری تعداد انگشت شماری از نمایندگان ابراز نگرانی کردند.
ما برای کوتاهی های ایران مدت ها نقطه ای کور داشته ایم. اگر آن طور که بیشتر رهبران ما ادعا می کنند قصد حفظ توافق هسته ای را داریم و می خواهیم منافع خود و متحدان مان را حفظ کنیم، ممکن است لازم باشد سریع این وضع را تغییر بدهیم.
به نظر می رسد پرونده نازنین زاغری سرانجام توجه نمایندگان پارلمان را به خود جلب کرده و آن ها را مجبور کرده چگونگی پاسخگو کردن ایران را بررسی کنند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
