گروهی از فعالان سیاسی و مدنی ایران با ایجاد «کمپین بین المللی حمایت از حقوق کارگران ایران» خواستار حمایت جهانی از کارگران ایرانی شدند.
در فراخوان این کمپین ضمن اشاره به وضعیت دشوار کار و زندگی کارگران در ایران، از همه کسانی که به نوشته این فراخوان«نگران آینده ایران و خواهان آزادی تشکل های مستقل کارگری و عدالت اجتماعی و آزادی کارگران مبارز دربند هستند» درخواست شده تا «به هر شکل و شیوه ممکن،از اول اردی بهشت ۱۳۹۲ (۲۱ آوریل ۲۰۱۳) تا ۱۱ اردی بهشت ۱۳۹۲ ( اول می ۲۰۱۳) ...» با همبستگی جهانی صدای همه کارگران ایران را به گوش جهانیان برسانند. این فراخوان همه کارگران را، اعم از کارگران شاغل و بی کار، زنان کارگر، کودکان کار، کارگران افغان، و به ویژه، کارگران زندانی، دربر می گیرد.
در این فراخوان آمده است:« سیاست های تعدیل اقتصادی، حذف یارانه ها، خصوصی سازی و رشد اقتصاد انگلی، به تعطیل مراکز تولیدی صنعتی و کشاورزی منجر شده است » تا جایی که به گزارش شهریور ماه ۱۳۹۱ کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، ۵۰ درصد واحدهای تولیدی در ایران تعطیل یا در شرف تعطیلند و بیشتر واحدهای تولیدی بزرگ با ظرفیت کمتر از ۳۰ درصد کار می کنند.
بحران اشتغال، تعیین دستمزد کارگران برای سال ۱۳۹۲ برابر ۴۷۸ هزار تومان که برابر یک سوم حد خط فقر اعلام شده دولتی ست، نداشتن حق تأسیس تشکل های مستقل کارگری، و برگزاری اعتراض واعتصاب برای دفاع از حقوق خود، فقدان ایمنی محیط کار چنان که به گزارش سازمان پزشکی قانونی روزانه پنج کارگر بر اثر حوادث ناشی از کار کشته می شوند، همراه با سرکوب فعالان کارگری و کارگران به خاطر دفاع از حقوق صنفی خود با صدور احکام سنگین و بازداشت و شکنجه آنان، همه و همه وضع معیشت و ادامه زندگی را برای کارگران و خانواده های آنان به مرحله ناممکن رسانده است.
این در حالی ست که «اتحادیه آزاد کارگران ایران» که در داخل کشور فعالیت می کند، سال ۱۳۹۲ را «سال اعتراض های گسترده کارگری» پیش بینی کرده است. این اتحادیه در پیام نوروزی خودآورده است: «سال پیش رو برای مردم ایران سالی سخت تر و به همان درجه تعیین کننده تر از همیشه خواهد بود. به طوری که به جرأت می توان گفت وضعیت حاضر چنان نیست که طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران بتوانند برای دوره ای دیگر و سالی دیگر بر پایه آن ادامه حیات دهند.»
«اتحادیه آزاد کارگران ایران» در این پیام نوروزی که بر وب سایت آن قرار دارد، هشدار داده است که اگر گشایشی فوری در شرایط معیشتی کارگران ایران صورت نگیرد سال پیش رو سال « اعتراضات گسترده کارگری » خواهد بود.
اعتصاب بیش از ۱۲۰۰ کارگر کارخانه نورد لوله صفا در اعتراض به اخراج بیش از یکصد کارگر و تعویق دستمزدها، اعتراض کارگران قند اهواز هم زمان با سفر محمود احمدی نژاد به خوزستان، تجمع اعتراضی کارگران فولاد زاگرس، اعتراض کارگران راه آهن یزد به قراردادهای پیمانی، اعتراض کارگران به تعیین دستمزد توسط شورای عالی کار که گفته می شود یک میلیون تومان با خط فقر فاصله دارد، تنها معدودی از خبرهای مربوط به کارگران در خبرگزاری های ایران در سال جدید است. و این سوای تأثیر پنهان فقر و سوءتغذیه بر سلامت روانی و جسمی کودکان خانواده های فقیر است. کودکانی که قرار است آینده کشور را بسازند.
خدیجه مقدم، فعال جنبش زنان، محیط زیست، و توسعه، که از برگزار کنندگان این کمپین است، درباره سابقه آن به وب سایت صدای امریکا توضیح می دهد:
«فکر ایجاد این کمپین در واقع در پی پیشنهاد خانم شیرین عبادی ، حقوقدان و فعال برنده جایزه صلح نوبل، پاگرفت. سال گذشته خانم عبادی پیشنهاد کرد که به مناسبت روزهای ویژه گروه های اجتماعی، مانند روز های جهانی دانشجویان، زنان، معلمان، کارگران، زندانیان سیاسی و گروه های دیگر، کمپین هایی برای حمایت از حقوق آنان در ایران و رساندن صدای آنان به گوش جهانیان راه اندازی شود. چنان که در اکتبر سال گذشته در روز جهانی معلم، کمپین حمایت از حقوق معلمان ایران راه اندازی شد که من هم عضوش بودم و اکنون هم به مناسبت هم زمانی با روز جهانی کارگر، کمپین بین المللی حمایت از حقوق کارگران ایران برگزار می شود.»
از آنجا که به گفته شما این کمپین ها جنبه مقطعی دارند آیا با پایان یافتن شان فراموش نمی شوند؟ دراین صورت چقدر می توانند فایده داشته باشند؟
همین طور است. کمپین معلمان روز پنج اکتبر یعنی در روز جهانی معلم پایان یافت ولی برای رفع این مشکل ما به عنوان کمیته هماهنگی کمپین تصمیم داریم که این کمپین را به مدت یک سال، تا اول ماه مه سال ۲۰۱۴ ادامه دهیم.
در این مدت کمپین سه هدف و وظیفه مهم را برعهده گرفته : رساندن صدای کارگران ایران به گوش جامعه جهانی؛ جلب حمایت فعالان حقوق بشر، سندیکالیست ها و نهادهای صنفی و کارگری جهان از کارگران ایران؛ و جلب حمایت سازمان های بین المللی مانند سازمان بین المللی کار. می دانید که ایران جزو قدیمی ترین اعضای این سازمان است و ما از این سازمان خواهیم خواست در حمایت از کارگران ایران به جمهوری اسلامی فشار بیاورد.
در حال حاضر استقبالی از کمپین شده؟
خدیجه مقدم:کمپین کارش را از سه ماه پیش آغاز کرده اما از روز اول اردیبهشت به صورت فعال و رسمی شروع به کار کرده. در این مدت خیلی از سایت ها از آن حمایت کرده اند. مثل دانشجو نیوز، تغییر برای برابری، کلمه، رسانه های خارج از کشور مثل رادیو فردا، دویچه وله و غیره هم به آن پرداخته اند.
ما از سازمان های داخل ایران حمایت علنی نداریم. علت آن هم واضح است. البته فراخوان ما قانونی ست و گزارشی هم که به صورت مختصر اما مفید و دقیق از وضع کارگران در ایران داده ایم از منابع رسمی جمهوری اسلامی گرفته ایم و نباید دلیلی برای حمایت نکردن وجود داشته باشد. به هرحال برای ما نفس کمپین مطرح نیست بلکه حمایت از کارگران و بهبود وضع آنها مهم است. حرف های ما در واقع حرف های خود کارگران ایران است.
ویژگی های این کمپین در مقایسه با کمپین های دیگر حقوق بشری چیست؟
خدیجه مقدم : من همیشه فکر می کردم که فعالان حقوق بشر مسئله کارگران را در اولویت قرار نمی دهند. من چون همیشه به مسائل معیشتی کارگران و فقرزدایی و توانمندی اقتصادی توجه داشته ام فکر می کنم آن طور که باید از این نیروی عظیم حمایت نمی شود و اولویت حقوق بشری ها بیشتر مسائل زندانیان سیاسی است. در صورتی که باید به همه گروه های اجتماعی مثل معلمان، دانشجویان، کارگران و غیره توجه شود.
فعال مدنی ساکن آلمان معتقد است:« این بخشی از سیاست جمهوری اسلامی ست که با ایجاد این گونه محدودیت ها و فشار ها، از یک طرف افکار عمومی را از توجه به کارگران منحرف می کند و از طرف دیگر با تعیین دستمزد زیر خط فقر برای کارگران آن ها را تحت فشار مالی و معیشتی می گذارد تا وقتشان صرف امور معیشتی شود و به مسائل دیگر مانند عدالت اجتماعی، برابری، آزادی، و دیگر شاخص های توسعه پایدار کاری نداشته باشند. به این ترتیب دیگر برای کارگران وقتی برای آگاه شدن از حقوق خود، از ایجاد تشکل ها و دفاع از حقوق خودشان و حقوق بشر به طور کلی نمی ماند.»
خدیجه مقدم می افزاید:«درعین حال این کمپین برای اولین بار به همه مسائل کارگران می پردازد. مسائلی مثل معیشت و تأمین زندگی آبرومند برای کارگران، مسائل زنان کارگر، کودکان کار، کارگران افغان، کارگران زندانی، و حوادث محل کار».
فراخوان «کمپین بین المللی حمایت از حقوق کارگران در ایران» به زبان های انگلیسی، ایتالیایی، فرانسه و آلمانی نیز ترجمه شده و بر صفحه فیس بوک و در فضای مجازی قابل دسترسی ست.
