مقاله ای از لارا مارلو در آیریش تایمز
در میان صدها زندانی سیاسی در ایران دو زن در حبس هستند که هر دو در بند زنان زندان اوین نگهداری می شوند، هر دو حکم پنج سال زندان دریافت کرده اند و هر دو از طریق همسرانشان با جهان بیرون در ارتباط هستند.
نسرین ستوده، ۵۵ ساله، وکیل باتجربه حقوق بشری، در ۱۳ ژوئن دستگیر شد. نسرین از ۲۵ اوت دست به اعتصاب غذا زده است. مقام های مسئول رسما علیه او اتهامی وارد نکرده اند، ولی همسرش رضا خندان می گوید به او هشت اتهام از جمله «دعوت به همه پرسی»، «توهین به رهبر»، «اقدام علیه امنیت ملی» و جاسوسی تفهیم شده است.
نازنین زاغری رتکلیف، ۴۰ ساله، کارمند بخش اداری بنیاد خیریه تامسن رویترز است. عفو بین الملل گزارش داده که نازنین روز چهارشنبه در اثر حملات عصبی پیاپی غش کرده است. او پس از نخستین مرخصی ۳ روزه اش طی ۲ سال و نیم زندان ۲۶ اوت دوباره به زندان بازگردانده شد.
زاغری در آوریل ۲۰۱۶ پس از گذراندن یک تعطیلات با خانواده اش در ایران، هنگام بازگشت به بریتانیا در فرودگاه تهران، بازداشت شد. او اتهام جاسوسی علیه خود را رد کرده است. ریچارد رتکلیف، همسر نازنین، کارزار بی وقفه ای را برای آزادی او به راه انداخته است.
۲۲ اوت، شصت عضو پارلمان اروپا در نامه ای خطاب به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، خواستند «به هر کار ممکن در حوزه اختیارش برای اطمینان از آزادی بی قید و شرط ستوده دست بزند».
پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۲ به ستوده جایزه حقوق بشری ساخاروف را اهدا کرده بود. نسرین ستوده طی سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ به اتهام هایی مشابه آن چه امروز با آن ها روبرو است، زندانی شده بود.
امید معماریان، معاون مدیر «مرکز حقوق بشر ایران»، در نیویورک، می گوید که دولت های اروپایی با بی اعتنایی به موارد نقض حقوق بشر به امید حفظ توافق هسته ای «اشتباهی استراتژیک» مرتکب شدند.
در سال جاری هفت وکیل حقوق بشری دیگر دستگیر، احضار یا از کار وکالت منع شده اند.
نحوه رفتار با نازنین زاغری نشان دهنده بازی قوه قضاییه با روح و روان زندانی است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
